گاردین: فیلمسازان بزرگ جهان از جایزه اسکار محروم بودند (اخبار ادبی و هنری)
روزنامه گاردین نیز به صف منتقدان اسکار پیوست و نوشت: جوایز اسکار را نباید جدی گرفت، چون خیلی از فیلمسازهای مطرح تاریخ سینما هیچگاه جایزه اسکار نگرفتهاند.
روزنامه گاردین نیز به صف منتقدان اسکار پیوست و نوشت: جوایز اسکار را نباید جدی گرفت، چون خیلی از فیلمسازهای مطرح تاریخ سینما هیچگاه جایزه اسکار نگرفتهاند.
به گزارش ایسنا، گاردین در گزارش خود مینویسد: وقتی آثار کلاسیک نادیده گرفته میشوند و به ندرت شاهد خلق لحظات تاریخساز هستیم، میتوان نتیجه گرفت که تاریخ همیشه با جوایز اسکار مهربان نبوده است. وقتی چهرههای مطرحی چون «چارلی چاپلین»، «اورسن ولز»، «هاوارد هاوکس»، «استنلی کوبریک»، «جین کمپیون»، «دیوید لینچ»، «اسپایک لی» و مهمتر از همه «آلفرد هیچکاک» در میان برندگان اسکار کارگردانی نیستند، چطور میتوان حتی به عنوان یک طرفدار سینما جوایز اسکار را جدی گرفت؛ جوایزی که برندگان آن توسط آرای گروهی از افراد تعیین میشوند که در طول تاریخ 85 سالهاش، نشان دادهاند بهترین داوران سینمایی نبودهاند.
این روزنامه انگلیسی در ادامه گزارش خود مینویسد: بهترین راه در برخورد با اسکار، قبول کردن آن براساس هدف اصلی آن است: یعنی برای این که هالیوود احساس بهتری نسبت به خودش داشته باشد. علیرغم این ادعا که آکادمی یک نهاد جهانی و نماینده بهترین شکل هنر سینما در سطح بینالمللی است، اما اعضای آکادمی از ابتدا تاکنون فراموش کردهاند که مرزهای سینما در آمریکا آغاز و پایان نمییابد. گرچه فیلمهای برنده اسکار «پدرخوانده 2»، «آخرین امپراطور» و «میلیونر زاغهنشین» دارای زیرنویس انگلیسی بودند، اما تاکنون هیچ فیلمی که کاملا به یک زبان خارجی ساخته شده باشد موفق به کسب جایزه اسکار نشده است؛ امری که به خوبی بیانگر دید محدود آکادمی اسکار است.
گاردین در ادامه انتقاداتش از معروفترین جایزه سینمای جهان نوشت: آکادمی اسکار در انطباقپذیری با تغییرات اجتماعی نیز بسیار کُند عمل کرده است، به گونهای که سهم مردان سفیدپوست انگلیسیزبان از این جایزه از سایر افراد بسیار بیشتر بوده است.
به گزارش ایسنا، گاردین در گزارش خود مینویسد: وقتی آثار کلاسیک نادیده گرفته میشوند و به ندرت شاهد خلق لحظات تاریخساز هستیم، میتوان نتیجه گرفت که تاریخ همیشه با جوایز اسکار مهربان نبوده است. وقتی چهرههای مطرحی چون «چارلی چاپلین»، «اورسن ولز»، «هاوارد هاوکس»، «استنلی کوبریک»، «جین کمپیون»، «دیوید لینچ»، «اسپایک لی» و مهمتر از همه «آلفرد هیچکاک» در میان برندگان اسکار کارگردانی نیستند، چطور میتوان حتی به عنوان یک طرفدار سینما جوایز اسکار را جدی گرفت؛ جوایزی که برندگان آن توسط آرای گروهی از افراد تعیین میشوند که در طول تاریخ 85 سالهاش، نشان دادهاند بهترین داوران سینمایی نبودهاند.
این روزنامه انگلیسی در ادامه گزارش خود مینویسد: بهترین راه در برخورد با اسکار، قبول کردن آن براساس هدف اصلی آن است: یعنی برای این که هالیوود احساس بهتری نسبت به خودش داشته باشد. علیرغم این ادعا که آکادمی یک نهاد جهانی و نماینده بهترین شکل هنر سینما در سطح بینالمللی است، اما اعضای آکادمی از ابتدا تاکنون فراموش کردهاند که مرزهای سینما در آمریکا آغاز و پایان نمییابد. گرچه فیلمهای برنده اسکار «پدرخوانده 2»، «آخرین امپراطور» و «میلیونر زاغهنشین» دارای زیرنویس انگلیسی بودند، اما تاکنون هیچ فیلمی که کاملا به یک زبان خارجی ساخته شده باشد موفق به کسب جایزه اسکار نشده است؛ امری که به خوبی بیانگر دید محدود آکادمی اسکار است.
گاردین در ادامه انتقاداتش از معروفترین جایزه سینمای جهان نوشت: آکادمی اسکار در انطباقپذیری با تغییرات اجتماعی نیز بسیار کُند عمل کرده است، به گونهای که سهم مردان سفیدپوست انگلیسیزبان از این جایزه از سایر افراد بسیار بیشتر بوده است.