هم‌اکنون که راهی جبهه‌های حق علیه باطل  می‌شوم تنها امیدی که دارم این است که با پیروزی لشکر اسلام بر کفر صدامی به خاک خود باز می‌گردم و دیگر امیدی که دارم و تمام برادران رزمنده دارند این است که به هدف نهایی خود برسم و خون ناقابل خود را در این راه هدیه کنم و به پای درخت آزادی  و استقلال و جمهوری اسلامی بریزم و آن را آبیاری کنم. و من که نتوانستم با فکرم کمکی به این انقلاب کنم حالا می‌خواهم با خونم دین خود را به این انقلاب ادا کنم. به جهانخواران  شرق و غرب بگویید که خانه و کاشانه‌ام را به آتش بکشید، اگر گلوله‌های شما قلبم را سوراخ سوراخ کنند، آرزوی شنیدن یک کلمه ضعف و زبونی و آرزوی فروختن دینم را به گور خواهید برد.  به آنها بگویید که اگر پیکرم را زنده زنده پاره کنند، اگر پاره‌های تنم را با آتش بسوزانند، اگر خاکسترم را به دریا بریزند، از دل امواج خروشان دریا صدایم را خواهند شنید که فریاد می‌زنم، اسلام پیروز است، کفر و منافق نابود است. امت شهید پرور ایران! مبادا پشت امام  را خالی کنید. اگر این نهضت به پایان نرسد خون هزاران شهید در روز قیامت گریبانگیر شماست و این گناهی است نابخشودنی.والسلام           حسین معصومی ۶۳/11/۲۳