سال 1346 متولد شد که نامش را به عشق عباس‌بن‌علی(ع) «عباس» نهادند. تا دل شب در مسجد، گوشه عزلت می‌جست و در قبله یار، اشک سوزان وصلت می‌باراند. با وجود کمی سن، لحظات غنیمت عمر را در مجالس مذهبی می‌گذراند. با شوق و علاقه، زمانی بذر علم و دانش را در مزرعه وجود کاشت که مصادف بود با صبح ظفر. او تماشاگر دریای متلاطم ملت بود که بر سنگفرش‌های خیابان پایکوبی می‌کردند و طوفان عظیم خشم خویش را با خونشان فریاد می‌زدند و می‌کوشیدند ایران را با همبستگی، از ظلمی که بر آن مستولی شده بود؛ برهانند. با تشکیل بسیج، با مردان خدا همگامی کرد و با شرکت مستمر در این نهاد، آموزش‌های نظامی خویش را آغاز نمود. تحصیلات خویش را تا پنجم ابتدایی به اتمام رسانیده بود که حملات پی‌درپی دشمن آغاز گشت و او به ناچار دست از ادامه تحصیل کشید و سال 1360، برای حضور در دفاع مقدس پنج سال از عمر گران‌مایه را در جزیره سرسبز اما خونین لاله‌ها گذراند. با الگو قرار دادن علی‌اصغر حسین(ع) با سمت معاون لشکر «امام‌حسین(ع)» چون کوهی استوار پایداری کرد و سرانجام در «شلمچه» در تاریخ 1365/12/14 مورد اصابت تیر به گلو و پا قرار گرفت  و برای همیشه بر قله بلند قرب و وصال صعود کرد. سردار شهید «عباسعلی ترکی»، سال 1346 در خوراسگان متولد شد و در 1365/12/14 در کربلای شلمچه به شهادت رسید.