علی شیرازی

رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‎ای (مدظله العالی) در تاریخ 5 /6/1393 در دیدار اعضای هیئت دولت فرمودند: «مسئله فتنه و فتنه گران از مسائل مهم و از خطوط قرمز است که آقایان وزرا همانگونه که در جلسه رأی اعتماد خود بر فاصله گذاری با آن تأکید کردند، همچنان بر آن پایبند باشند.»
برای تبیین مسئله فتنه و پررنگ نگه داشتن این خط قرمز، باید نگاهی بیاندازیم به انتخابات دهم ریاست جمهوری که در آن دوره آقایان احمدی نژاد، محسن رضایی، مهدی کروبی و میر حسین موسوی به عنوان کاندیدا باهم رقابت کردند.
از آغاز بحث انتخابات و پس از برگزاری انتخابات تا به امروز، حضرت امام خامنه‎ای مطالب مهمی ایراد فرمودند که توجه به آنها، نمایی از خط فتنه در سال 1388 را روشن می‎کند:
انتخابات وسیله‎ای است برای بالا بردن توان کشور، برای آبرومند کردن ملت؛ انتخابات فقط ابزاری برای قدرت طلبی نیست. اگر بنای این انتخابات برای اقتدار ملت ایران باشد، پس نامزد‎ها بایستی به این اهمیت بدهند و این را در تبلیغاتشان، اظهاراتشان و در حضورشان رعایت کنند. مبادا نامزدها در اثنای فعالیت‎های انتخاباتی خودشان جوری رفتار کنند و حرفی بزنند که دشمن را به طمع بیندازد. رقابت‎ها را منصفانه کنند، حرف‎ها را منصفانه کنند، از جاده انصاف خارج نشوند، خب، بطور طبیعی هر نامزد حرفی دارد و حرف مقابل خود را رد می‎کند؛ این رد و ایراد فی نفسه اشکالی ندارد، اما مشروط بر اینکه در آن بی‎انصافی نباشد، کتمان حقیقت نباشد. «01/01/1388»
متأسفانه برخی دوستان بی‎انصاف و کسانی که جزو ملت هستند و توقع دارند مردم به آنها توجه کنند، با ناسپاسی علیه ملت حرف می‎زنند و با تکرار حرف دروغ دشمن، سلامت انتخابات را زیر سئوال می‎برند. «09/02/1388»
چیزهایی را که انسان می‎شنود، باور نمی‎کند که از زبان نامزدها و آن کسانی که دنبال این مسئولیت‎ها هستند، از روی صدق و صفا خارج شده باشد. گاهی انسان حرف‎های عجیب و نسبت‎های عجیبی می‎شنود. این حرف‎ها مردم را نگران می‎کند؛ کسی را هم به گوینده این حرف‎ها دلبسته و علاقمند نمی‎کند! نامزدهای محترم توجه داشته باشند اذهان عمومی را تخریب نکنند. این همه نسبت خلاف دادن به این و آن، تخریب‌کننده اذهان مردم است، واقعیت هم ندارد؛ خلاف واقع هم هست. بنده که از همه این آقایان اوضاع کشور را بیشتر می‎دانم و بهتر خبر دارم، می‎دانم که بسیاری از این مطالبی که به عنوان انتقاد درباره وضع کشور و وضع اقتصاد و این‎ها می‎گویند، خلاف واقع است؛ اشتباه می‎کنند. «22/02/1388»
اینکه یا مسئولان ما، یا در دوره‎های انتخابات مثل وضع کنونی، نامزدهای انتخاباتی ما برای جلب توجه دیگران حرف‌های غربی‎ها را تکرار کنند، این هیچ امتیازی محسوب نمی‎شود. امتیاز این نیست که ما آن چیزی را بگوئیم که غرب می‎پسندد. «26/02/1388»
این آگاهی عمومی. .. در انتخابات نیز جلوه کند تا حضور آگاهانه ملت مانع از سرکار آمدن کسانی شود که بخواهند در مقابل دشمنان تسلیم شوند و آبروی ملت را ببرند. اگر در پی انتخابات، کسانی در مراکز گوناگون سیاسی و اقتصادی روی کار بیایند که به جای ادامه راه امام و ترویج اصول و ارزش‎های امام و انقلاب، بخواهند با تملق گویی دولت‎های مستکبر غربی به خیال خود موقعیتی برای ایران دست و پا کنند، این برای ملت یک مصیبت است. «28/02/1388»
هر نوع وابستگی به نسخه‎های بیگانه، نوشته خلاف منافع ملی و تخریب‌کننده استقلال و عزت و آبادانی کشور است. «26/02/1388»
این گونه حرف‎ها هیچ امتیازی محسوب نمی‎شود، بلکه مخالفت با تفکر و هویت اسلامی ـ ایرانی به شمار می‎آید. «26/02/1388»
در داخل نیز افرادی از روی غفلت همان حرف‎های دشمنان را تکرار می‎کنند که باید به حال آنها حقیقتاً تأسف خورد. .. همه، از جمله طرفداران سرسخت و متعصب نامزدها مراقب باشند که این علاقه مندی، به اصطکاک و اغتشاش منجر نشود و دشمن از این ایمان و آرمان آنها سوء استفاده نکند. .. مبادا این مسئله به مجادله و اغتشاش بیانجامد که اگر کسی اصرار به این مسئله داشته باشد، حتما یا خائن است یا بسیار غافل! «14/03/1388»
دشمن با همین حضور شما، با همین انتخاب شما مخالف است. می‎خواهند پشتوانه نظام را که مردم هستند و آراء مردم است، از نظام بگیرند، می‎فهمند چکار دارند می‎کنند. وای به حال آن کسانی که نادانسته، از روی غفلت، همان حرف آنها را تکرار کنند و همان مقصود آنها را در داخل تحقق بخشند. آنها دارند امید را از مردم می‎گیرند. «14/03/1388»
 ممکن است بدخواهانی بخواهند در مراکز رأی تشنج ایجاد کنند؛ هرگونه تشنجی به ضرر صندوق‎های رأی تمام خواهد شد؛ یعنی به ضرر آراء مردم و به ضرر مردم است؛ اگر کسانی خواستند چنین تشنجی ایجاد کنند، خود مردم نگذارند و با متانت، با صبر و با حلم و وقار خودشان، مانع بشوند از اینکه خواسته بدخواهان این ملت عملی بشود. «22/03/1388»
 گمان بر این است که دشمنان بخواهند با گونه‎هایی از تحریکات بدخواهانه، شیرینی این رویداد را از کام ملت بزدایند. به همه آحاد مردم و بویژه جوانان عزیز که سرزنده‎ترین نقش آفرینان این حادثه شورانگیز بودند، توصیه می‎کنم که کاملاً هوشیار باشند. همواره باید شنبه پس‌از انتخابات، روز مهربانی و بردباری باشد. چه طرفداران نامزد منتخب و چه هواداران دیگر نامزدهای محترم، از هرگونه رفتار و گفتار تحریک آمیز و بدگمانانه پرهیز کنند. «23/03/1388»
 خطاب به میرحسین موسوی: در دوره‎های قبلی انتخابات نیز برخی افراد و نامزدها مسائلی داشتند که از طریق شورای نگهبان به عنوان مرجع قانونی رسیدگی به شکایات انتخاباتی پی‎گیری کردند و طبعاً در این دوره نیز مسائل باید از طریق قانونی دنبال شود. «25/03/1388»
سازوکارهای قانونی انتخابات در کشور ما اجازه تقلب نمی‎دهد. این را هر کسی که دست‌اندرکار مسائل انتخابات هست و از مسائل انتخابات آگاه است، تصدیق می‎کند؛ آن هم درحد 11 میلیون تفاوت!. .. یازده میلیون را چه جور می‎شود تقلب کرد! در عین حال بنده این را گفتم، شورای محترم نگهبان هم همین را قبول دارند که اگر کسانی شبهه دارند و مستنداتی را ارائه می‎دهند، باید حتماً رسیدگی بشود؛ البته از مجاری قانونی؛ رسیدگی فقط از مجاری قانونی. «29/03/1388»
زورآزمائی خیابانی بعد از انتخابات کار درستی نیست، بلکه به چالش کشیدن اصل انتخابات و اصل مردم سالاری است. من از همه می‎خواهم به این روش خاتمه بدهند. این روش، روش درستی نیست. اگر خاتمه ندهند، آن وقت مسئولیت تبعات آن، هرج و مرج آن، به عهده آنهاست. «29/03/1388»
 این تصور هم غلط است که بعضی خیال کنند با حرکات خیابانی، یک اهرم فشاری علیه نظام درست می‎کنند و مسئولین نظام را مجبور می‎کنند، وادار می‎کنند تا به عنوان مصلحت، زیر بار تحمیلات آنها بروند. نه، این هم غلط است. اولاً تن دادن به مطالبات غیرقانونی، زیر فشار، خود این، شروع دیکتاتوری است. این اشتباه محاسبه است؛ این محاسبه غلطی است. عواقبی هم اگر پیدا کند، عواقبش مستقیماً متوجه فرماندهان پشت صحنه خواهد شد. اگر لازم باشد، مردم آنها را هم در نوبت خود و وقت خود خواهند شناخت. «29/03/1388»
 چند تا از وزاری خارجه و رؤسای دولت‌های چند تا کشور اروپایی و آمریکا حرف‎هایی زدند که باطن آن‎ها را به انسان نشان می‎داد. از قول رئیس جمهور آمریکا نقل شد که گفته ما منتظر چنین روزی بودیم که مردم به خیابان‎ها بریزند. .. در داخل کشور هم عوامل این عناصر خارجی به کار افتادند و خط تخریب خیابانی شروع شد؛ خط تخریب، خط آتش سوزی، اموال عمومی را آتش بزنند، حریم کسب و کار مردم را ناامن کنند، شیشه‎های دکان مردم را بشکنند، اموال بعضی از مغازه‎ها را به غارت ببرند، امنیت مردم را از جانشان و مالشان سلب کنند؛ امنیت مردم مورد تطاول اینها قرار گرفت. این ربطی به مردم و طرفداران نامزدها ندارد، این مال بدخواهان است، مال مزدوران است، مال دست‎نشاندگان سرویس‎های جاسوسی غربی و صهیونیست است. این کاری که در داخل، ناشیانه از برخی سر زد، اینها را به طمع انداخت، خیال کردند ایران هم گرجستان است! یک سرمایه‌دار صهیونیست آمریکایی چند سال قبل از این، طبق ادعای خودش که در رسانه‎ها و در بعضی از مطبوعات نقل شد، گفت من ده میلیون دلار خرج کردم، در گرجستان انقلاب مخملی راه انداختم؛ حکومتی را بردم، حکومتی را آوردم. احمق‎ها خیال کردند جمهوری اسلامی ایران و این ملت عظیم هم مثل آنجاست. ایران را با کجا مقایسه می‎کنید؟! مشکل دشمنان ما این است که هنوزهم ملت ایران را نشناختند. «29/03/1388»
من در مسائل اخیر مربوط به انتخابات ریاست جمهوری، مُصر به اجرای قانون بوده و خواهم بود و نظام اسلامی و مردم نیز به هیچ قیمتی زیر بار زور نخواهند رفت. «03/04/1388»
 اگر ما از رعایت قانون احساس ضیق کردیم، نخواستیم به قانون تن بدهیم، آن چه که بر سر ما از بی‌قانونی خواهد آمد، بمراتب از این تلخیِ تحمل قانون، سخت‌تر است. این را باید همه توجه کنند. «07/04/1388»
 متأسفانه این دستگاه‎های تبلیغاتی و مخرب و معاندِ  با جمهوری اسلامی و با ملت ایران، دنباله‎هایی هم در داخل کشورمان دارند که مال امروز هم نیست، از دوران دفاع مقدس هم چنین چیزهایی بود. آنها هم به هوش بیایند و بدانند که پشتیبانی این گرگ‎های درنده به دردشان نمی‎خورد. اینها به فکر خوشان هستند، به فکر منافع خودشان هستند. از آدمها تا آنجایی که منافع آنها تأمین بشود، استفاده می‎کنند؛ همچنانی که از محمدرضا و صدام استفاده کردند. آن وقتی هم که لازم نبود، مثل یک دستمال کثیف شده‎ای مچاله می‎کنند و پرتابشان می‎کنند کنار؛ همچنانی که از محمدرضاشاه در دوران نکبتش حمایت نکردند، از صدام در دوران رسوائی و نکبتش حمایت نکردند. کسی به آنها دل نبندد. «15/04/1388»
هر کسی که امروز جامعه را به سمت اغتشاش و نا‎امنی سوق بدهد، از نظر عامه ملت ایران انسان منفوری است؛ هرکه می‎خواهد باشد. .. به هم زدن امنیت یک ملت بزرگ‎ترین گناهی است که ممکن است کسی مرتکب بشود. «29/04/1388»
یک عده‎ای آنچه را که بعد از انتخابات اتفاق افتاد، آن ظلمی که به مردم شد، آن ظلمی که به نظام اسلامی شد، آن هتکی که از آبروی نظام در مقابل ملت‎ها به وسیله بعضی انجام گرفت، اینها همه را ندیده می‎گیرند. .. این خودش یک ظلم دیگر است. «04/06/1388»
نظام اسلامی با پیشرفت‎های متعدد سال‎های اخیر، در مرحله‎ای عالی از امتیاز و آبروی منطقه‎ای قرار داشت و مشارکت 85 درصدی و پرشکوه ملت بر این موفقیت می‎افزود، اما ناگهان حرکتی به منظور نابود کردن این حادثه افتخار آمیز صورت گرفت که به اعتقاد من از قبل طراحی شده بود. .. من متهم نمی‎کنم افرادی را که دست اندرکار بودند، که اینها دست نشانده بیگانه‎هایند یا انگلیسی‎اند یا آمریکایی‎اند. .. اما آنی که می‎توانم بگویم، این است که این جریان، چه پیشقراولانش دانسته باشند، چه ندانسته باشند، یک جریانی بود طراحی شده؛ تصادفی نبود. همه نشانه‎ها نشان می‎دهد که این جریان طراحی شده بود، حساب شده بود. «04/06/1388»
 اصل حوادث خیلی خلاف انتظار نبود، اما اشخاصی که وارد صحنه شدند، خلاف انتظار ما بود. «04/06/1388»
 گاهی سکوت کردن، کنار کشیدن، حرف نزدن، خودش کمک به فتنه است. در فتنه همه بایستی روشنگری کنند؛ همه بایستی بصیرت داشته باشند. «02/07/1388»
 خیال نکنید آن حرف‎هایی که صدا و سیما می‎زند، این، همه حرف‎هاست؛ نه، خیلی مطلب هست. گفت: «یک سینه حرف موج می‎زند در دهان ما». اینجور نیست که هرچه که انسان احساس می‎کند، این را گفته باشد یا بتواند بگوید. خیلی حرف‎های زیادی هست. .. به تدریج خیلی از حقایق برای شما‎ها روشن خواهد شد. «06/07/1388»
اینجور نیست که شما خیال کنید توطئه نسبت به این کشور، یک توهم است؛ نه، یک واقعیت است؛ از همه طرف دارد توطئه می‎شود. ممکن است آن کسی که در جهت آن توطئه‎ها در داخل کشور محور حرکت قرار می‎گیرد، خودش اصلاًٌ نفهمد. فهمیدن این هم ذکاوت می‎خواهد. بعضی‎ها این ذکاوت را ندارند. ما آدمها را تجربه کردیم؛ نمی‎فهمند دارند به سازِ کی می‎رقصند. ولی، این واقعیت‎ها را عوض نمی‎کند که آنها بفهمند یا نفهمند؛ بدانند یا ندانند. این توطئه‎ها وجود دارد. «06/08/1388»
 مسئله اصلی در این قضایای اخیر، اصل انتخابات بود؛ زیر سئوال بردن اصل انتخابات بزرگ‌ترین جرمی بود که انجام گرفت. چرا شما نسبت به این جرم چشمتان را می‎بندید؟! این همه زحمت کشیده بشود، مردم بیایند، یک شرکتِ به این عظمت، یک نصاب شکنی، یک رکورد شکنی در دنیا در مردمسالاری، در دموکراسی‎ای که اینقدر ادعایش را می‎کنند، انجام بگیرد، بعد یک عده مفت و مسلم بیایند بدون استدلال، بدون دلیل، همان فردای انتخابات بگویند: انتخابات دروغ است! این کار کوچکی است؟! این جرم کمی است؟ یک قدری باید منصف بود توی این قضایا. دشمن هم حد اکثر استفاده را از این کرد. «06/08/1388»
 یک عده هم هستند در داخل کشور، از اول با نظام جمهوری اسلامی موافق نبودند ـ مال امروز و دیروز نیست، سی سال است که موافق نیستند ـ از این فرصت استفاده کردند، دیدند عناصری وابسته به خودِ نظام، از خودِ نظام، این جوری میدان‎داری می‎کنند، این‎ها هم وقت را مغتنم شمردند، آمدند داخل میدان؛ و دیدید. من روز اول این را پیغام دادم به همین حضراتی که صحنه گردان این قضایا هستند؛ آن ساعات اول من به آنها پیغام خصوصی دادم. .. گفتم این را شما دارید شروع می‎کنید، اما نمی‎توانید تا آخر کنترل کنید؛ می‎آیند دیگران سوء استفاده می‎کنند. حالا دیدید آمدند سوء استفاده کردند. مرگ بر اسرائیل را خط زدند! مرگ بر آمریکا را خط زدند! معنای این کار چیست؟ «06/08/1388»
 حالا چهار نفر آدم‎هایی که یا ساده لوح. .. هستند، یا با نیت بد و خباثت آلود، یا با نیت نه آنچنان بد، اما همراه با ساده‎ لوحی و بد فهمیدن قضایا، با جمهوری اسلامی مواجه شده‎اند، اینها نمی‎توانند برای آمریکا در کشور ما فرش قرمز پهن کنند؛ این را بدانند. «12/08/1388»
 کسانی هم که با اشاره دشمن، با تشویق دشمن، با لبخند دشمن، با کف زدن دشمن برایشان، می‎خواهند با این نظام، با این قانون اساسی، با این حرکت عظیم مردمی مواجه کنند، سرشان را دارند به سنگ می‎زنند؛ سر به دیوار می‎کوبند، این را بدانند. «12/08/1388»
 عقل این است که به مجردی که دیدید به عکس امام (ره) اهانت شد، به جای اینکه اصل قضیه را انکار کنید، کار را محکوم کنید؛ بالاتر از محکوم کردنِ کار، حقیقت کار را بفهمید، عمق کار را بفهمید؛ بفهمید که دشمن چه جوری دارد برنامه‌ریزی می‎کند، چه می‎خواهد، دنبال چیست؛ این را باید این آقایان بفهمند. من تعجب می‎کنم! کسانی که اسم و رسم خودشان را از انقلاب دارند ـ بعضی از این آقایان یک سیلی برای انقلاب نخوردند در دوران اختناق و طاغوت ـ و به برکت انقلاب اسم و رسمی پیدا کردند و همه چیزشان از انقلاب است، می‎بینید که دشمنان انقلاب چطور بُراق شدند، آماده شدند، صف کشیدند، خوشحالند، می‎خندند، اینها را که می‎بینید؟ به خود بیائید، متوجه بشوید. شما برادران سابق ما هستید. اینها کسانی هستند که بعضی از اینها، یک وقتی به خاطر طرفداری از امام مورد اهانت هم قرار می‎گرفتند. حالا ببینید که کسانی که به نام اینها شعار می‎دهند، عکس اینها را روی دستشان می‎گیرند، اسم اینها را با تجلیل می‎آورند، درک نقطه مقابل، علیه امام و علیه انقلاب و علیه اسلام شعار می‎دهندو روزه خوری علنی در روز قدس، در ماه رمضان، می‎کنند؛ اینها را می‎بینید، خُب، بکشید کنار. انتخابات تمام شد. انتخاباتی بود، عمومی هم بود، درست هم بود، اشکالی هم نتوانستند بر انتخابات بگیرند و ثابت کنند، حالا هی ادعا کردند، فرصت هم داده شد؛ گفتیم بیائید، نشان بدهید، ثابت کنید؛ نتوانستند، نیامدند، تمام شد. پای‎بندی به قانون اقتضاء می‎کند که انسان ولو این رئیس جمهوری را که انتخاب شده است قبول هم نداشته باشد، وقتی برای قانون احترام قائل بود، بایستی در مقابل قانون، خضوع کند. .. قانون ملاک است، معیار است. چرا اینجوری می‎شود؟ چرا؟ این، هوای نفس است. اینها مال امروز هم نیست. کسانی که از اوایل انقلاب یادشان هست، می‎دانند؛ بعضی بودند از یاران امام، از نزدیکان امام در دهه اول انقلاب و در حال حیات امام، که کارشان به مقابله با امام کشید. .. کارشان کشید به یا پناه بردن به دشمن، یا مواجهه شدن با انقلاب، یا ضربه زدن به انقلاب. اینها باید عبرت باشد برای همه ما؛ باید عبرت باشد، باید بفهمیم. «22/09/1388»
از اول انقلاب و در طول سال‎های متمادی، کی‎ها زیر پرچم مبارزه با امام و انقلاب ایستادند؟ آمریکا در زیر آن پرچم قرار داشت، انگلیس در زیر آن پرچم قرار داشت، مستکبرینی در زیر آن پرچم قرار داشتند، مرتجعینی وابسته به نظام استکبار و سلطه، همه در زیر آن پرچم مجتمع بودند؛ الآن هم همین جور است. الآن هم شما نگاه کنید از قبل از انتخابات سال 88 در این هفت هشت ماه تا امروز آمریکا کجا ایستاده است؟ انگلیس کجا ایستاده است؟ خبرگزاری‎های صهیونیستی کجا ایستاده‎اند؟ در داخل، جناح‎های ضد دینی، از توده‎ای بگیر تا سلطنت طلب، تا بقیه اقسام و انواع بی‎دینی‎ها کجا ایستاده‎اند؟. .. امروز هم همین است. اینها علامت است، اینها شاخص است. «19/10/1388»
 وقتی که سران استکبار، سران ظلم، اشغالگران کشورهای اسلامی، کُشندگان انسانهای مظلوم در فلسطین و در عراق و افغانستان و خیلی جاهای دیگر، می‎آیند وارد میدان می‎شوند، حرف می‎زنند، موضع می‎گیرند، خوب، باید معلوم بشود این کسی که در نظام جمهوری اسلامی است، در مقابل این چه موضعی دارد؛ حاضر است تبرّی بجوید، بگوید من دشمن شمایم؟ من مخالف شمایم؟ وقتی در داخل محیط فتنه، کسانی با زبانشان صریحاً اسلام و شعارهای نظام جمهوری اسلامی را نفی می‎کنند، با عملشان هم جمهوریت و یک انتخابات را زیر سئوال می‎برند، وقتی این پدیده در جامعه ظاهر شد، انتظار از خواص این است که مرزشان را مشخص کنند، موضعشان را مشخص کنند. دو پهلو حرف زدن، کمک کردن به غبارآلودگی فضاست؛ این کمک به رفع فتنه نیست، این کمک به شفاف‌سازی نیست. .. غبارآلودگی، کمک به دشمن است. «29/10/1388»
 این کسانی که شما بهشان می‎گویید سران فتنه، کسانی بودند که دشمن اینها را هُل داد وسط صحنه. البته گناه کردند، نبایستی انسان بازیچه دشمن شود؛ باید فوراً قضیه را بفهمد. اگر اول غفلتی کرده است، وسط کار وقتی فهمید، بلافاصله بایستی راه را عوض کند؛ خوب نکردند. «19/10/1389»
 این فتنه خیلی چیز مهمی بود، قصدشان خیلی قصد عجیب و غریبی بود؛ در واقع می‎خواستند ایران را تسخیر کنند. این‎هایی که عامل فتنه بودند. .. اغلب ندانسته وارد این میدان شده بودند؛ اما دست‎هایی اینها را هدایت می‎کرد، نمی‎فهمیدند. «12/08/1389»
گناه بزرگ فتنه گران در سال 88 این بود که اگر خوشبینانه نگاه کنیم و بگوییم اینها یک شبهه‎ای، خدشه‎ای در ذهنشان بود، این خدشه را به صورت ایجاد چالش برای نظام اسلامی مطرح کردند. این گناه بزرگ، قابل اغماض هم نیست؛ آثار آن هم همچنان در جامعه ما موجود است. .. این همان چیزی است که دشمن می‎خواهد. «08/03/1390»
 گناه آتش افروزان فتنه 88 همین بود که به قانون تمکین نکردند، به رأی مردم تمکین نکردند. «20/07/1390»
 در فتنه 88، چند روز بعد از انتخابات به آن عظمت، یک عده‎ای آمدند اظهار مخالفت کردند، یک عد‎ه‎ای هم از این فرصت استفاده کردند؛ سلاح گرفتند، کار را به آشوب و تشنج کشاندند، پایگاه بسیج را گلوله باران کردند. حرف ما این بود: آن کسانی که به نام آنها این کارها انجام می‎گرفت، باید همان وقت اعلامیه می‎دادند، اعلام بیزاری می‎کردند، می‎گفتند اینها از ما نیستند؛ اما نکردند. اگر این کار را می‎کردند، فتنه زودتر ریشه کن می‎شد؛ مسائل بعدی هم پیش نمی‎آید. «19/07/1391»
 در سال 88 از راه‎های غیرقانونی وارد شدند، کشور را دچار هزینه کردند، برای مردم اسباب زحمت درست کردند، برای خودشان هم اسباب بد بختی و سرشکستگی، در زمین و در ملأ اعلی شدند. «19/10/1391»
 من خواهش می‎کنم اگر چنانچه مسائل سال 88 را مطرح می‎کنید، مسئله اصلی و عمده را در این قضایا مورد نظر و مد نگاهتان قرار دهید؛ آن مسئله اصلی این است که یک جماعتی در مقابل جریان قانونی کشور، به شکل غیرقانونی و به شکل غیرنجیبانه ایستادگی کردند و به کشور ضربه و لطمه وارد کردند؛ این را چرا فراموش می‎کنید؟ اما در این قضایا، مسئله اصلی گم نشود. خُب، در انتخابات سال 88 آن کسانی که فکر می‎کردند در انتخابات تقلب شده، چرا برای مواجهه با تقلب اردوکشی خیابانی کردند؟ چرا این را جواب نمی‎دهند؟ صدبار ما سئوال کردیم؛ نه در مجامع عمومی، نه‌خیر، به شکلی که قابل جواب دادن بوده؛ اما جواب ندارند. خُب، چرا عذرخواهی نمی‎کنند؟ در جلسات خصوصی می‎گویند ما اعتراف می‎کنیم که تقلب اتفاق نیفتاده بود. خُب اگر تقلب اتفاق نیفتاده بود، چرا کشور را دچار این ضایعات کردید؟ چرا برای کشور هزینه درست کردید؟ «06/05/1392»
آنچه مردم به چشمشان دیدند، فتنه سال 88 است؛ رئیس جمهور آمریکا با کمال وقاحت ایستاد و از فتنه‎گران در تهران حمایت کرد؛ حالا هم اخیراً دارند حمایت می‎کنند. «28/11/1392»
همه این 41 سخن را با دقت مرور کنیم. انتخاباتی شکل پذیرفت و در نتیجه آن آقای احمدی‎نژاد با کسب 24592793 رأی ـ بیش از 63 درصد ـ به عنوان رئیس دولت دهم انتخاب گردید.
آقای میرحسین موسوی، 13216411‌رأی داشت و فاصله رأی او با احمدی نژاد 11376382 رأی بود.
آقای مهدی کروبی، تنهاتوانست 333635 رأی را کسب کند که تعداد آن از آرای باطله هم کمتر بود.
این دونفر از کاندیداها، پس از انتخاباتی که با مشارکت بیش از 85 درصدی مردم شکل پذیرفت، راه خود را کج کردندو زمینه ساز فتنه 88 شدند.
روی سخن حکیم متأله  انقلاب اسلامی و رهبری بصیر و هوشمند انقلاب؛ حضرت امام خامنه‎ای عزیز به این دونفر و برخی از خواصِ غافل و فریب خورده است:
الف) حرف‎های برخی از نامزدها در دوران انتخابات با بی‌انصافی بود و دشمن را به طمع انداخت؛
ب) برخی دوستان بی‌انصاف، با تکرار حرف دروغ دشمن، سلامت انتخابات را زیر سئوال بردند؛
ج) بعضی از نامزدها با حرف‎های خلاف واقع درباره وضع کشور و اقتصاد، اذهان عمومی را تخریب کردند؛
د) برخی نامزدهای انتخابات، از روی نسخه‎های بیگانه، حرف‎های غربی‎ها را تکرار کردند و به دنبال جلب رضایت غرب بودند؛
هـ ) برخی از کاندیداها با عملکرد خود، زمینه اصطکاک و اغتشاش را در کشور فراهم نمودند؛
و) بعضی نامزدها با زیر سئوال بردن اصل انتخابات، به نظام و مردم ضربه زدند و بذر ناامیدی در جامعه پاشیدند؛
ز) برخی از کاندیداتورها با رفتار و گفتار تحریک آمیز، بر شعله اغتشاش افزودند و در جامعه، هرج و مرج به پا کردند؛
ح) برخی از نامزدها به دروغ رمز تقلب را تکرار و به قانون پشت کردند و حرف ولی فقیه را زیرپا گذاشتند؛
ط) برخی زمینه ساز دیکتاتوری خود شدند و جامعه را ناامن نمودند؛
ی) بعضی به دنبال اجرای انقلاب مخملی در ایران بودند و نامزدهایی همان مسیر را هموار کردند؛
ک) کسانی که امنیت ملت را به خطر انداختند، بزرگترین گناه را مرتکب شدند؛
ل) کسانی که آبروی نظام را بردند و به نظام اسلامی ضربه زدند، مرتکب یک ظلم بزرگ شدند.
م) اینها در طرح دشمن قرار گرفتند و پازل دشمن را چینش کردند و علیه انقلاب و جمهوری اسلامی توطئه کردند؛
ن) کسانی که اصل انتخابات را زیر سئوال بردند، بزرگترین جرم را مرتکب شدندو دشمن هم از کار آنان حداکثر استفاده را بُرد؛
س) برخی از نامزدها زیر پرچمی قرار گرفتند، که دشمنان ملت ایران و آمریکاو اسرائیل در زیر آن پرچم بودند؛
ع) برخی در فتنه 88 با دو پهلو حرف زدن یا سکوت، به آسیاب دشمن آب ریختند؛
ف) سران فتنه بازیچه دشمن شدند و پس از فهمیدن خلاف، راه کج را تغییر ندادند؛
ض) عوامل فتنه، با دست هدایت دشمن، می‎خواستند ایران را تسخیر کنند؛
ق) فتنه گران، نظام جمهوری اسلامی ایران را به چالش کشیدند و این، گناه بزرگ آنان بود؛
ر) آتش افروزان فتنه 88، به رأی مردم تمکین نکردند و مردم سالاری را به چالش کشیدند؛
ش) عوامل فتنه با عدم اعلام انزجار از آشوبگران، زمان فتنه را بیشتر کردند؛
ت) فتنه گران، برای ملت ایران اسباب زحمت درست کردند و به کشور ضربه زدند؛
ث) مدعیات تقلب، پس از یقین به عدم تقلب، هرگز به اشتباه خود اقرار نکرده و عذرخواهی هم نکردند؛
خ) فتنه گران 88، کشور را دچار ضایعات کردند و برای جمهوری اسلامی ایران هزینه درست نمودند؛
ذ) عوامل فتنه، به علت انحطاط و پافشاری بر اشتباه خود، غرب را خوشحال کرده‎اند؛ به حدی که رئیس جمهور آمریکاآنان را مورد حمایت قرار می‎دهد.
برخی از این گناهان بزرگ، برای محکومیت سران فتنه کافی است! حال اگر جمع آنها را لحاظ کنیم، چه باید کرد؟!
بعضی از روی بی‎انصافی، به دفاع از فتنه‎گران می‎پردازند و به دنبال رفع حصر و ورود فتنه‎گران به عرصه اجتماع اند.
حضرت امام خامنه‎ای، فتنه را خط قرمز نامیدند.هرکس از خط قرمز عبور کند، باید به عنوان زمینه ساز فتنه بعدی مورد بازخواست قرار گیرد. البته سهمی از این فریادها، از زبان فتنه‎گران 88 بلند است. برخی نیز از روی عمد و یا غفلت پا به بیراهه می‎گذارند. امروز دیگر برای کسی فضا «غبارآلود» نیست. همه چیز روشن شده است. خط قرمز هم مشخص شده است. اگر کسی پا را فراتر از خط قرمز بگذارد، نظام با او برخوردی جدی می‎کند.