اشکالات ساختاری در ورزش(نکته ورزشی)
سرویس ورزشی-
در چند هفته اخیر و در مطالب مختلف این سؤال را مطرح کرده‌ایم که آقایان مسئول ورزش کی می‌خواهند همت کرده و به وعده‌های خود عمل کنند و برای اصلاح بعضی از اشکالات ساختاری و مخصوصا مبارزه با برخی از ناهنجاری‌های اخلاقی و مسببان آن دست به اقدام بزنند؟ اشکالات ساختاری و زیربنایی که از دیرباز جسم و جان ورزش را عذاب داده و همچنین ناهنجاری فرهنگی و کجروی‌های اخلاقی که با کمال تاسف در سال‌های اخیر در ورزش- و خاصه رشته‌هایی مثل فوتبال- حرکت رو به جلو و فزاینده‌ای داشته، آفات و آسیب‌هایی است که درمان و برطرف ساختن آنها امری ضروری و حیاتی محسوب می‌شود.
اینها موضوعاتی هستند که پرداختن و مبارزه و دفع آنها به پسند و میل کسی بستگی ندارد. برای پیشرفت ورزش باید مسائل ساختاری را حل و معضلات فرهنگی و ناهنجاری‌های اخلاقی را محو کرده و در عوض فضای ورزش و ورزشگاه‌ها را سالم کنیم. ورزش ما به نظر اکثر قریب به اتفاق کارشناسان و متخصصان با این دو مشکل عمده دست به‌گریبان است و بدون تردید یکی از عواملی که از حرکت آن به سوی بهتر و قوی‌تر شدن ممانعت کرده، وجود این‌گونه آسیب‌ها و آفات است. این است که تاکید می‌کنیم هم برطرف کردن مشکلات ساختاری (که البته سخت و زمان‌بر است و هر چقدر هم سراغش نرویم سخت‌تر خواهد شد) و هم مبارزه با بداخلاقی‌ها و رفتار‌های هنجارشکنانه از اصلی‌ترین وظایفی است که مسئولان باید بدان بپردازند و در اولویت کاری خود قرار دهند.
چنان‌که بار‌ها نوشته‌ایم علی‌رغم وجود این واقعیات ناخوشایند غیر قابل انکار و همچنین هشدار‌های کارشناسان و اعلام خطر دلسوزان و ابراز نارضایتی ورزش‌دوستان، از سوی مسئولان امر- چه آنها که امروز در مصدر کار هستند و چه کسانی که در دوره‌های مختلف حضور داشته‌اند- با وجود شعار‌ها و وعده‌ها، اقدامی قاطع و اصلاحگرانه صورت نمی‌گیرد. بالاتر نوشتیم که در کنار هشدار‌ها و اعلام خطر‌های کارشناسانه و دلسوزانه، اهالی ورزش و دوستداران تیم‌ها و قهرمانان هم از وضعیت اخلاقی و فرهنگی حاکم به انحاء مختلف ابراز نارضایتی می‌کنند و به برخی از رفتار‌ها و گفتار‌ها به حق اعتراض دارند.
ورزش باید عرصه‌ای برای افزایش روحیه و نشاط اجتماعی باشد و دوستداران آن باید از حضور در اماکن ورزشی یا مشاهده رقابت‌ها احساس رضایت کنند و به جسم و روان‌شان صفایی بدهند و تمدد اعصاب کنند و با روحیه و نشاط بر سر کار خود بروند و... این یک اصل کاری و اثبات شده است و کارشناسان تربیتی و اجتماعی- و حتی دینی- بر آن تاکید دارند که جامعه زنده و هدفدار و پایدار حتما باید پرنشاط و با روحیه باشد و از جامعه کسل و مردمی ملول نمی‌توان انتظار سرزندگی و استواری داشت. مولای متقیان(ع) می‌فرماید: «لا وفا للمول»! (از آدم ملول انتظار وفاداری نداشته باش!)
گر کند عهد، چون ملالش خاست
بشکند عهد را به سنگ جفا