محققان آمریکایی در تحقیقات جدید خود به بررسی عومل موثر در این امر پرداخته‌اند.
تمام پنج لیتر خون بدن توسط قلب به تمام بدن پمپ می‌شود. خونی که قلب را با فشار زیاد ترک می‌کند به رنگ قرمز روشن است زیرا اکسیژن دارد. اکسیژن توسط اندام‌های بدن از جمله مغز، ماهیچه‌ها و پوست به مصرف می‌رسد.
در بافت‌ها، خون، اکسیژن خود را تا حدودی از دست داده و دی‌اکسید کربن می‌گیرد. مادامی که خون از اکسیژن تهی می‌شود، به آرامی از قرمز روشن به قرمز تیره تغییر رنگ می‌دهد اما در هیچ کدام از این مراحل رنگی شبیه به آبی نمی‌گیرد، رنگ آبی رگ‌ها به دلیل وجود چهار عامل است.
اولین دلیل به این مسئله برمی‌گردد که نور در طول موج‌های مختلف چگونه بر پوست اثر می‌گذارد. نور جذب پوست می‌شود و دوباره بازتاب پیدا می‌کند. محققان دریافتند که رگ‌های نزدیک به سطح پوست جزء بسیار کوچکی از نور قرمز و بخش زیادی از نور آبی را بازتاب می‌دهند و این به آن معناست که رنگ آبی بسیار بارزتر و قابل مشاهده‌تر است.
دومین عامل، ناشی از میزان اکسیژنی است که در خون وجود دارد. با کاهش میزان اکسیژن، رنگ خون از قرمز روشن به قرمز تیره تغییر می‌کند، هر چند هنوز قرمز است اما به رنگی آبی اسرارآمیز رگها اندکی نزدیک‌تر شده است.
سومین عامل به ویژگی خود رگ‌ها برمی‌گردد، خصوصا اینکه ضخامت این رگ‌ها چه اندازه است و در چه عمقی زیر سطح پوست قرار دارند. اگر رگ در عمق اندکی از زیر پوست قرار داشته باشد، نسبتا قرمز رنگ به نظر می‌رسد، اما بیشتر رگ‌ها در عمقی بیشتر از نیم میلیمتر زیر پوست قرار دارند. در این حال، به دلیل قوانین فیزیک نوری، رگ‌ها آبی به نظر می رسند.
چهارمین عامل مغز انسان است. مغز فرآیندهای زیادی را بر روی پیام‌هایی که از شبکیه چشم می‌رسند،‌ اعمال می‌کند. به عنوان مثال آیا یک جسم صورتی همیشه صورتی است؟ خیر، وقتی این جسم در نزدیکی رنگ قرمز قرار بگیرد، مغز شما رنگ صورتی آن را به سایه‌ای از رنگ‌ آبی تغییر می‌دهد. در مورد رگ‌ها نیز، تقابل با پوست، به رگ‌ها رنگ آبی می‌بخشد.