سکوت گورستانی اپوزیسیون در قبال گزارش جنایت‌های سیا (خبر ویژه)
سکوت گورستانی اپوزیسیون «همسو»ی ایرانی درباره جنایت اسرائیل در غزه و گزارش سنای آمریکا درباره شکنجه، به خوبی ورشکستگی ادعاهای آن را درباره «دفاع» از حقوق بشر و استفاده از «کلنگ» آمریکا برای دموکراسی در ایران اثبات می‌کند.
این تحلیل را محمد سهیمی از مخالفان خارج‌نشین در وبسایت اخبار ایران و گزارش‌های خاورمیانه (IMENEWS) عنوان کرد. وی با اشاره به گزارش اخیر رئیس کمیته اطلاعاتی سنا درباره برنامه‌های شکنجه سیا نوشت: این گزارش استفاده وسیع از وحشتناک‌ترین انواع شکنجه توسط سیا را توصیف می‌کند، این شکنجه‌ها در مناطق مختلف جهان، از جمله پایگاه بگرام در افغانستان، زندان ابوغریب در عراق، خانه‌های امن سیا در کشورهای مختلف اروپای شرقی نظیر لهستان و رومانی و متحدان آمریکا در خاورمیانه نظیر مصر انجام می‌شدند. در این شکنجه‌ها از روش‌هایی مانند تهدید به تجاوز جنسی و تنقیه ]...[، غرق مصنوعی زندانی، جلوگیری از خوابیدن آنها حتی تا 180 ساعت، شکنجه روانی و تهدید به مرگ، استفاده از سیاه‌چاله‌های کاملا تاریک و تنگ که زندانی باید مانند سگ می‌نشست،سرمای شدید در حد مرگ زندانیان، برهنه کردن و... استفاده شده به نحوی که برخی از آنها اقدام به خودکشی کرده‌اند. برخلاف گزارش سیا، شکنجه ابوزبیده تبعه عربستانی آنقدر دردناک بود که حتی مأموران سازمان سیا را به گریه انداخته بود. چندین مأمور سیا در تایلند، جایی که آقای ابوزبیده شکنجه می‌شد، به مقامات بالای سیا اعتراض کردند و اعلام کردند که حاضر نیستند که دیگر در این‌گونه «بازجویی‌ها» شرکت کنند.
نویسنده درباره این گزارش که نوعی افشاگری انتخاباتی دموکرات‌ها علیه جمهوری‌خواهان است، خاطرنشان کرد که هرگز مأموری به خاطر این شکنجه‌ها مجازات نشده است.
وی سپس به اپوزیسیون همسو با آمریکا می‌پردازد و می‌نویسد: سکوت گورستانی اپوزیسیون «همسو» درباره جنایت اسرائيل در غزه و گزارش سنای آمریکا درباره شکنجه به خوبی ورشکستگی ادعاهای آن را درباره «دفاع» از حقوق بشر و استفاده از «کلنگ» آمریکا برای دموکراسی در ایران اثبات می‌کند. همان‌هایی‌که هر هفته چندین مقاله در رسانه‌های گوناگون منتشر می‌کنند و در آن به ستایش از غرب به عنوان پیشرو دفاع از حقوق بشر می‌پردازند، در لانه‌ها خزیده‌اند. از دیوار صدا بلند می‌شود، ولی از این جماعت خیر. همه در «لاک» خود فرو رفته‌اند. همه با تشویش منتظرند که «این نیز بگذرد» تا آنها بتوانند مشاطه‌گری خود برای غرب و اسرائیل را از سر گیرند. ولی در عین حال در شرایط حساس کنونی فشار «اپوزیسیون همسو» با نئوکان‌ها، راست افراطی آمریکا و لابی اسرائيل به دولت آقای اوباما برای پیوند دادن مذاکرات هسته‌ای با ایران به موضوع نقض حقوق بشر در ایران همچنان ادامه دارد. یکی از حقوق آموختگان سابق که از بدو خروج از ایران آهسته آهسته به راست افراطی اپوزیسیون پیوسته، در مقاله‌ای در واشنگتن پست حتی پیشنهاد مضحک مذاکرات همزمان در دو هتل در یک شهر، یکی برای برنامه هسته‌ای و دیگری برای نقض حقوق بشر در ایران را نمود.
سهیمی در ادامه نوشت: آمریکا و متحدان آنها در جایگاه اخلاقی نیستند که به نقض حقوق بشر در ایران اعتراض کنند. دیوید راتکاپف، سردبیر وبسایت معتبر فارین پالیسی، در چهارشنبه 10 دسامبر 2014، چنین نوشت، «آمریکا شکنجه کرد. این کار را مکررا انجام داد. این کار را با بی‌تفاوتی بی‌رحمانه نسبت به ابتدایی‌ترین حقوق بشر و نقض قانون اساسی آمریکا و قوانین بین‌المللی انجام داد.»
نویسنده خاطرنشان کرد: یکی از اعضای «اپوزیسیون همسو» افشاگری‌های ستودنی آقای ادوارد اسنودن شجاع از شنود تمامی زندگی خصوصی رهبران و مردم جهان، و خود مردم آمریکا، که جنبه مهم دیگری از نقض حقوق بشر است را به گونه‌ای رد کرد و آنها را بی‌ارزش خواند که حتی فایده اطلاع‌رسانی نداشته‌اند. در حالی که سازمان‌های حقوق بشری جهانی به آقای اسنودن جوایز حقوق بشر اهدا کرده‌اند و روزنامه نیویورک تایمز که معمولا سیاست دموکرات‌ها را حمایت می‌کند افشاگری آقای اسنودان را «خدمت به کشور» نامید. «اپوزیسیون همسو» آگاه است که گزارش‌های آقای اسنودن و گزارش مفصل سنای آمریکا، چهره واقعی این نظام امپریایستی در حوزه حقوق بشر، و حتی لیبرالیسم مورد ادعایش، را برملا می‌کند و این با چهره کاملا پاک و زیبایی که آنان درست می‌کنند، تنافر دارد.
یادآور می‌شود در بحبوحه انتشار گوشه‌ای کوچک از جنایات حقوق بشری آمریکا، عناصر ضدانقلاب خودفروخته - از شیرین عبادی و نسرین ستوده و گروهک موسوم به کانون مدافعان حقوق بشر گرفته تا برخی روزنامه‌های زنجیره‌ای داخلی و شبه حقوقدانان همکار دایمی آنها و همچنین افراطیون مدعی اصلاح‌طلبی- سکوت کامل اختیار کرده‌اند تا شهادت داده باشند که دچار مرگ عاطفه و وجدان هستند و تنها به هنگام نیاز آمریکا و صهیونیست‌ها به جنجال علیه ایران لب می‌جنبانند و سپس دوباره خاموش می‌شوند.