سلیمی: در سنگین وزن بدشانس بودیم برخی ملی‌پوشان به هدف ما نرسیدند
سرویس ورزشی-
سرمربی تیم ملی وزنه‌برداری گفت: علی رغم اینکه دو نماینده دسته فوق سنگین تیم ما در تمرینات و رکوردگیری وزنه‌های خوبی زده بودند اما در جریان مسابقه شانس با ما یار نبود و مصدومیت مانع آن شد.
تیم ملی وزنه‌برداری ایران که با هشت ورزشکار در نودمین دوره رقابت‌های قهرمانی جهان شرکت کرده بود، با کسب ۶ مدال طلا، نقره و برنز و ۳۸۸ امتیاز عنوان قهرمانی جهان را از آن خود کرد بامداد دیروز سه‌شنبه 22 مهر 1404 با استقبال مسئولان به کشور بازگشت. نودمین دوره رقابت‌های وزنه‌برداری قهرمانی جهان که از هفته گذشته به میزبانی شهر فورده نروژ آغاز شده بود، با کسب ۳۸۸ امتیاز عنوان قهرمانی تیمی را به خود اختصاص داد.
عبدالله بیرانوند در دسته ۷۹ کیلوگرم، ایلیا صالحی‌پور در ۸۸ کیلوگرم، علی عالی‌پور و علیرضا معینی در ۹۴ کیلوگرم، علیرضا نصیری و ابوالفضل زارع در ۱۱۰ کیلوگرم و علی داودی و آیت شریفی در فوق‌سنگین ترکیب تیم ایران را تشکیل دادند. در این مسابقات علیرضا معینی موفق به کسب مدال طلای یک ضرب و مجموع نقره شد، عالی عالی‌پور هم به مدال نقره یک ضرب رسید. علیرضا نصیری هم موفق به کسب دو مدال نقره در دوضرب و مجموع شد. آیت شریفی از حضور در مسابقات انصراف داد و علی داودی هم توانست با همان مدال برنز یک ضرب قهرمانی ایران را مسجل کند.
تیم ملی وزنه‌برداری ایران با کسب ۳۸۸ امتیاز پس از ۸ سال عنوان قهرمانی تیمی را از آن خود کرد. آخرین بار تیم ملی وزنه‌برداری ایران در سال ۲۰۱۷ عنوان قهرمانی جهان را کسب کرد و حالا پس از هشت سال، ملی‌پوشان به این عنوان قهرمانی رسیدند. تیم‌های کره شمالی و آمریکا هم دوم و سوم شدند.
رضازاده: مستحق طلای سنگین وزن بودیم
حسین رضازاده نایب‌رئیس فدراسیون وزنه‌برداری در مورد عملکرد تیم ملی وزنه‌برداری در مسابقات جهانی نروژ گفت: میانگین سنی تیم ملی وزنه‌برداری در مسابقات جهانی، تقریباً ۲۲ سال بود. همه کشورها بعد از المپیک جوانگرایی می‌کنند، وزنه‌برداران ما هم همگی جوان بودند و در آینده روی آن‌ها کار می‌شود و در بازی‌های آسیایی و المپیک بتوانند بهترین نتیجه را کسب کنند.
وی در مورد عملکرد داودی در مسابقات جهانی گفت: داودی از ناحیه کتف دچار آسیب دیدگی شده بود و او را اذیت کرد. قطعاً اگر این آسیب دیدگی او را اذیت نمی‌کرد می‌توانست مدال طلا بگیرد و با حریفان ارمنی و بحرینی رقابت کند چون در ایران تمرینات خوبی زده بود. اما در رشته وزنه‌برداری یک مقدار آسیب و درد اجازه نمی‌دهد وزنه‌بردار وزنه بزند. اگر داودی این درد را نداشت صد در صد اول می‌شد. او در آینده هم می‌تواند رکورد جهان را بزند و هم مدال طلای المپیک را بگیرد.
سلیمی: اتفاقات سنگین وزن به نفع ما نبود
بهداد سلیمی سرمربی تیم ملی هم در مورد عملکرد تیم ملی وزنه‌برداری در مسابقات جهانی نروژ گفت: در این مسابقات توانستیم با میانگین سنی ۲۱ سال هم قهرمانی تیمی را به دست بیاوریم و هم اینکه مدال‌های خیلی باارزشی توسط وزنه‌برداران به دست بیاوریم. سه بار هم رکورد جهان را جابه‌جا کنیم. سرمربی تیم ملی تاکید کرد: از نظر من همه وزنه‌برداران ایران حتی سنگین وزن‌ها همه تلاششان را کردند و با جان و دل مسابقه دادند. برخی از وزنه‌برداران توانستند موفق شوند و برخی هم به آن برنامه مدنظر ما نرسیدند. وی در مورد عملکرد نمایندگان ایران در دسته فوق سنگین گفت: ما در دسته سنگین وزن بدشانسی آوردیم، آیت شریفی سه هفته قبل از مسابقات از ناحیه پا دچار آسیب دیدگی شد و علی داوودی هم بعد از زدن وزنه ۲۶۱ کیلو که رکورد دنیا بود، کتفش آسیب دید. با این حال توانستیم هر دو را تا حدودی مدیریت کنیم اما متأسفانه اتفاقات مسابقات به نفع ما رقم نخورد و مدال مجموع دسته سنگین وزن را از دست دادیم.
سرمربی تیم ملی وزنه‌برداری تأکید کرد: علی رغم شایستگی که هر دو وزنه‌بردار دسته فوق سنگین ما داشتند و در مسابقات لیگ و رکوردگیری وزنه‌های خوبی زده بودند که حتی بالاتر از مدال طلای جهان هم بود اما به هر حال اتفاقات مسابقه در سنگین وزن به نفع ما رقم نخورد.
داودی: فکر نمی‌کردم ۲۴۳ کیلوگرم مشکل‌ساز شود
اما علی داودی نایب قهرمان پیشین جهان و المپیک هم درباره‌ی اتفاقاتی که در مسابقات قهرمانی جهان نروژ رخ داد و نتوانست به مدال مجموع جهان برسد، بیان کرد: زمانی که وزنه ۲۶۱ کیلوگرم را در تمرینات زدم و می‌خواستم دوباره تمرینات را ادامه بدهم، درد کتفم شروع شد به گونه‌ای که نمی‌توانستم آن را تکان بدهم. فکر می‌کردم روز بعد بهتر می‌شود اما این‌طور نبود و مجبور شدم تزریق انجام دهم. پزشک گفت درد کتفم از بین می‌رود و یک هفته پس از آن همدردی نداشتم. پس از آن دوباره به تمرینات برگشتم و فکر می‌کردم دیگر هیچ مشکلی ندارم.
او ادامه داد: در تمرینات ۱۹۰ کیلوگرم یک‌ضرب و ۲۴۰ کیلوگرم دوضرب هم می‌زدم و درد نداشتم. وقتی این شرایط را دیدم و بدنم هم آماده بود فکر می‌کردم می‌توانم وزنه ۲۶۱ کیلوگرم را در مسابقات بزنم. با توجه به این که دستم دیگر درد نمی‌کرد، فیلم وزنه ۲۶۱ کیلوگرم را منتشر کردم. پشت صحنه مسابقه درد دستم شروع شد و نتوانستم کاری که می‌خواستم را انجام دهم. با درد هم نمی‌شد کاری که می‌خواستم را انجام بدهم. یک سال از درد کتف من می‌گذرد و مجددا در مسابقه مشکل ساز شد.
داودی در پاسخ به این پرسش که یعنی قبل از آغاز رقابت حرکت یک‌ضرب درد کتفش آغاز شد؟ تصریح کرد: پشت صحنه از وزنه کم شروع کردم و به ۱۵۰ کیلوگرم رسیدم، درد کتفم به حالت قبل برگشت. هنگام وزنه زدن باید هم سرعت داشته باشی و هم زور زیادی برای زدن وزنه بزنی؛ با توجه به دردی که داشتم نمی‌توانستم این کار را انجام دهم. وضعیت جالبی نبود. وقتی این اتفاق افتاد، می‌خواستم اصلا شرکت نکنم چون ما برای مدال طلا آمده بودیم اما تصمیم گرفتیم که غیبت نداشته باشم و وزنه بزنم. با این حال کاخ آرزوهایم فرو ریخت و نتوانستم کاری که می‌خواستم را انجام دهم.
داودی در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر این که وقتی در یک ضرب شرایط خوبی نداشت، انتظارها بر این بود کادر فنی با وزنه خیلی کمتر مثلا ۲۳۰ کیلوگرم دوضرب را شروع کند تا مدال برنز مجموع قطعی شود، چرا این اتفاق رخ نداد؟ تاکید کرد: ما برای برنز نرفته بودیم و مدال طلا می‌خواستیم. در ابتدا هم انتخاب ما ۲۵۰ کیلوگرم بود و وقتی این اتفاق برای دستم رخ داد، وزنه رو به ۲۴۳ کیلوگرم کاهش دادند. وزنه ۲۴۳ کیلوگرم را بارها در تمرینات زده بودم و اصلا فکر نمی‌کردم مشکل ساز شود. به خاطر درد، به مشکل خوردم و وقتی که درد کتف وجود داشته باشد حتی وزنه ۲۲۰ کیلوگرم هم مشکل‌ساز می‌شود. بدن خیلی آماده‌ای داشتم و این درد کتفم همه چیز را به هم زد.