نسخهپیچی صهیونیستها برای خشکسالی ایران همزمان با بحران مدیریت آب در سرزمینهای اشغالی
نخستوزیر رژیم کودککش اسرائیل در حالی با اظهاراتی ریاکارانه، برای سایر کشورها نسخه درمان خشکسالی را میپیچد که صهیونیستها قادر به تأمین آب و برق سرزمینهای اشغالی نیستند.
به گزارش کیهان، نخستوزیر جنایتکار رژیم صهیونیستی با سوءاستفاده از اظهارات رئیسجمهور کشورمان، در اظهاراتی مضحک مدعی شده که میتواند مشکل کمآبی ایران را حل کند.
مسئولان این رژیم در حالی مدعی حل مشکل جمعیت 91 میلیون نفری ایران شدهاند که بر اساس شواهد آماری و گزارشهای رسمی خودشان، از حل بحران آب و برق جمعیت کمتر از 10 میلیونی سرزمینهای اشغالی (شامل اشغالگران یهودی، اعراب و سایر اقلیتها) عاجزند؛ جمعیتی که در سرزمینی به وسعت یکی از استانهای کوچک ایران ساکن است!
خبرگزاری فارس در گزارشی نوشت: بزرگترین خشکسالی قرن در رژیم صهیونیستی تنها به کمبارانی محدود نمیشود؛ سوءمدیریت منابع آب و غفلت از چاههای طبیعی، این رژیم را در برابر بحرانهای اضطراری مانند جنگ و زلزله شکننده کرده است.
این گزارش با استناد به پژوهشی از سایت Preprints.org و گزارش دیوان حسابرسی رژیم صهیونیستی، نشان میدهد که وابستگی یکجانبه به کارخانههای شیرینسازی آب دریا، غفلت از حفظ منابع طبیعی مانند چاهها و مخازن زیرزمینی را به دنبال داشته و این سوءمدیریت، رژیم را در برابر بحرانهای اضطراری آسیبپذیر کرده است.
مدیریت منابع آب ارتباط مستقیمی با پایداری اکولوژیکی و اقتصادی دارد، اما رژیم صهیونیستی با تمرکز افراطی بر شیرینسازی آب دریا، از حفظ منابع طبیعی غافل شده است.
این سیاست، که در ظاهر بحران کمبود آب را حل کرده، در برابر تهدیداتی مانند زلزله، درگیریهای نظامی و آلودگیهای زیستمحیطی شکننده است.
گزارش دیوان حسابرسی رژیم صهیونیستی در سال ۲۰۱۸ نشان میدهد که بیش از ۲۰۰ چاه به دلیل آلودگی بسته شده و حدود ۸۰۰ چاه دیگر به دلیل فرسودگی در معرض تعطیلی هستند. این غفلت، همراه با عدم احیای ذخایر طبیعی، توانایی رژیم برای تأمین آب در شرایط اضطراری را تضعیف کرده است.
گزارش حسابرسی انتقاد میکند که سازمان آب و فاضلاب رژیم صهیونیستی مخازن طبیعی را احیا نکرده و حتی خطوط قرمز عملیاتی برای حفاظت از آنها تعیین ننموده، که میتواند به آسیبهای جبرانناپذیر هیدرولوژیکی منجر شود. کارخانههای شیرینسازی در شرایط عادی یک دارایی هستند، اما در مواقع اضطراری مانند زلزله یا درگیریهای نظامی، به دلیل قرار گرفتن در مناطق ساحلی، به شدت در معرض خطر قرار دارند.
گزارش حسابرسی ۲۰۲۲ نشان میدهد که ۳۸ درصد از شهرداریهای محلی برنامهای برای توزیع آب در شرایط اضطراری ندارند و ۳۰ درصد بیمارستانها فاقد سیستم ذخیره آب اضطراری هستند.
اقتصاد معاصر هم در این زمینه گزارش داد: ریشه مشکلات آبی صهیونیستها فقط در تغییرات اقلیمی نیست، بلکه حاصل دههها سیاستهای مخرب زیستمحیطی و بهرهبرداری استعماری از منابع آب فلسطین است، بحرانی که پروژههای پرهزینه شیرینسازی هم نتوانستهاند چشمانداز روشنی برای حل آن ترسیم کنند.
به گفته یک پژوهشگر محیط زیست فلسطینی، سالهاست که درختان و گیاهان بومی منطقه از بین رفته و گونههای غیر بومی جایگزین شدهاند؛ کاری که تعادل طبیعی را به هم زده و پیامدهای آن امروزگریبان اسرائیل را گرفته است.
از طرف دیگر، با ادامه خشکسالی، کشاورزان در مناطقی مثل الجلیل و جولان دیگر قادر به کاشت محصولات نیستند و دولت به دنبال راهحلهایی مثل ساخت ایستگاههای جدید شیرینسازی آب است. در حال حاضر چندین ایستگاه شیرینسازی فعال وجود دارد که نیمی از برق مصرفی کشور را میبلعد و قرار است ظرف چند سال آینده ظرفیت تولید آب شیرین دو برابر شود. اما مشکل این است که این پروژهها بسیار پرهزینهاند و مصرف برق آنها بالا است و این نشان میدهد که اسرائیل برای مقابله با بحران آب خود هنوز نتوانسته راهکارهای پایدار و کمهزینه پیدا کند.