همایش تخصصی یا محفل درد‌دل؟(اخبار ادبی و هنری)
همایش «هزینه‌ها و شیوه‌های تأمین سرمایه فیلمسازی در ایران» که با عنوانی امیدوارکننده در خانه سینما برگزار شد، در عمل به محفلی برای تکرار گله‌مندی‌های همیشگی سینماگران تبدیل شد و از موضوع اصلی خود بازماند.
به گزارش خبرنگار کیهان، به جای ارائه راهکارهای عملی تأمین مالی، بحث‌ها به‌سرعت به سمت انتقاد از تورم، بودجه ناچیز سینما در قیاس با فوتبال، و دفاع مدیران دولتی (فارابی) از عملکردشان کشیده شد. در واقع، این رویداد بیش از آنکه یک کارگاه آموزشی برای حل مشکل باشد، به تریبونی برای طرح مسائل کلی و شخصی تبدیل گشت.
این دور شدن از هدف، با شکل برگزاری همایش تکمیل شد. انتخاب سالنی کوچک که میزبان جمعی محدود از مدیران و چهره‌های شناخته‌شده بود، این رویداد را به یک گردهمایی نمایشی و داخلی شبیه کرد و فرصت را از فیلمسازان جوان و بدنه اصلی سینما که نیازمند راهکارهای واقعی هستند، گرفت. در نهایت، همایش «هزینه‌ها و شیوه‌های تأمین سرمایه» آینه‌ای تمام‌نما از وضعیت آشفته سینمای ایران بود؛ همه از بحران حرف می‌زنند، مشکلات را به گردن یکدیگر می‌اندازند و راهکارهای عملی در میان هیاهوی نقدها و گله‌ها گم می‌شود. صحبت‌های مطرح‌شده، هرچند مهم و قابل‌تأمل، می‌توانست در هر نشست نقد و بررسی دیگری نیز بیان شود و نیازی به همایشی با عنوان تخصصی «تأمین سرمایه» نداشت. همایش به جای آنکه مسیری برای خروج از بحران مالی سینما ترسیم کند، خود به نمودی از این بحران تبدیل شد؛ گفت‌وگوهای بسیار، نتیجه تقریباً هیچ. پرسش کلیدی بی‌پاسخ ماند؛ آیا فیلمسازی پس از این همایش، راهی عملی برای تأمین بودجه فیلم بعدی‌اش یافت؟ به نظر می‌رسد پاسخ منفی است.