ورزش قوی، شادی ملت خار چشم بدخواهان(نکته ورزشی)

سید سعید مدنی
تلاش ما در تحلیل مسائل ورزشی حتی‌المقدور و در حد فهم و توان این بوده که قبل از آنکه به اسم و قیافه افراد یا روابط شخصی و قهر و آشتی‌های معمول نظر داشته باشیم و به خط و ربط سیاسی و جناحی و گرایش ورزشی اشخاص نگاه کنیم، «عملکرد» افراد را ملاک بررسی خود قرار دهیم. این شیوه منصفانه همواره روش کاری این نشریه بوده و سعی کرده‌ایم در هر حال آن را در نظر داشته و در نوشته‌ها و گزارش‌هایی که منعکس می‌شود، رعایت کنیم. حالا در این راه تا چه حد موفق بوده‌ایم خدای دادگر- که در کتاب مجید صریحا فرموده «و ما یلفظ من قول الا لدیه رقیب عتید»(ق- آیه 18) (هیچ سخنی را به زبان نمی‌گوید جز اینکه نزد آن، نگهبان و مراقبی آماده است)- بهتر می‌داند و خوانندگان فهیم می‌توانند در این مورد قضاوت کنند.
باری، بر اساس همین ملاک است که یک هفته پیش کارکرد مدیریت فعلی ورزش- که کمتر از یک سال از آغاز فعالیت آن می‌گذرد – را «خنثی» اعلام کردیم. البته واضح است که این سخن به معنای این نیست که مدیریت فعلی در این مدت دست روی دست گذاشته و هیچ کاری نکرده است. در همین یک ساله موفقیت‌های زیادی چهره بست. کشتی- به ویژه در رده پایه- به موفقیت‌های بزرگی در سطح قاره‌ای و جهان دست پیدا کرد، اخیرا والیبال در کلاس جهانی درخشید، فوتبال با اقتدار جواز صعود به جام جهانی(2026) را کسب کرد، در ورزش بانوان افتخارات و نتایج جالبی رقم خورد و در ضمن خبر داریم که مسئولان به منظور آمادگی هر چه بیشتر کاروان ورزشی ایران برای حضور هر چه قوی‌تر در بازی‌های کشورهای اسلامی، بازی‌های آسیایی و... برنامه‌ای دارند که به زودی اجرائی می‌کنند.
 هیچ‌کس منکر این اقدامات نیست- و نمی‌تواند باشد- اما دلیل اینکه ما نمره «خنثی» به عملکرد مدیریت ورزش می‌دهیم، این است که پیش از این و در مدیریت‌های قبلی هم این اتفاقات کم و بیش رخ داده و شاهد افتخارات و فتح سکوها و کسب مجوزها بوده‌ایم. مثلا حتی با وجود ضعیف‌ترین و پرمسئله‌ترین فدراسیون که عمر کاری‌اش به یک سال هم نرسید، تیم فوتبال ما به جام جهانی صعود کرد و...
 توقع اهالی و دوستداران ورزش از همه مدیریت‌های این حوزه- به ویژه در سطح کلان- که در دوره‌های مختلف سکان هدایت ورزش را در دست می‌گیرند، این است که فراتر از این اقدامات و اعزام‌ها و نتایج- که تقریبا به شکل «روتین» تکرار می‌شود- دست به کارهای تازه بزنند و سراغ گرفتاری‌های قدیمی و مشکلات رسوب شده بروند و به اصلاح تخلفاتی بپردازند که مدیریت‌های قبلی چشم بر آن بسته و از کنارش عبور کرده‌اند و همچنین به دنبال تغییرات ساختاری و کارهای انجام نشده اما ضروری- که البته سخت و پر چالش و دردسر است- باشند و ورزش را از حالت درجا زدن و رکود و یکنواختی خارج کنند و موانع و مانع‌تراشان را حتی‌المقدور از سر راه بردارند.
 با مراجعه به حافظه و آرشیو موجود متوجه می‌شویم تقریبا همه کسانی که در این ورزش صاحب پست بوده‌اند- به ویژه در آغاز کار- وعده اصلاح نقاط ضعف و خرابی‌ها و تغییرات لازم ساختاری را داده‌اند اما به هر دلیل که پرداختن به آنها از حوصله این مقال خارج است، علی‌رغم اینکه بعضا تلاش‌هایی هم کرده‌اند، نتوانسته‌اند کاری از پیش ببرند و به وعده‌های خود عمل کنند و حداکثر به امور جاری پرداخته‌اند.
درباره مدیریت فعلی ورزش نیز داستان همین است. یعنی وزیر محترم در بدو کار، خاصه در روز اخذ رای اعتماد از نمایندگان مجلس و اظهارات و مصاحبه‌هایی که داشت درباره پرداختن به مشکلات و حل مسائلی فراتر از روزمرگی‌ها و پروسه طبیعی ورزش وعده‌هایی داد و امیدواری‌هایی در میان کارشناسان و علاقه‌مندان و دلسوزان ایجاد کرد و بحث‌هایی درباره فسادستیزی و دست زدن به اصلاحات تحول‌زا و... مطرح شد که حکایت از تغییر وضع موجود داشت، وضعی که تناسبی با ظرفیت وسیع و توانایی‌های بالقوه ورزش ما در ابعاد انسانی و مادی آن ندارد.
 این سخنی راست و مطابق با واقعیت است که در ورزش ما باندها و جریانات و افکاری «نفوذ» کرده‌اند که به دلایل مادی و شخصی و حتی سیاسی اجازه نمی‌دهند ورزش مستعد ایران در فضائی سالم در مسیر پیشرفت و بهتر و قوی‌تر شدن حرکت کند. جریانات طماع دلالی و باندها و عناصر جاه‌طلب- و حتی بعید نیست کسانی با اغراض سیاسی و بدخواهانه- به لطائف‌الحیل نمی‌گذارند مسئولان به وظایف اصلی خود بپردازند و کارها را به اهل فن و تخصص و تعهد بسپارند تا قابلیت‌های ورزش ما شکوفا شود و در میادین همان‌طور که دل ملت عزیز و بزرگوار ایران را شاد می‌کند، خار چشم بدخواهان و دشمنان این ملک و ملت باشد. و باز راست است و هرگز اغراق نیست که این مملکت ظلم‌ستیز و تاریخی و اهل بیتی(علیهم‌السلام) بدخواهانی حسود و تنگ‌نظر و دشمنانی کینه‌توز و جانی دارد. آنها ایران قوی و سرفراز را در هیچ عرصه‌ای- از جمله ورزش- برنمی‌تایند و همین تکلیف مسئولان و مدیران ما را در همه جا، از جمله ورزش مشخص می‌کند که آنچنان برنامه‌ریزی و عمل کنند و با فساد و فاسد بستیزند و فضا را بر دلال قانون‌شکن و مفسد زیاده‌خواه تنگ کنند که از رهگذر آن ورزش ایران بیش از این افتخار بیافریند. این کاری است که حتما باید در ورزش کشورمان- خاصه از سوی مدیران- انجام شود و تاکنون چنانچه بالاتر اشاره شد، در دوره‌های مختلف مدیریتی به هر دلیل صورت نگرفته است. امیدواریم در دوره مدیریت فعلی این کار با همت و غیرت و شجاعت تا حد امکان انجام شود و بسیاری از عوامل دست و پاگیر و عناصر مانع‌تراش از سر راه ورزش ایران عزیز کنار بروند. ان شاءا...