اظهارات شنیدنی افسر سابق سیا درباره یمنی‌ها
مردم یمن در طول تاریخ قدرت‌های بزرگ را به چالش کشیده‌‌اند
سرویس خارجی-
افسر سابق سرویس اطلاعاتی سیا اعلام کرد که آتش‌بس «ترامپ» خطر یمنی‌ها علیه آمریکا را برطرف نخواهد کرد؛ و کسی نمی‌تواند اراده و خواست خود را بر ملت یمن تحمیل کند و این مردم همواره قدرت‌ها را به زحمت انداخته‌‌اند.
در جهانی که بسیاری از ملت‌ها با پشت سر گذاشتن دهه‌ها استعمار و جنگ، به‌تدریج در نظم موجود جهانی هضم شده‌اند، یمن یکی از استثناهای جغرافیایی و تاریخی است؛ کشوری فقیرشده اما سخت اراده، منزوی‌شده اما مقاوم، و فراموش‌شده اما سرنوشت‌ساز. اظهارات افسر سابق سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) درباره روحیه ستیهنده و تاریخ پرفراز و نشیب یمنی‌ها، نه فقط یک اعتراف صریح اطلاعاتی بلکه انعکاسی دقیق از حقیقتی تاریخی است: «یمن را نمی‌شود فتح کرد، فقط می‌شود از آن زخم برداشت.» ملت یمن، با تمام محرومیت‌ها، عملاً در میدان نبردهای منطقه‌ای به یکی از تعیین‌کننده‌ترین بازیگران تبدیل شده‌اند و از قضا این قدرت نه از دل بودجه‌های میلیاردی بلکه از استخوان‌بندی مقاومت مردمی سر برآورده است. اینکه یک افسر اطلاعاتی آمریکایی آن‌ها را «شریف‌ترین» ولی «سخت‌ترین» مردم برای رام‌کردن توصیف می‌کند، تنها یک توصیف انسانی نیست؛ یک تحلیل استراتژیک از این کشور است که برخی آن را «ویتنام» در جزیره‌العرب نامیده‌اند، جایی که قدرت‌ها به آن وارد می‌شوند اما بیرون آمدن‌شان با تحقیر همراه است.
«تئودور جی. سینگر»، افسر سابق سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا)، تأکید کرد که اعلام جرم «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا مبنی بر توقف تجاوز به یمن، خطر را از واشنگتن دور نخواهد کرد. آن‌طور که «ایسنا» نوشته است، سینگر در مقاله‌ای که در مجله «بارونز» منتشر شد، افزود: «یمنی‌ها از شریف‌ترین مردمی هستند که ملاقات کرده‌ام، اما وای به حال کسی که بخواهد اراده خود را بر آن‌ها تحمیل کند. یمن همیشه قدرت‌های بزرگ را به زحمت انداخته است، از عثمانی‌ها گرفته تا بریتانیایی‌ها و آمریکایی‌ها.» این نویسنده مداخله آمریکا در یمن را متناقض دانست و گفت ملت یمن عملاً به نیروی مسلط در این کشور تبدیل شده‌اند. فکر نمی‌کنم اعلام توقف تجاوز به یمن در آستانه سفر ترامپ به منطقه تصادفی باشد. سفری که یک سفر اقتصادی و سرمایه‌گذاری بزرگ است و منطقی نیست چنین سفر یک تریلیون دلاری به خطر بیفتد. همسایگان یمن در حوزه خلیج‌فارس تلویحاً از این آتش‌بس استقبال کردند. زیرا هیچ‌کس در طول یا بعد از سفر ریاست‌جمهوری خواهان بی‌ثباتی منطقه‌ای نیست. اما این آتش‌بس شامل رژیم صهیونیستی نمی‌شود که یمنی‌ها همچنان به بمباران آن ادامه می‌دهند و این عملیات نظامی باعث ایجاد هرج‌ومرج هوائی و امنیتی روزانه در داخل رژیم صهیونیستی می‌شود.»
باز هم تعطیلی فرودگاه بن‌گوریون
ارتش رژیم صهیونیستی، دیروز، اعلام کرد یک موشک بالستیک از یمن به اراضی اشغالی شلیک شده است. به گفته منابع آژیرهای هشدار در قدس و اطراف آن و منطقه بحرالمیت به صدا درآمد. همچنین منابع اعلام کردند پروازهای فرودگاه تل‌آویو تعطیل شده است. ارتش رژیم صهیونیستی ادعا کرد یک موشک را که از یمن به اراضی اشغالی شلیک شده است، رهگیری کرده است. روزنامه «یدیعوت آحارونوت» نوشت: «پروازها به دلیل شلیک موشک از یمن در هوا معلق ماندند.» سازمان رادیو و تلویزیون رژیم صهیونیستی خبر داد بقایای یک موشک در منطقه غیرمسکونی در جنوب الخلیل افتاده است.
از طرف دیگر، دقایقی پس از انتشار این اخبار از اراضی اشغالی، «یحیی سریع»، سخنگوی نیروهای مسلح یمن، نیز در مورد این حمله اخیر گفت: «یگان موشکی نیروهای مسلح یمن با استفاده از یک موشک بالستیک مافوق‌صوت، عملیات نظامی ویژه‌ای را علیه فرودگاه بن‌گوریون در منطقه اشغالی یافا(تل‌آویو) انجام داد. این عملیات با موفقیت به هدف خود رسید و باعث شد میلیون‌ها صهیونیست غاصب به پناهگاه‌ها هجوم ببرند و فرودگاه به حالت تعطیل درآمد.»
گفتنی است، نیروهای مسلح یمن تأکید کرده‌اند که تا زمانی که جنگ علیه نوار غزه ادامه دارد، به هدف قرار دادن اسرائیل ادامه خواهند داد و این حملات بخشی از حمایت از مردم فلسطین در مواجهه با تجاوز است. به گزارش رادیو ارتش اسرائیل، از زمان از سرگیری جنگ اسرائیل علیه غزه در ۱۸ مارس (28 اسفند 1403)، ارتش یمن تقریباً ۴۱ موشک بالستیک به سمت اسرائیل شلیک کرده و ۲۵ مورد از این موشک‌ها آژیرهای حمله هوائی را به صدا درآورده‌اند.
در پایان باید افزود که سخنان تئودور سینگر در شرایطی منتشر می‌شود که رژیم سعودی-با آن‌همه دلار نفتی، سلاح غربی و پروژه‌های لوکس- زیر بار بدهی ۲۹۰ میلیارد دلاری رفته و برای تأمین نقدینگی به آرامکو پناه برده است؛ شرکتی که قرار بود نماد «عربستان نو» باشد. همین امروز اگر بخواهیم از روی زمین و میدان درباره «الگوهای منطقه‌ای» قضاوت کنیم، باید بپرسیم: عربستانِ پرزرق و برق که روزگاری برخی از آن می‌خواستند برای ایران «الگوی توسعه» بتراشند، چگونه در برابر اراده یک ملت فقیر، ناتوان ماند؟ چه چیزی باعث شد یمنی‌هایی که نه به وال‌استریت وصل‌اند و نه به قراردادهای نظامی، توانستند اسرائیل و آمریکا را زمین‌گیر کنند، همان‌طور که پیشتر رژیم سعودی را به خط دفاعی کشاندند، و حالا حتی افسران اطلاعاتی آمریکا هم مجبور شوند برای‌شان احترام قائل شوند؟ واقعیت آن است که یمن چیزی دارد که در هیچ باند فرودگاهی در ریاض پیدا نمی‌شود: «ریشه». ریشه‌ای که نه با نفت خریده می‌شود، نه با دلار خاموش. این ریشه اگرچه در خاکی فقیر (البته اگر دقیق‌تر بخواهیم بگوییم: در خاکی که فقر را به آن تحمیل کرده‌اند) روئیده، اما آن‌قدر محکم است که هر قدرتی برای کنده شدن از آن، بهای سنگینی داده. عربستانی که با سقوط عثمانی و خط‌کش انگلیسی‌ها تأسیس شد، حالا در برابر یک ملت تاریخی که به‌قول سینگر، «اراده‌پذیر» نیست، به وضوح فاقد یک چیز است: عمق. این همان چیزی است که نمی‌توان در ویژن ۲۰۳۰ گنجاند.