روزنامه هم‌میهن ضمن ابراز شیفتگی چند‌باره برای مذاکره با ترامپ نوشت: پزشکیان برخلاف زلنسکی که آن‌قدر نشست و این اراجیف را گوش داد تا به دست‌و‌پا افتاد با خفت از کاخ ‌سفید بیرون رانده شد، از گفت‌وگوی منطقی و نتیجه‌بخش مأیوس می‌شد و بی‌آنکه در جواب ترامپ کلامی به زبان بیاورد، مقتدرانه بلند می‌شد و بعد از نگاه عاقل‌ اندر سفیه، با صلابت و شجاعت میز مذاکره را ترک می‌کرد.

این روزنامه در یادداشتی عجیب که بوی خودآزاری به خاطر شیفتگی به مذاکره می‌دهد، نوشت: عجیب‌تر از ماجراى ترامپ و زلنسکی، برداشت مشترک و دریافت یکسان برخی از اصلاح‌طلبان و اصولگرایان بود که این اتفاق را شاهدی محکم، روشن و صادق برای اثبات مدعایشان در نفی هرگونه گفت‌وگو و مذاکره با آمریکا تلقی کردند.

در این میان، اظهارات یکی از دوستان اصلاح‌طلب و نیز اظهارات بانوى سخنگوی دولت جالب ‌توجه‌تر بود که اولی گفته بود: «حالا تصور کنید به جای زلنسکی پزشکیان نشسته بود» و نتیجه گرفته بود که دیگر نباید حرفی از مذاکره زد، و دومى هم تاکید کرده بود: «حاضر نیستیم توهین به رئیس‌جمهور اوکراین را تجربه کنیم و رویکرد ما مذاکره است به شرطى که عزتمندانه 

باشد.»

تصور کنیم این مذاکره بین ترامپ و پزشکیان بوده و ترامپ همچنان با روحیه استکباری و زیاده‌خواهی قصدش از همان ابتدا این است که پیش چشم خبرنگاران و مردم دنیا رئیس‌جمهور ما را تحقیر کند و نتیجه دلخواهش را بگیرد. حالا تصور کنید که پزشکیان برخلاف زلنسکی که آن‌قدر نشست و این اراجیف را گوش داد تا به دست‌و‌پا افتاد و در نهایت، با خفت از کاخ ‌سفید بیرون رانده شد. پزشکیان که از گفت‌وگوی منطقی و نتیجه‌بخش مأیوس شده است؛ بی‌آنکه در جواب ترامپ کلامی به زبان بیاورد، استوار و مقتدرانه بلند شود و بعد از نگاهی عمیق و معنادار از جنس نگاه عاقل ‌اندر سفیه به ترامپ، با صلابت و شجاعت میز مذاکره را ترک کند و از محل جلسه خارج شود و در اولین گفت‌وگو با رسانه‌ها اعلام کند که ترامپ شایسته حتی یک جواب کوتاه هم نبود. و قضاوت درباره این دیدار را به مردم دنیا واگذار کند.

آیا در کنار همه تصورات‌تان می‌توانید این حقیقت را هم تصور کنید که این رفتار پزشکیان چگونه و بالاتر و موثرتر از هر اقدام از هر جنسی چه تبلیغاتی، چه سیاسی و چه نظامی می‌تواند حقانیت ایران و هوشمندی و عقلانیت ایرانیان را از یک طرف و بلاهت و جنون آغشته به قدرت‌طلبی و زیاده‌خواهی سران آمریکا به‌ویژه شخص ترامپ را از سوی دیگر به دنیا ثابت کند؛ همان کاری که اگر حتی زلنسکی که در مَثَل می‌توان او را یک آدمک در اختیار غربی‌ها دانست، انجام داده بود، امروز به قهرمانی در دنیا تبدیل می‌شد 

و ترامپ هم رسواتر از همیشه...

هنوز جای این پرسش باقی است که شرافت را از چه کسى توقع دارید؟ مسلماً از ترامپ چنین توقعی نیست. اما از پزشکیان حتماً چنین انتظاری هست. و آیا مگر شرافت غیر از این است که اگر حال و هوای گفت‌وگو و فضای مذاکره منطقی نیست و ادامه آن می‌تواند به تکرار نتیجه و تجربه تلخ زلنسکی ختم شود، این پزشکیان است که به‌ جای اینکه بنشیند و بشنود و تحقیر شود و از محل مذاکره بیرون رانده شود، همان رفتار شجاعانه و افتخارآمیزی داشته باشد که ذکر آن رفت.

نویسنده هم‌میهن توضیح نداده که اگر ترامپ فردی نامتعادل و متوهم و زورگو و مذاکره‌ناپذیر است، چه مرضی هست که حتما با او دیدار داشته باشیم و توهین ببینیم و بعد نگاه عاقل اندر سفیه به وی بیندازیم و میز مذاکره را 

ترک کنیم؟!