گزینه‌های زیر میز را چرا روی میز گذاشته‌اند؟!(مقاله وارده)
سپهر خلجی
لطفا به جملات زیر خوب توجه کنید:
-مارک روبیو وزیر خارجه: ایالات متحده قدرت آن را دارد که به حکومت ایران پایان دهد و ما مانع دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای خواهیم شد. کسی نباید تردید کند که در دوران ترامپ خبری از ایران هسته‌ای نخواهد بود.
-مایکل والتز مشاور امنیت ملی ترامپ: در مورد ایران همه گزینه‌ها روی میز است. ایران همچنان به غنی‌سازی و حمایت از تروریسم ادامه می‌دهد.
-مارک روبیو: عدم حمایت از تروریسم و دولت نرمال بودن از شروط توافق با ایران است اما ما چنین تغییری را مشاهده نکرده‌ایم و بلکه در 30 سال گذشته چنین بوده است.
-مارک روبیو: یک ایران مجهز به سلاح هسته‌ای از تمامی تهدیدها، فشارها و اقدامات در امان خواهد بود و هرگز چنین چیزی رخ نخواهد داد.
-اسکات بنست وزیر خزانه‌داری: ایران از درآمدهای حاصل از فروش نفت برای تأمین مالی فعالیت‌های مخرب خود از جمله برنامه‌های هسته‌ای، توسعه موشک‌های بالستیک، پهپادها و حمایت از گروه‌های شبه نظامی در منطقه استفاده می‌کند و ما برای پاسخگو کردن ایران از هیچ اقدامی فروگذار نخواهیم کرد.
-ترامپ: ایران کشوری ستیزه‌جوست و نمی‌توان به ایران اجازه داد که سلاح هسته‌ای داشته باشد. ایران بسیار نگران و مرعوب و مضطرب شده و پدافند آنها تقریبا از بین رفته است. من دوست دارم بدون بمباران با آنها به توافق برسم.
چرا حجم تهدید و لفاظی‌های آمریکا علیه جمهوری اسلامی به یکباره و در عرض چند ماه اینچنین افزایش یافته؟ و بعد از سه سال که تو خالی بودن گزینه‌های روی میز آنان روشن شد و برای مذاکره با نمایندگان ایرانی به مقامات کشورهای منطقه متوسل می‌شدند، مجددا ایران عزیز را با گزینه‌های روی میز تهدید می‌کنند؟ در نگاه اول شاید بازگشت ترامپ و روحیات او و برخی اطرافیانش را بتوان عامل اصلی این تغییر رویکرد معرفی کرد اما آیا همه دلایل همین است؟ پاسخ منفی است.
یقینا بخشی از وقاحت و دریدگی مسئولان آمریکایی ناشی انفعال و عدم تدبیر مسئولان ایرانی است. در شرایطی که در برابر تهدیدات خود پاسخ مناسب و همسطح دریافت نکنند و یا در برابر تهدید آنان علیه تأسیسات هسته‌ای ایران پاسخی انفعالی و از سر ضعف و بی‌تدبیری دریافت کنند، چرا تهدید نکنند؟
وقتی در برابر تهدیدهای مکرر مقامات آمریکایی، ما در ایران تصویری فلاکت‌بار، به گل نشسته و ناتوان از اداره عمومی کشور به دنیا مخابره کنیم، چرا تهدید نکنند؟
وقتی در مقابل لفاظی‌های وقیحانه آمریکا به جای تودهنی زدن، التماس می‌کنیم که ما را آدم حساب کنند، چرا تهدید نکنند؟
وقتی حتی در برابر تهدید و زیاده‌گویی پادوهای منطقه‌ای آنان سکوت می‌شود چرا به خود اجازه تهدید ندهند؟
وقتی در برابر دولتی که با برنامه‌ای منسجم در ابعاد اقتصادی، امنیتی، سیاسی و رسانه‌ای در برابر ما صف‌آرایی کرده ما در این‌جا به یکباره از جمهوری اسلامی تصویری بدون برنامه و گیج ارائه می‌کنیم چرا تهدید نکنند؟
وقتی در برابر تهدید و ادبیات وقیحانه آنان به گونه‌ای رفتار شود که احساس کنند برخی مسئولان در جمهوری اسلامی از این تهدیدها دچار نگرانی و استیصال شده‌اند، چرا تهدید نکنند؟
وقتی احساس کنند در این چند ماه برخی از وادادگان مرعوب غرب مجدد احیاء شده و در بخش‌هایی از این کشور مسئولیت گرفته‌اند چرا تهدید نکنند؟
البته، دشمن به خوبی می‌داند گزینه‌هایش برای مردم پاکباخته ایران اسلامی و رزمندگان جان برکف این دیار، ارزشی بیشتر از چند لاف گزاف ندارد.
خدا درجات شهید رئیسی عزیز را متعالی کند. از همان روزهای نخست با پاسخ قاطع به پیشنهاد مذاکره با آمریکا تکلیف دوست و دشمن را درخصوص مواضع اصولی انقلاب اسلامی با آمریکا روشن کرد. در ساختار دولت هم به گونه‌ای مدیریت کرد که هیچ مدیر مرعوب و یا متمایل به غرب در جایگاه راهبردی قرار نگیرد. خود نیز به عنوان یک دیپلمات انقلابی پرچمدار عزت و آبروی ایران اسلامی بود. پیوسته اطراف را مراقبت می‌کرد تا جریان زاویه‌دار در قالب مشاور و یا معاون به هسته مرکزی نظام تصمیم‌گیری کشور نزدیک نشود. در موضع‌گیری و یا سخنانی که در مجامع داخلی و خارجی بیان می‌کرد همواره از موضع نماینده ملتی مقتدر، شجاع، پیشرو و با اراده صحبت می‌کرد. به ظرفیت‌های بزرگی که جمهوری اسلامی به اتکا انقلاب برای او فراهم کرده بود توسل می‌جست و خود را سخنگوی انقلاب اسلامی می‌دانست. به سوگندی که در هنگام ریاست جمهوری خورده بود پایبند بود و همواره خود را در محضر الهی می‌دید. پیچیدگی‌های نظام بین‌الملل را می‌دانست و تاریخ غمبار ملت و دولت‌های مرعوب آمریکا را به خوبی مرور کرده بود و در مجامع جهانی به آرمان امام و شهدا پایبند و خود را با سیاست‌های اعلامی نظام جمهوری اسلامی هماهنگ می‌کرد.
درود و رضوان خدا بر شهید رئیسی عزیز