آرامگاه «سید حسن نصرالله» و یار بزرگوارش، «سید‌هاشم صفی‌الدین»، به میعادگاه و زیارتگاه باورمندان مقاومت تبدیل شده است؛ نقطه اتصالی که الهام‌بخش جبهه مقاومت و آزادی‌خواهان جهان خواهد بود.
«سید حسن نصرالله»، رهبر فرزانه و استوار حزب‌الله لبنان، در طول حیات پربار خود نمادی از مقاومت و پایداری در برابر ظلم و تجاوز بود. 
پس از شهادت او در سپتامبر ۲۰۲۴ (6 مهر ۱۴۰۳) در حمله‌ای ناجوانمردانه، حالا آرامگاه او به زیارتگاهی برای دوستداران مقاومت تبدیل شده است؛ مکانی که نه‌تنها محلی برای ادای احترام به این شهید بزرگوار است، بلکه نقطه اتصالی برای تمامی شاخه‌های جبهه مقاومت در سراسر جهان محسوب می‌شود. این آرامگاه، با فضائی معنوی هر روزه میزبان زائرانِ باورمند به مقاومت از نقاط مختلف جهان خواهد بود که با حضور در این مکان، عشق و ارادت خود را به سید حسن نصرالله و آرمان‌های والای او ابراز خواهند داشت. آرامگاه او به محلی برای تجدید عهد با مسیر مقاومت و ایستادگی در برابر ظلم تبدیل شده است؛ جایی که دل‌های عاشقان آزادی و عدالت به هم پیوند می‌خورد و از آن نیرو می‌گیرند. 
همچنین، آرامگاه شهید «سید‌هاشم صفی‌الدین» در دیرقانون‌النهر نیز از این به بعد به میعادگاهی برای باورمندان به مقاومت تبدیل خواهد شد. دوستداران و همرزمان او با حضور در این مکان، بار دیگر بر پیمان خویش با راه شهدا و آرمان‌های مقاومت تأکید خواهند کرد. این آرامگاه، همچون مزار سید حسن نصرالله، یادآور ایستادگی، ایثار و تداوم مسیر آزادی در برابر ظلم و اشغالگری خواهد بود.
سید حسن نصرالله در ۳۱ اوت ۱۹۶۰ (۹ شهریور ۱۳۳۹) در منطقه برج حمود، حومه شرقی بیروت، لبنان، دیده به جهان گشود. او در خانواده‌ای مذهبی و متدین پرورش یافت و از همان دوران نوجوانی به علوم دینی علاقه‌مند بود. در سال ۱۹۷۶ (۱۳۵۵ شمسی)، در سن ۱۶سالگی، برای تحصیل علوم دینی به نجف اشرف در عراق سفر کرد و در حوزه علمیه این شهر به تحصیل پرداخت. 
پس از بازگشت به لبنان، به جنبش امل پیوست و در سال ۱۹۸۲ (۱۳۶۱ شمسی)، همزمان با اشغال لبنان توسط اسرائیل، به همراه جمعی از هم‌رزمانش، حزب‌الله لبنان را تأسیس کرد. پس از شهادت «سید عباس موسوی» در ۱۶ فوریه ۱۹۹۲ (۲۷ بهمن ۱۳۷۰)، سید حسن نصرالله در سن ۳۲سالگی به‌عنوان دبیرکل حزب‌الله انتخاب شد. 
در دوران رهبری او، حزب‌الله به نیرویی قدرتمند در منطقه تبدیل شد و موفقیت‌های چشمگیری در مقابله با تجاوزات اسرائیل به دست آورد؛ از جمله آزادسازی جنوب لبنان در سال ۲۰۰۰ (۱۳۷۹ شمسی) و مقاومت در برابر تهاجم اسرائیل در جنگ ۳۳روزه سال ۲۰۰۶ (۱۳۸۵ شمسی). سید حسن نصرالله در ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۴ (6 مهر ۱۴۰۳) در حمله هوائی اسرائیل به شهادت رسید. پیکر مطهر او در مراسمی باشکوه در بیروت تشییع و در آرامگاهی که اکنون زیارتگاه عاشقان مقاومت است، به خاک سپرده شد. یاد و خاطره این رهبر بزرگ و استوار، همواره در دل‌های آزادگان جهان زنده خواهد ماند و آرامگاه او همچنان به‌عنوان نمادی از پایداری و مقاومت، الهام‌بخش نسل‌های آینده خواهد بود.
شهادت سید حسن نصرالله هیچ‌گاه یک رویداد عادی نبود و همه در محور مقاومت اذعان داشتند که این فقدان، ضایعه‌ای بزرگ برای جبهه مقاومت محسوب می‌شود. اما دشمن و متحدانش در منطقه و جهان، با سوءاستفاده از این فقدان، سعی کردند تصویری غلط و ناقص از این رویداد ارائه دهند. در واقع، دستاوردهای بزرگ دبیرکل شهید حزب‌الله و آنچه جبهه مقاومت از آغاز نبرد «طوفان‌الاقصی» کسب کرده بود، حقیقت کامل و بی‌نقص صحنه را می‌ساخت. این واقعیت، در نقاط عطف متعدد و مراحل مختلف، نشان داد که معادلات مقاومت ثابت و استوار هستند و حتی فقدان یک رهبر بزرگ مانند سید حسن نصرالله نیز نمی‌تواند در آن تغییر ایجاد کند. دشمن با راه‌اندازی جنگ روانی و تلاش برای پیوند دادن این فقدان با دستاوردهای پیشین، می‌خواست نتیجه‌گیری کند که «همه‌چیز با رفتن شهید نصرالله پایان یافته است.» اما حقیقت آن است که این فقدان، کاملاً جدا از دستاوردها و واقعیت‌های میدانی است. دبیرکل شهید حزب‌الله نیز با درک این حقیقت، همواره تلاش می‌کرد دستاوردهای مقاومت را به‌گونه‌ای بنا کند که هیچ‌گاه وابسته به یک فرد یا رهبر خاص نباشند. این موضوع به وضوح در ادامه حمایت مقاومت لبنان از گروه‌های فلسطینی پس از شهادت سید حسن نصرالله نمایان شد. حمایت مقاومت از گروه‌های فلسطینی نه‌تنها کُند نشد، بلکه شدت حملات به عمق فلسطین اشغالی نیز کاهش نیافت. در حالی که عملیات‌های ترور در جنگ اخیر به قدری گسترده و شدید بود که می‌توانست حتی ارتش‌های رسمی کشورهای دیگر را دچار بحران کند، اما حملات حزب‌الله در این زمان، به شکلی صورت می‌گرفت که گویی هیچ تغییری در روند و هدف آنها ایجاد نشده است. در واقع، اهداف اصلی جبهه مقاومت مانند حمایت از نوار غزه، حفظ معادله جلوگیری از بازگشت شهرک‌نشینان به شمال فلسطین اشغالی، عدم توقف عملیات‌های نظامی مقاومت و دفاع از لبنان، همچنان به قوت خود باقی ماندند.