آیت الله سیّد احمد فِهری زنجانی چند خاطره از آیت الله قاضی به این شرح نقل کرد:

نقش نماز در زوال اندوه

آیت الله خویی نقل کرد که فرزند آیت الله قاضی از دنیا رفته بود، برای تسلیت رفته بودیم، ایشان فرمود: همۀ هَمّ و غمّ ما در دنیا تا تکبیرهًْ الاحرام است!

لذت نماز !

از آیت الله قاضی شنیدم که فرمود: دو سه روز است فکر می‌کنم اگر در بهشت نگذارند ما نماز بخوانیم، چه کنیم!

ایشان (آقای قاضی) این جمله را با لهجه شیرین ترکی ادا می‌فرمود.

این بچه می‌میرد!

حاج آقا مصطفی خمینی از آیت الله سید حسن بجنوردی (پدر اخوان سید محمد و سید کاظم موسوی بجنوردی) نقل کرد و او از مرحوم شریعت که ایشان می‌فرمود:  ما هر چه بچه‌دار می‌شدیم می‌مُرد، تا اینکه خداوند، فرزندی به ما عطا کرد. گفتند: اگر او را به سیّدی هدیه کنی و او برگرداند، زنده می‌ماند. به این نیّت، بچه را - که چند ماهه بود - بیرون بردم. اتفاقاً به مرحوم قاضی برخورد کردم. بچه را گرفت، نگاهی کرد و گفت: «ولی این بچه می‌میرد!» و همان هم شد. 

* کتاب: خاطره‌های آموزنده، نوشته آیت‌الله محمدی ری‌شهری انتشارات دارالحديث قم