بررسی‌ها نشان داد
بدنه خودروهای ایرانی بدون شاخص استاندارد!
بررسی‌ها حاکی است، هر چند در هر بخش از بدنه خودرو باید ورق و آلیاژ مخصوصی به کار گرفته شود، اما تا به امروز استاندارد مشخصی برای اجزای به‌کار رفته در بدنه خودرو در سازمان ملی استاندارد ایران تعریف نشده، بنابراین نظارتی هم در این بخش نمی‌شود.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، یکی از دستگاه‌های نظارتی مهم در حوزه خودرو سازمان ملی استاندارد است که باید به این سؤالات پاسخ دهد که اولاً، آیا نظارت دقیقی بر رعایت همه استانداردهای اجباری در تولید خودرو دارند یا خیر؟ و ثانیاً، آیا استانداردهای ایمنی تولید خودرو در ایران به استانداردهای جهانی نزدیک است یا خیر؟ و اگر پاسخ منفی است، چرا؟
بررسی‌ها در این زمینه حاکی است، طبق ارزیابی‌های انجام شده، هر چند در هر بخش از بدنه خودرو باید ورق و آلیاژ مخصوصی به کار گرفته شود اما تا به امروز استاندارد مشخصی برای بدنه خودرو در سازمان ملی استاندارد ایران تعریف نشده است. با این حساب خودروسازان ایرانی براساس کدام شاخص استاندارد بدنه خودرو را تولید می‌کند؟
به اعتقاد کارشناسان خودرو تولید بدنه خودرو براساس استانداردهای کارخانه‌ای تولیدکننده و منطبق بر طراحی خودرو انجام می‌شود و در طراحی خودرو استفاده از ورق‌های فولادی و جانمایی آنها تعریف شده است.
در این بخش وظیفه سازمان ملی استاندارد چیست؟ در نبود یک استاندارد مشخص برای بدنه خودرو نظارت سازمان استاندارد در تولید خودرو چگونه انجام می‌شود؟
پیگیری‌ها حاکی است، به صورت کلی در تولید ورق و انواع فولاد استانداردهای اجباری تعریف شده است اما اینکه خودروساز باید از کدام ورق در خودرو استفاده کند الزامی از سوی سازمان استاندارد تعریف نشده و خودروساز براساس طراحی خود از ورق‌ها در تولید محصولات استفاده می‌کند.
در واقع خودروساز براساس شاخص‌های خود ورق‌های فولادی را در محصولات استفاده می‌کند و بعد از 103 سال از سابقه تشکیل سازمان ملی استاندارد در کشور، هنوز برای مواد اولیه به‌کار رفته در بدنه خودرو استاندارد مشخصی نداریم.
لازم به ذکر است، استاندارد 85 گانه هم ربطی به بدنه خودرو ندارد و دو موضوع مجزا هستند.
در عین حال تولید بدنه خودرو رها هم نیست. به این صورت که سازمان ملی استاندارد از همان مرحله نخست طراحی خودرو تا اجزا تشکیل دهنده محصولات، نظارت لازم را دارد.
به این صورت که خودروساز جزئیات طراحی خودرو و تأمین کنندگان قطعات خودرو را به سازمان ملی استاندارد معرفی می‌کند و اگر طرح و تأمین‌کننده قطعات مورد تایید سازمان استاندارد بود، روند تولید خودرو انجام می‌شود.
حال اگر خودروساز در روند تولید محصول تغییراتی را در تأمین‌کنندگان قطعه انجام دهد باید با اطلاع و تایید سازمان ملی استاندارد باشد، در غیر این صورت با خودروساز برخورد خواهد شد.
همچنین در مورد تامین‌کنندگان و استانداردهایی که باید رعایت کنند، نکات مهمی را باید مورد توجه قرار داد.
در این بخش ممکن است برخی از قطعات مشمول استاندارد اجباری و برخی مشمول استانداردهای تشویقی باشند. در قطعاتی که باید استاندارد اجباری داشته باشند سازمان استاندارد نظارت می‌کند که آیا قطعه تولیدشده استاندارد لازم را دارد یا خیر و اگر نداشت خودروساز مجاز به استفاده از آن در تولید خودرو نیست.
اما قطعاتی که استاندارد تشویقی دارند، ممنوعیتی در استفاده از آنها نیست و سازمان ملی استاندارد هم حساسیتی در مورد این قطعات و کیفیت آنها ندارد.
البته وقتی محصول نهائی تولید می‌شود، یک‌سری آزمون‌های مشخص برای ارزیابی کیفیت محصول توسط سازمان ملی استاندارد انجام می‌شود. به عنوان نمونه تست تصادف خودرو با نظارت سازمان ملی استاندارد انجام می‌شود.
در مجموع با این وضعیت، به نظر می‌رسد سازمان ملی استاندارد ایران نظارت دقیقی بر اساس معیارهای جهانی بر کیفیت بدنه خودروی ایرانی ندارد و فرآیند نظارت سازمان ملی استاندارد باید دچار تغییرات اساسی شود.