فریدمن: جامعه آمریکا لنگرگاه‌هایش را از دست داده است

 

تحلیلگر ارشد آمریکایی هشدار داد: جامعه آمریکا در حال حاضر در یک «طوفان بی‌پایان» از خشم اخلاقی و اطلاعات نادرست قرار دارد و لنگرگاههایش را از دست داده است.

توماس فریدمن مشاور ارشد دموکرات‌ها در دولت اوباما، ضمن تحلیلی در نیویورک تایمز خواستار احیای ارزش‌های مشترک و نهادهای قابل اعتماد برای ایجاد جامعه‌ای سالم و باثبات شد. به گزارش فرارو او در مقاله‌ای با عنوان «چگونه ما به عنوان یک جامعه، لنگرگاههایمان را از دست داده‌ایم»، استدلال می‌کند که آمریکا در حال حاضر با فقدان هنجارهای اجتماعی و نهادهای قابل اعتماد مواجه است. 

فریدمن با اشاره به پرونده‌های قضایی علیه دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا، بیان می‌کند که بی‌اعتنایی او به رسوایی‌های اخلاقی، نشانه‌ای از این است که دیگر رسوایی باعث شرمندگی یا کناره‌گیری افراد از قدرت نمی‌شود. 

به عقیده فریدمن، جامعه سالم به لنگرگاههایی مانند احساس شرم، مسئولیت‌پذیری، گفتمان مدنی و احترام متقابل نیاز دارد. این لنگرگاه‌ها از افراط‌گرایی سیاسی جلوگیری کرده و به برقراری اعتماد در جامعه کمک می‌کنند. فريدمن در ادامه به تضعیف نهادهای مهم اجتماعی مانند دانشگاه‌ها، رسانه‌های محلی و نهاد مذهب اشاره می‌کند. او معتقد است که نفوذ شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های جناحی، باعث ایجاد شکاف و قطبی شدن جامعه آمریکا شده است.

او پیامدهای فقدان لنگرگاه‌های اجتماعی را «افزایش افراط‌گرایی سیاسی، کاهش اعتماد به نهادهای اجتماعی، تضعیف گفتمان مدنی و آسیب‌پذیری بیشتر در برابر اطلاعات غلط و تبلیغات» دانست و راهکارها را هم «احیای حس مسئولیت‌پذیری در میان رهبران و شهروندان، تقویت نهادهای اجتماعی مانند دانشگاهها و رسانه‌های محلی و ترویج گفتمان مدنی و احترام متقابل» عنوان کرد. فریدمن هشدار داد که جامعه آمریکا در حال حاضر در یک «طوفان بی‌پایان» از خشم اخلاقی و اطلاعات نادرست قرار دارد.

 

 

بی اخلاقی رسانه‌ای و خوش رقصی مجدد مدعیان اصلاحات برای غربی‌ها

 

رسانه‌های زرد زنجیره‌ای در یک بی‌اخلاقی آشکار رسانه‌ای و در ادامه خوش خدمتی خود به غربی‌ها با هدف ضربه به منافع ملی و روابط راهبردی ایران با جهان غیر غربی، با سانسور تیتر و قسمت مهمی از بخش خبرویژه کیهان با عنوان «موضع نابه‌جای روسیه و سوءاستفاده خائنانه مدعیان اصلاحات» که در شماره روز یک‌شنبه 18 شهریور به چاپ رسید، با حذف انتقادات کیهان به موضع غیرسازنده روسیه، کیهان را طرفدار موضع اخیر روسیه در مسئله مسیر ارتباطی سیونیک(موسوم به دالان زنگزور) معرفی کردند.

این بی‌اخلاقی رسانه‌ای در حالی انجام پذیرفت که علاوه‌بر اشاره کیهان به «نابه‌جایی موضع روسیه در کنار خیانت مدعیان اصلاحات» در تیتر این خبر، در بخشی از این مطلب عنوان شده است: جدای از اینکه چه پیش زمینه و پشت پرده‌ای منجر به موضع نابجا و غیرسازنده روسیه در موضوع دالان سیونیک شده است، و جدای از این موضوع که موضع‌گیری اخیر روسیه نباید به چالشی بزرگ در روابط دو کشور بیانجامد، رهبر معظم انقلاب و مسئولین عالی‌رتبه جمهوری اسلامی ایران، بارها صراحتاً طرفین دخیل در مسائل قفقاز را از هرگونه تغییر در مرزها و همچنین تحولات ژئوپلیتیک در این منطقه برحذر داشته و بازیگران دخیل در قفقاز را از واکنش ایران انذار دادند.

و در بخش دیگری از این مطلب نیز آمده است: در این میان نکته حائز اهمیت این است که روسیه به عنوان یکی از شرکا و کشورهایی که در سیاست خارجی ایران به عنوان دوست شناخته می‌شود، نباید با موضع‌گیری‌های منفعت‌طلبانه و با هدف یارکشی از میان بازیگران ذره‌بینی، مسیر توسعه روابط با کشورمان را دچار چالش کرده، با عدم درک اولویت مسائل در نظام بین‌الملل، به قیمت نزدیکی به برخی از کشورهای نوظهوری که جایگاه ویژه‌ای در سطح نظام بین‌الملل ندارند، روند کلی اتحاد میان قدرت‌های غیرغربی و تجدید نظرطلب را دچار چالش کند.

کیهان بارها و بارها نشان داده است که برخلاف مدعیان اصلاحات و رسانه‌های زنجیره‌ای آنان، جز منافع ملی ایران و اصول انقلاب و نظام مقدس جمهوری اسلامی نه امید و نه تعهدی به هیچ بازیگر، کشور و دولت دیگری نداشته و ندارد و در همین راستا، یادداشت مدیر مسئول کیهان با عنوان« آقای لاوروف خطای شما بوی خیانت می‌دهد!» در روز 2 دی 1402، «بازی سایه جنگ در شب انتخابات!»در روز 19 فروردین 1396 و همچنین مصاحبه انتقادی با «لوان جاگاریان» سفیر سابق روسیه در ایران با «عنوان تراژدی نیروگاه بوشهر تکرار نخواهد شد» در 13 آذر 1393 شاهدی بر این مدعاست که کیهان علاوه‌بر حمایت از روابط دوستانه ایران و روسیه و همچنین همراهی این کشور با ایران در مسیر مقابله با فشارهای غرب بر علیه ایران در دوران پسا برجام، از کوچک‌ترین نقدی در برابر مواضع غیر سازنده‌ای که بعضاً از سوی مقامات روس منتشر می‌شود، ابایی ندارد.

این دیدگاه و روند همیشگی کیهان درست در نقطه مقابل خوش رقصی‌های بی‌پایان طیف تندرو مدعی اصلاحات و غربگرایان در سیاست خارجی ایران است که در عین سکوت و عدم کوچک‌ترین انتقادی به خیانت‌های متعدد آمریکا و دیگر کشورهای غربی به شکل هدفمندی در شرف سفر پزشکیان به روسیه برای شرکت در اجلاس سران بریکس و در شرف امضای توافق جامع میان ایران و روسیه، روابط ایران با قدرت‌های غیر غربی را هدف قرار داده‌اند.

تحریف و بی‌اخلاقی رسانه‌ای، وبگاه‌های زرد زنجیره‌ای بار دیگر نشان داد که مدعیان اصلاحات از هیچ خدمتی در راه بردگی برای اربابان غربی خود دریغ نمی‌کنند.

نگاهی به مواضع مدعیان اصلاحات و رسانه‌های زنجیره‌ای آنان تنها در دهه اخیر نشان می‌دهد که در برابر تمام ناجوانمردی‌ها، خیانت‌ها، ظلم‌ها و همچنین مواضع غیرسازنده غربی‌ها در موضوع خروج آمریکا از برجام، جزایر سه‌گانه ایرانی خلیج‌فارس و موضوعات این چنین که سیاهه‌ای بسیار بلند‌تر از مواضع روسیه را نشان می‌دهد، شاهد انتقادی از سوی مدعیان اصلاحات به غرب همانند مواضع متعدد کیهان در برابر مواضع غیر سازنده روسیه نیستیم.

وضع حال مدعیان اصلاحات را می‌توان در این حدیث از امیر المؤمنین علی‌(ع) که در منتخب میزان‌الحکمه آمده است، خلاصه کرد: «الشَّرِّيرُ لَا يَظُنُّ بِأَحَدٍ خَيْرًا لأَنَّهُ لَا يَرَاهُ إِلَّا بِطَبْعِ نَفْسِه» آدم شرور به هیچ‌کس گمان خیر نمی‌برد زیرا همگان را به خوی و خصلت خود می‌بیند.

به نظر می‌رسد، دیدگاه و موضع صریح کیهان درباره خیانت مدعیان اصلاحات در قبال روابط راهبردی ایران با جهان غیر غربی، درست به هدف نشسته و آنان را وادار به چنین بی‌اخلاقی رسانه‌ای آشکاری کرده است.

 

 

فرار به ‌جلو گماشته منافقین؛ پرسه «جاوید رحمان» در زمین تروریست‌ها

 

گزارشگر ادعایی پیشین سازمان ملل در امور حقوق بشر در ایران در پاسخ به انتقاد‌ها و اعتراض‌ها درباره حضور در نشست منافقین، توجیه‌هایی را در قالب نامه توضیحی منتشر کرده که خود منافقین مسئولیت توزیع گسترده آن را برعهده داشتند.

خبرگزاری میزان نوشت: «جاوید رحمان»، به‌تازگی با انتشار نامه‌ای توضیحی درصدد برآمد حضور بحث‌برانگیز خود در نشست گروهک تروریستی منافقین را توجیه کند؛ اقدامی که موجی از انتقادها، سرزنش‌ها و اعتراض‌ها علیه او و تردید‌ها در اصالت مأموریت به‌اصطلاح گزارشگری ویژه سازمان ملل را درپی داشته است.

چرایی اقدام جاوید رحمان برای انتشار نامه‌ای توضیحی در چهار صفحه با دو صفحه پیوست فراخوان نشست گروهک تروریستی منافقین نیازمند در نظر داشتن مقدمه و توضیحاتی است.

جاوید رحمان، در ژوئن ۲۰۱۸ (خرداد ۱۳۹۷) ازسوی رئیس شورای حقوق بشر سازمان ملل به‌عنوان ادعایی گزارشگر ویژه سازمان ملل در موضوع حقوق بشر ایران انتخاب شد و تا اول آگوست ۲۰۲۴ (۱۱ مرداد ۱۴۰۳)، زمانی که «مای ساتو»، جدیدترین به‌اصطلاح گزارشگر ویژه مأموریت خود را آغاز کرد، در این سمت به تهیه، تدوین و انتشار گزارش‌های خلاف واقع مشغول بود؛ گزارش‌هایی که رحمان با استفاده از بستر ساخته ‌و ‌پرداخته رسانه‌های معاند ایران اقدام به توضیح آن‌ها کرد.

یکی از اصلی‌ترین مشخصه‌های دوران کاری جاوید رحمان، ارتباط غیرقابل انکار او با گروهک تروریستی منافقین و تلاش برای تأمین منویات آن‌ها بود؛ رابطه غیرقابل انکاری که با حضور رحمان در نشست ۲۴ آگوست (۲ شهریور) منافقین اندک امکان تردید در این‌باره را نیز از بین برد.

سرعت رحمان برای آشکارا فرو افتادن در آغوش منافقین به حدی زیادی بود که می‌توان از حضور او در رویداد منافقین فقط سه هفته پس از پایان مأموریت ادعایی در سازمان ملل، به‌عنوان حضور در مراسم تودیعی یاد کرد که کارفرمایانش برای او گرفته بودند.

حضور رحمان در این رویداد که به ‌زعم منافقین آغاز آشکار شدن یک رابطه دیرین و ریشه‌دار در بن‌ و پی شورای حقوق بشر سازمان ملل بود، آن‌طور که مطلوب او و حامیانش بود، پیش نرفت؛ سیل انتقاد‌ها و سرزنش‌ها از جهات مختلف به سمت رحمان روانه شد.

انتقاد‌ها و اعتراض‌ها به حضور رحمان در رویداد منافقین طیف گسترده‌ای از افراد، نهادها، گروه‌ها را در قالب موضوع‌های متنوعی به‌ویژه در شبکه‌های اجتماعی دربر می‌گرفت.

گروهی از اعضای جداشده از گروهک تروریستی منافقین در نامه‌ای سرگشاده خطاب به جاوید رحمان، به او درباره سوءاستفاده ابزاری گروهک در زمینه حقوق بشر هشدار داده و درباره استفاده سیاسی سرکردگان این گروهک از رحمان هشدار دادند.

آن‌ها با تأکید بر اینکه گروهک تروریستی یک سازمان جنایتکار با ساختار مافیایی است که سابقه طولانی در نادیده گرفتن ابتدائی‌ترین اصول حقوق بشری دارد، اعلام کردند که اقدام رحمان با هیچ ادعایی قابل توجیه نیست. جداشدگان از گروهک تروریستی منافقین همچنین فهرستی از جنایت‌های این گروهک را در نامه خود ارائه و برای شهادت درباره جنایت‌های منافقین اعلام آمادگی کردند.

بخشی از انتقاد‌ها به حضور رحمان در رویداد منافقین به موضوع دریافت پول بازمی‌گشت؛ منتقدان اعلام کردند که دلیل حضور جاوید رحمان در رویداد منافقین، نتیجه پولی است که دریافت کرده تا اعتبار باقی‌مانده خود را خرج مشروعیت بخشیدن ادعایی به منافقین کند.حتی برخی از اشخاص و گروه‌ها نیز با انتشار بیانیه‌هایی ضمن محکوم کردن حضور جاوید رحمان در نشست منافقین، از رحمان انتقاد کردند که بابت استفاده از کلمات مهمل و موهوم برای سرکرده فرقه منافقین، از قربانیان این گروهک تروریستی عذرخواهی کند.

این انتقاد و اعتراض تا جایی پیش رفت که رسانه لندنی بی‌بی‌سی گزارشی را با عنوان «حضور جنجال‌برانگیز گزارشگر ویژه سابق سازمان ملل 

در امور حقوق بشر در نشست مجاهدین» تهیه کرد.

با وجود همه تلاش‌های بی‌بی‌سی برای رفع اتهام از رحمان و به‌زعم خود رفع جنجال‌های متعاقب حضور او در نشست منافقین، پذیرش ادعای رحمان به‌عنوان کسی که در ساختار سازمان ملل حضور داشته و دست‌کم حداقل آشنایی با کشور‌ها دارد، بسیار دشوار است.

هیچ‌یک از گزارش‌ها و رپورتاژ‌های تهیه و منتشرشده در حمایت از رحمان و رفع اتهام از او نتوانستند بر انتقاد‌ها و اعتراض‌ها و گمانه‌زنی‌ها درباره دلایل حضور در نشست منافقین غلبه کنند، چراکه دلایل قانع‌کننده‌ای را ارائه نمی‌کردند.

در نهایت جاوید رحمان برای جلوگیری از مرگ حرفه‌ای خودساخته خود اقدام به انتشار نامه‌ای توضیحی کرد؛ نامه‌ای سراسر از اتهام‌زنی به منتقدان و معترضان و البته تهدید به انجام اقدام قانونی!

این به‌اصطلاح گزارشگر پیشین سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران برای اثبات ادعاهای خود فراخوان نشست منافقین را نیز ضمیمه نامه کرد؛ اما این پیوست پرسش دیگری را مطرح کرد: جاوید رحمان چرا به نامه‌ها، درخواست‌ها و گزارش‌های سازمان‌های حقوق بشری ایرانی و قربانیان ایرانی تروریسم هیچ‌گاه توجه نکرده و آن‌ها را در هیچ یک از گزارش‌های خود پیوست نکرد؟ آقای به‌اصطلاح گزارشگر چرا به موضوع‌های کاملاً مرتبط یا موضوع گزارش خود که از سوی نهاد‌ها و سازوکار‌های ایرانی در جریان گفت‌وگوی تعاملی در حاشیه پنجاه‌و‌پنجمین نشست شورای حقوق بشر مطرح شد، توجهی نکرد؟ 

همان‌طور که انتظار می‌رفت وظیفه توزیع و انتشار گسترده به‌اصطلاح نامه توضیحی را گروهک تروریستی منافقین و ترول‌های سایبری آن برعهده داشتند.

رحمان در مثلاً نامه توضیحی خود نه فقط حاضر به پذیرش اشتباه‌های خود نشده بلکه ضمن متهم کردن دیگران به ترجمه نادرست، گفته است که مسئولیت تفسیر‌ها از اظهاراتش را به عهده نمی‌گیرد.

با وجود این، رحمان توضیحی درباره «دعوت سخاوتمندانه» سرکرده گروهک منافقین، عبارتی که در ابتدای سخنرانی خود در نشست استفاده کرد، نداد.

جاوید رحمان در مثلاً نامه توضیحی خود حتی پا را فراتر گذاشته و منتقدان و معترضان را تهدید به اقدام قانونی کرده است.

همه این‌ها نشان می‌دهد که رحمان به خوبی می‌داند که این توجیه‌ها کارساز نیستند و او اگر فردی مستقل و بیطرف و متعهد به اصول و معیار‌های حقوق بشر بود، می‌بایست نظرات خود را در یک مصاحبه مطبوعاتی یا در جلسه‌ای عمومی بیان کند.

خواندن به‌اصطلاح نامه توضیحی رحمان تصویری از دست‌وپا زدن فردی گرفتار در باتلاقی به‌شدت عمیق را نشان می‌دهد؛ او تصور می‌کرد با سرعت دادن به حرکت در مسیر اسلاف خود می‌تواند به عوایدی برسد، اما آنچه نصیبش شد چاه بی‌آبرویی و به صدا درآمدن طبل رسوایی بود.

اتفاق افتاده زنگ هشداری برای شورای حقوق بشر سازمان ملل نیز است؛ سازوکاری که باید دقت و تعهد بیشتری برای انجام مأموریت خود داشته باشد؛ رسوایی و بی‌اعتباری در اطراف همه مأموریت‌های ظاهراً حقوق بشری، اما سیاسی شورای حقوق بشر پرسه می‌زند.