سرویس سیاسی -

 

انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم در حالی با پیروزی مسعود پزشکیان به پایان رسید که در اثنای این انتخابات رهبر معظم انقلاب با طرح موضوع بسیار مهمی تمامی نامزدها را به عدم انتصاب و استفاده از افرادی که کوچک‌ترین زاویه‌ای با انقلاب داشته و دارند توصیه کردند.

مسعود پزشکیان نیز چه در دوران تبلیغات انتخاباتی و چه در روزهای پس از پیروزی در انتخابات به کرات بیانات رهبر انقلاب را نصب‌العین حرکت دولت خود عنوان داشت. وی در این زمینه عنوان داشت: من سیاست‌های کلی نظام و مقام معظم رهبری و قانون اساسی را اجرا می‌کنم...ما اگر از افراد توانمند عالم و نخبه استفاده کنیم به اهداف و رسالت‌هایی که رهبری تعیین کرده‌اند دست پیدا می‌کنیم و اگر جناحی و دسته‌ای عمل کنیم بعد از ۴۵ سال بازهم عقبگرد خواهیم کرد.

در برابر این مواضع، دو طیف با فشار بر رئیس‌جمهور منتخب و سعی بر تسلیم کردن وی در برابر تصمیمات خود، منافع جناحی و شخصی خود را پیگیری می‌کنند.

این دو طیف در حالی در طی سال‌های اخیر نظام را به خالص‌سازی متهم می‌کردند که پیش از آغاز رسمی دولت چهاردهم، با جنجال‌آفرینی به دنبال اعمال اراده خود بر نظر مردم در دیگر ارکان کشور بودند.

این فشار و سعی بر خالص‌سازی در حالی است که دولت چهاردهم کمترین نسبت رای به واجدین شرایط را در بین 9 رئیس‌جمهور پس از انقلاب اسلامی داشته و تنها حدود 25 درصد از واجدین حق رای به این دولت رای داده‌اند. اگر بر این اساس و بر طبق ادبیات افراطیون مدعی اصلاحات پزشکیان را قضاوت کنیم، وی رئیس‌جمهور حداقلی و دولت وی حداقلی‌ترین دولت در تاریخ جمهوری اسلامی به شمار می‌آید.

این طیف تندرو مدعی اصلاحات با گذشت کمتر از چند روز از پایان انتخابات ریاست جمهوری، بلافاصله با جنجال‌آفرینی رسانه‌های زنجیره‌ای خود و به وسیله افراد معلوم‌الحال در اقدامی که بر خلاف اصول دموکراسی به شمار می‌آید، با راه‌اندازی کارزاری دروغین سعی بر خالص‌سازی شهرداری تهران داشته و به دنبال تحمیل اراده خود بر نظر مردم و رای شورای شهر داشته و دارند.

تقلای ورشکستگان سیاسی برای استفاده 

از افراد زاویه‌دار با انقلاب در کابینه دولت جدید

از سویی دیگر ورشکستگان سیاسی وابسته به دولت روحانی که ید طولایی در ضربه زدن به منافع ملی ایران را در کارنامه خود دارند نیز در مسیر دیگری سعی بر تحمیل اراده خود بر رئیس‌جمهور منتخب و وادارسازی وی به استفاده از افرادی دارند که بیشترین زاویه را با تفکر ناب انقلاب اسلامی ایران دارند.

سازوکار عجیب شورای راهبری و گمانه‌زنی‌هایی که از کارگروه‌های این شورا به گوش می‌رسد، در صورت عدم مقاومت رئیس‌جمهور منتخب و تسلیم شدن وی در برابر این سازوکار خطرناک و ضد منافع ملی، بیم عقبگردی دیگر در مسیر توسعه کشور همچون سالیان بد دهه 90 را می‌دهد.

این دو طیف با همت هر چه بیشتر در روزهای منتهی به آغاز رسمی دولت چهاردهم سعی بر تصاحب دولت جدید و ادامه مسیر غلط دولت روحانی را داشته و دارند.

آنان بدون هیچ توجهی به منافع ملی و مصالح ملی، با دست گذاشتن و ایجاد گسل‌های اجتماعی سعی بر بحران آفرینی و سوءاستفاده از بحران‌ها داشته و در این میان هیچ تعهدی به منافع ملی نداشته و ندارند.

تناقضات در مواضع رئیس‌جمهور منتخب و رئیس شورای راهبری دولت چهاردهم تا حدی است که ظریف آشکارا در مقابل مواضع پزشکیان سخن گفته و با این رفتار سعی در پدرخواندگی برای دولت چهاردهم دارد.

یکی از واضح‌ترین این تناقضات تاکید پزشکیان بر غیر حزبی بودن و غیر جناحی بودن خود در مناظرات انتخاباتی و در مقابل تأکید اخیر ظریف در برنامه گفت‌وگوی ویژه خبری بر عدم قصد پزشکیان برای دولت ائتلافی و سهم ویژه اصلاح‌طلبان در این دولت است.

از سویی دیگر مسعود پزشکیان در روزهای گذشته صراحتا از دعوت خود از آقایان رضایی، قالیباف و جلیلی برای ارائه پیشنهادات و معرفی افراد کارآمد خبر داد و در برابر آن مواضع افراطیون مدعی اصلاحات، ورشکستگان سیاسی دولت روحانی و ترکیب اعضای شورای راهبری به ریاست ظریف دقیقا ناقض و متناقض مواضع پزشکیان است.

این اختلاف آشکار در مواضع رئیس‌جمهور منتخب و افرادی که سعی در پدرخواندگی برای دولت وی را دارند، نشانگر این است که شخص پزشکیان نیز این فشار و سهم خواهی افراطیون تندرو مدعی اصلاحات و ورشکستگان سیاسی دولت روحانی را برنتافته است.

بررسی و تحلیل آراء مسعود پزشکیان در انتخابات اخیر، به خوبی تاثیر بسیار اندک و ناچیز این دو طیف در پیروزی وی را آشکار می‌سازد، در روزهای منتهی به آغاز دولت چهاردهم پزشکیان باید با درک این موضوع که این افراد هیچ نقش جدی در پیروزی وی نداشته‌اند، جلوی سهم خواهی‌ها و منافع جناحی و باندبازی این افراد را گرفته و دولت خود را از چاه ویلی که تندروهای مدعی اصلاحات و امیرکبیرهای خودخوانده برای آن تدارک دیده‌اند نجات دهد.

واقعیت دیگری که پزشکیان باید پیش از تسلیم شدن در برابر این فشارها به خاطر آورد، این است که مجلس دوازدهم همانند مجلس نهم و سال آغازین دولت یازدهم نیست و اصرار بیش از حد بر استفاده از افرادی که سابقه بدی در تضییع حقوق ملت و منافع ملی داشته و کارنامه ناکارآمدی‌های آنان هنوز از یاد مردم نرفته، نه تنها دستاوردی را به همراه نخواهد داشت که در آغار راه دولت جدید، چالش‌هایی را ایجاد می‌کند که راه توسعه کشور که در دولت سیزدهم با شدت پیگیری می‌شد را قطع و همانند دولت روحانی فرصت طلایی برای توسعه کشور را از بین می‌برد.