شهید علیرضا قاسمی ‌نمرین فرزند فیض‌الله در تاریخ 29 اسفند سال 1342 در تهران چشم به جهان گشود و در دامان پاک مادری خداشناس پرورش یافت. از كودكی به دنبال مسائل دینی بود و در سن هفت سالگی پا به مدرسه نهاد. وقتی كه انقلاب شد فردی فعال بود. خوشش نمی‌آمد پشت سر كسی صحبت كند و از غيبت کردن دیگران هم ناراحت می‌شد. در بسيج عضو شده بود، می‌خواست به جبهه برود ولي میسر نشد، خودش به اهواز رفت و از طريق مدرسه پروين اعتصامی به جبهه آبادان اعزام شد، سه ماه در آنجا بود سپس به تهران برگشت. در سال 1360 تعليم نظامی ديد و به پادگان آدينا در سقز رفت و نوروز سال 1361 به خانه بازگشت. بعد از چند روز گفت كه می‌خواهم به جبهه بروم، نمی‌توانم ببينم كه برادرانم در جبهه بجنگند من اينجا بنشينم. در حدود 45 روز در جبهه جنوب بود كه پس از آن نامه‌ای داد ديگر خبري از او نبود، سرانجام در تاريخ دهم اردیبهشت 1361 در جبهه فكه به درجه شهادت نائل آمد و پس از هشت روز خبر شهادتش را به خانواده دادند. بعد از شهادت پیکر پاکش در قطعه 26 بهشت‌زهرا ردیف 71 شماره 44 آرام گرفت.

شهید علیرضا قاسمی‌ نمرین در وصیت‌نامه‌اش نوشت: «پدر و مادر از من راضی باشيد و مرا حلال كنيد من به كسی بدهكار و طلبكار نيستم، راضي نيستم بعد از من گريه و شيون بكنيد كه منافقين و ضد انقلاب‌ها شاد گردند.»