اگر انسان به این مرحله برسد که واقعا به نفس خود بدگمان باشد و خود را در معرض صدور گناه و اعمال زشت بداند، خود به خود مراقبت می‌کند و جلوی تجاوز و تعدی نفس خود را می‌گیرد. وای به حال کسی که صددرصد با عین‌الرضا و با عینک خوشبینی سراپای وجود خود را مطالعه می‌کند. امام علی(ع) می‌فرماید: مؤمن، شامی را صبح و صبحی را شام نمی‌کند، مگر آنکه نسبت به نفس خود و اعمال خود بدگمان است و هر لحظه احتمال می‌دهد که عملی ناپسند از او سر بزند. (1)

____________

1- بیست گفتار، شهید مرتضی مطهری(ره)، ص 197