متولد 1312 بود و می‌گفت از سال 1318 را به یاد دارم. از گذشته‌های بسیار دور از ظلم و ستم‌های پیوسته و از قحطی‌های گاه و بی‌گاه می‌گفت. می‌گفت وقتی نیروهای آمریکا و انگلیس و روس وارد ایران شدند، قحطی شد و یاد دارم که مردم برای زنده ماندن با آرد بلوط نان می‌پختند. او دلیل جنگ پاوه و جوانرود در همان سال‌های اطراف 22 که چندین سال ادامه داشت را شیطنت و تعصب‌پراکنی انگلیس و بی‌تدبیری و خیانت حکومت می‌دانست. جنگ سال 34 دولت پهلوی علیه جوانرود را هم به خاطر داشت که شاه با لشگر زرهی به جوانرود تاخته بود و....

سال 1397 بود که به دعوت فرمانده وقت سپاه جوانرود به آنجا رفتم و مصاحبه‌ای غیررسمی با حاج ماموستا ملا احمد فخری انجام دادم. در خانه ایشان و در کنار سادگی و صفا نشسته بودیم. گاهی کلامش را به خاطر کهولت و ناتوانی در سخن گفتن متوجه نمی‌شدم و پسر ایشان توضیح می‌داد و کلامشان را کامل و ماموستا هم تأیید می‌کرد. پیرمرد روشن‌ضمیر و نورانی با صدایی بریده بریده از گذشته می‌گفت تا به انقلاب اسلامی رسید. از جوانرود و مردمانش با حماسه یاد می‌کرد و با تمام وجود خود را جوانرودی و کرد می‌دانست. از خدمات مردم کرد و سنی جوانرود و پاوه و ثلاث به انقلاب می‌گفت و ارادتشان به اسلام را می‌ستود و از مبارزه آنها با کمونیست‌ها و گروهک‌ها و ضدانقلاب، خاطره‌ها داشت. خود و خانواده‌اش ارادتی به انقلاب داشتند که از سابقه بسیج و سپاه و جبهه خود و فرزندانش معلوم بود. 

ماموستا سال 59 و 60 معلم دینی و عربی و بود و سال 60 به عنوان امام جمعه جوانرود انتخاب شد و سال 61 حوزه علمیه امام خمینی را تأسیس کرد که به تأیید آیت‌الله شهید اشرفی اصفهانی- امام جمعه وقت کرمانشاه - رسید. ایشان چند بار به دیدار امام و آقا در دوران ریاست جمهوری‌شان رفته بود و خاطراتی از تغییر نام کرمانشاه به باختران و فعالیت حزب جمهوری اسلامی و حزب دموکرات و سایرین در منطقه می‌گفت که باید در فرصت مناسب به آن پرداخته شود. وجود این عالم تقریبی، برای آن منطقه وزنه و لنگری بود که وحدت‌آفرین و امیدافزا و آرامش‌بخش بود. همکاری با رزمندگان غیربومی و پیشمرگان مسلمان هم از ایشان، انقلابی مهربان و دلسوز و آگاه و شجاع ساخته بود که برای منطقه نعمت بود. 

ماموستا ملا احمد فخری که به گفته حجت‌الاسلام غفوری امام جمعه کرمانشاه، «فخر منطقه اورامانات بود و غالب ماموستاهای منطقه، دورانی را خدمت ایشان تلمّذ کرده بودند» علاقه‌ای ویژه به اهل بیت داشت که حاکی از شناخت ایشان بود. مردم‌داری و حق‌مداری او باعث شد که تا همین چند سال پیش در سنگر امامت جمعه جوانرود حاضر شود و به عنوان امین امام و امت در کنار مردم محترم جوانرود باشد. ایشان در تاریخ 5 اردیبهشت جاری رحلت کرد و خاطرات خوشش را در ذهن مردمان این سامان، به یادگار گذاشت. خدایش بیامرزد و با خوبانش همنشین کند.

قصد این وجیزه فقط یاد گوشه‌ای از خیر و خوبی آن مرد شریف و عزیز بود و نویسندگان خطه غیور اورامانات باید بیشتر از این بزرگان برای ما بگویند و بنویسند.