شهید مدافع حرم علی جمشیدی، یکی از شهدای عملیات خان طومان در اردیبهشت سال 1394 بود. شهیدی از دیار مازندران و زاده شهرستان نور که جوانی خود را صرف ترویج فرهنگ و شهادت کرد و مزد زحماتش، فدا شدن در راه حرم زینب(س) و پیوستن به خیل شهدا بود. یکی از ویژگی‌های شهید جمشیدی، تسلط وی بر ادبیات و قلم زیبا و شیوایش بود. او غرق در عشق به حقیقت و شیدای راه حسین(ع)، وصیتنامه‌ای تاثیرگذار و پرملاحت را ثبت کرده است. در بخش‌هایی از این وصیتنامه، آمده است:

«مدتی است دلتنگ حرم شده‌ام، بدجوری دلم هوای حرم بی‌بی دارد... مدتی است قلبم پاهایم را به حرکت درمی‌آورد و به‌سوی حرم می‌برد؛ اگر لایق بودم مرا بپذیر این بنده روسیاه را... در این برهه مسئولیت سنگینی بر دوش ماست و اگر نتوانیم از پسش برآییم شرمنده و خجل باید به‌سوی خداوند و نبی‌اش و ولی‌اش برویم چرا که مقصریم. کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا و به قول سید مرتضی آوینی این یعنی اینکه همه ما شب انتخابی داریم که به صف عاشورائیان بپیوندیم و یا از معرکه جهاد بگریزیم و در خون ولی خدا شریک باشیم. ان‌شاءالله که یار و یاور امام زمانمان خواهیم بود... در پایان؛ خوش ندارم این شادمانی را با لباس‌های سیاه و غمگین ببینم، غم اگر هست برای بی‌بی جان حضرت زینب کبری(س) هست، برای اربابمان اباعبدالله الحسین(ع) است و اگر دلتان گرفته روضه ایشان را بخوانید که من هم دلم برای روضه ارباب و خانم جان تنگ است...»