باید از زنجیره‌ای‌ها پرسید مخاطب این نوشته رئیسی است یا روحانی
سرویس سیاسی-
روزنامه زنجیره‌ای اعتماد در شماره روز 16آبان خود در یادداشتی نوشته است: «كاري كه دولت محترم و مجموعه رسانه‌اي آن در دستاوردسازي مي‌كنند بيش از هر چيز نشانه‌اي روشن از فقدان دستاورد است. تا اينجا چندان جاي نگراني نيست، چون افتتاح فلان راه و فرودگاه و... هيچ كدام دستاورد اصيل نيست از اين طرح‌ها در هر دولتي هست، به هر حال از دريافت اين همه بودجه‌هاي كلان نفتي و ماليات‌هاي فراوان و ساير درآمدها بايد چند تا طرح هم در‌آيد، حتي اگر صفر تا صد آن را هم اين دولت ساخته باشد.»
اعتماد همچنین نوشت: «در عوض براي طرح‌هايي كه ۱۰-۲۰درصدش را ساخته‌اند تبليغات مفصل مي‌كنند. يقين دارم اگر هزينه اين طرح را در اين دو سال صرف طرح‌هاي توليدي مي‌كردند و ده‌ها هزار جوان مجرد را با مزد و امكانات مناسب شاغل مي‌كردند و بهبود بيشتر پرداخت‌ها و خدمات و تداوم كار آنان را منوط به ازدواج و فرزندآوري مي‌نمودند امروز شاهد رشد فرزندآوري نزد همان شاغلان و ديگر منافع‌شان از اين طرح‌ها بوديم. اگر با اين بودجه بي‌زبان يك ميليون واحد مسكوني سالانه را مي‌ساختيد نيازي به اين فشارهاي بي‌مورد به بانك‌ها و اتلاف منابع ديگر و فروش زيرقيمت خودرو و... به عنوان چشم‌روشني فرزند نورسيده نبود.»
واقعا نویسنده این یادداشت و روزنامه زنجیره‌ای که آن را چاپ کرده است، از نوشتن این میزان از دروغ بافی تعجب نمی‌کند؟ در جایی از این نوشته عنوان شده است: «در عوض براي طرح‌هايي كه ۱۰-۲۰درصدش را ساخته‌اند تبليغات مفصل مي‌كنند»؛ آیا آقایان سوءمدیریت و سپس تبلیغات دولت روحانی و ژنرال زنگنه در زمان افتتاح پالایشگاه ستاره خلیج‌فارس که با پیشرفت بالای 70 درصد تحویل دولت یازدهم شد و پس از 6 سال توقف فعالیت با پیشرفت 20 درصدی در سالیان پایانی دولت دوازدهم راه‌اندازی شد را فراموش کرده‌اند؟
آیا فراموش کرده‌اند که همین پالایشگاه که به چشم زنگنه نمی‌آمد، آن دولت را که به واسطه عدم پیش‌بینی مصرف انرژی و کنار گذاشتن طرح‌های راهبردی سهمیه‌بندی سوخت و عدم توجه به ظرفیت‌های داخلی در منجلاب تامین بنزین گرفتار شده بود، نجات داد؟
در بخشی دیگر از این یادداشت عنوان شده است: «چون افتتاح فلان راه و فرودگاه و... هيچ كدام دستاورد اصيل نيست از اين طرح‌ها در هر دولتي هست»؛ اگر این کارها از هر دولتی برمی‌آمد و وظیفه هر دولتی است چرا حسن روحانی و دولتی که شما از آن حمایت می‌کردید از اغلب این وظایف شانه خالی کرده بود؟
آیا فراموش کرده‌اند که هر دو دولت خاتمی و روحانی کشور را با ناترازی شدید در حوزه انرژی تحویل دادند و دولت‌های نهم و سیزدهم کشور را از خاموشی‌های متمادی برق و کمبود گاز نجات دادند؟
در بخشی دیگر از این نوشته عنوان شده است: «اگر با اين بودجه بي‌زبان يك ميليون واحد مسكوني سالانه را مي‌ساختيد نيازي به اين فشارهاي بي‌مورد به بانك‌ها و اتلاف منابع ديگر و فروش زير قيمت خودرو و... به عنوان چشم‌روشني فرزند نورسيده نبود»؛ که باز هم زنجیره‌ای‌ها و ستون‌نویسان آنها موضع خود در برابر اساس طرح‌هایی همچون مسکن مهر را فراموش کرده‌اند؟
سؤال جدی این است که با چه رویی این سخنان را به رشته تحریر درآورده‌اند در حالی که در تمام مواردی که گفته‌اند کارنامه سیاه دولت حسن روحانی را پیش رو دارند؟
چگونه این آقایان از خود نمی‌پرسند که چرا دولت مطبوعشان یعنی دولت حسن روحانی علی رغم رکود در تمام صنایع نقدینگی کشور را به رقمی سرسام آور و نجومی رساند؟
در نهایت باید گفت؛ دولت رئیسی وارث آواری است که طی هشت سال مدیریت ژنرال‌های مدعی اصلاحات ـ اعتدال بر کشور تحمیل شده است.
ماهی‌گیری مدعیان اصلاحات حتی از کشتار مردم فلسطین
روزنامه شرق در یادداشتی مورخ 16 آبان درباره مسئله فلسطین نوشت: «بی‌تفاوتی مشهودترین واکنش اکثر ایرانیان به این بحران است. این بی‌تفاوتی قابل درک است، اما قابل دفاع نیست. قابل درک است چراکه از مردمی که مطالباتشان بی‌جواب می‌ماند، مشکل می‌توان انتظار توجه به دغدغه‌های حکومت را داشت.»
دخیل بستن به انواع موضوعات برای ماهی‌گیری توسط طیفی که نام اصلاحات را بر روی خود گذاشته، دیگر به امری طبیعی و روندی عادی تبدیل شده است. حتی اگر موضوع فلسطین و کشته شدن کودکان و مردم مظلوم در میان باشد. اینکه هر اتفاقی را قربانی اغراض سیاسی خود کنیم، عین بی‌شرمی است.
اخیرا مشاور دولت یازدهم و دوازدهم نسبت به افتتاح فرودگاه سقز واکنش نشان داد و آن را دستاورد دولت قبل می‌دانست. معاون اجرائی رئیس‌جمهور در مطلبی پاسخ داد: توضیح دهید که چرا فرودگاه بدون برج مراقبت افتتاح شد؟!
در طول جنگ اخیر غزه کمتر روز و هفته‌ای بود که میدان فلسطین خالی از جمعیت باشد. یا اگر به عکس‌های روز سیزدهم آبان امسال نگاهی بیندازیم و یا در آن شرکت می‌کردیم، شاهد جمعیت انبوه بودیم؛ تظاهرات گسترده‌ای که در صفحه یک روزنامه‌های مدعی اصلاحات نه خبری از عکس‌هایش بود و نه حتی اشاره به آن.
نکته دیگر اینکه مسئله فلسطین از سوی مردم، بالاتر از آنکه دغدغه دولت و نظام (که صد البته دغدغه است) تلقی شود، امر انسانی و ذاتی خودشان قلمداد می‌کنند. فارغ از هر مشکلی اعم از اقتصادی و... مسئله فلسطین از مردم گرفته تا دانشجویان مسئله‌ای دردآور ادراک می‌شود. این موضوع حتی در دیگر کشورها نیز قابل مشاهده است.