اولمرت: نتانیاهو تمام شده از سر استیصال حرف می‌زند
نخست‌وزیر اسبق رژیم صهیونیستی گفت: ما از عملیات حماس خبر نداشتیم و ممکن است این ‌عملیات بسیار بزرگ، عواقب گسترده و بسیار فراتر از منطقه غزه داشته باشد.
ایهود اولمرت در پاسخ این سوال رادیو فردا که « شما، پیشتر، حماس و حزب‌الله لبنان را، به عنوان بازوهای کشیده ایران در جنوب و شمال اسرائیل توصیف کرده بودید. آیا فکر می‌کنید حمله اخیر حماس، بعد از چراغ سبز تهران اجرا شد؟»، گفت: می‌دانید که قبل از حمله حماس، ما خبر نداشتیم که چنین برنامه‌ای دارند. بنابراین اگه بخواهم متکبرانه ادعا کنم که نه‌تنها می‌دانم چطور این کار را کردند،‌ بلکه حتی می‌دانم که دقیقاً چه کسی به آنها چراغ سبز نشان داد و حمله چطور اجرا شد،‌ مقداری زیاده‌روی خواهد بود. آنچه می‌توانم بگویم این است که کسی که حماس را هدایت می‌کند‌ و به آن پول و تجهیزات و تسلیحات می‌دهد، ایران است. این حمله،‌عملیات بسیار بزرگی بود که می‌تواند عواقب گسترده و بسیار فراتر از منطقه غزه داشته باشد. بنابراین،‌ فکر می‌کنم که این احتمال وجود دارد که ایران،‌ درگیر برنامه‌ریزی آن بوده باشد. حالا این‌که آیا ایران مجوز اجرای حمله،‌ در این زمان مشخص را صادر کرده یا نه،‌ نمی‌دانم. اما هیچ تردیدی ندارم که بدون حمایت ایران،‌ حماس نمی‌توانست دست به عملیات بزند. نه پولش را داشت؛‌ نه سلاح کافی،‌ و نه امکانات لجستیکی،‌ که برای اجرای چنین عملیاتی، ضروری است.
وی افزود: من فکر می‌کنم آمریکا،‌ از نقطه نظر دیگری -که البته متوجهش هستم و درکش می‌کنم- به موضوع نگاه می‌کند و می‌خواهد این وضعیت را،‌ به همین منطقه محدود نگه دارد و جلوی گسترش احتمالی‌اش را بگیرد؛‌ چیزی که ممکن است عواقب بیشتر و جدی‌تری را برای کل منطقه رقم بزند.
اولمرت همچنین گفت: فکر نمی‌کنم نیاز باشد که اسرائیل مستقیماً با ایران درگیر شود. فکر نمی‌کنم در حال حاضر،‌ چنین کاری به نفع اسرائیل باشد. فقط می‌توانم بگویم که آمریکایی‌ها دارند با ما همکاری می‌کنند که بتوانیم بحران را از نظر فیزیکی به منطقه کوچک‌تری محدود کنیم؛‌ یعنی اسرائیل و غزه،‌ و نه فراتر از آن. از طرف دیگر،‌ نمی‌شود این واقعیت را نادیده گرفت که بدون حمایت ایران،‌ حزب‌الله و حماس،‌ حداقل توان، تجهیزات،‌ تسلیحات و حداقل پول مورد نیاز برای فعالیت عملیاتی در این ابعاد را نداشتند.
رادیو فردا می‌گوید: سال ۲۰۰۶،‌ وقتی نخست‌وزیر بودید،‌ باید با تبعات جنگ دوم حزب‌الله دست و پنجه نرم می‌کردید. جنگی که به عنوان اولین نبرد نیابتی ایران و اسرائیل شناخته می‌شود. گرچه ابعاد آن جنگ،‌ از درگیری فعلی به مراتب کوچک‌تر بود،‌ اما باعث شد شما به سوءمدیریت جنگی متهم شوید... الان وقوع حمله اخیر حماس،‌ خیلی‌ها را در گوشه و کنار جهان -و از جمله خود اسرائیل- شوکه کرده است. باور این‌که چنین اتفاقی، درست زیر بینی ارتش و سرویس‌های اطلاعاتی‌اش افتاده،‌ آسان نیست. به نظر شما،‌ مشکل کار، چه بود؟
اولمرت:‌ای کاش می‌دانستم. مطمئن نیستم که جواب را بدانم. به نظرم هنوز خیلی زود است. اما یک چیز،‌ کاملاً روشن است؛ این‌که شکست خوردیم. منظورم از نظر نظامی است. این باورنکردنی است و بدون بروز یک‌اشتباه و شکست اساسی نظامی،‌ نمی‌توانست اتفاق بیفتد. اما در مورد خود این‌اشتباه،‌ این‌که چطور خبردار نشده بودیم،‌ یا چطور نتوانستیم نشانه‌هایی را که از تحرکات حماس دریافت کرده بودیم به درستی تفسیر کنیم،‌ چیزی است که باید بررسی شود. به نظرم توانایی‌های حماس را دست کم گرفته بودیم. فکر می‌کردیم که مثلاً چه کار می‌توانند بکنند؟ اصلاً چه دارند؟ مگر جرئت می‌کنند حتی به‌اشغال جنوب اسرائیل فکر کنند؟ آن هم در مقابل اسرائیل قدرتمند. به نظرم اینها یک جور قضاوت‌اشتباه،‌ ناشی از تکبر و غرور بیجا بود که تاوانش را هم دادیم. آن هم به دردناک‌ترین و تلخ‌ترین شکل ممکن.
وی درباره تشکیل دولت اتحاد ملی و کابینه اضطراری گفت: به نظرم ترکیب این دو دولت و عضویت گانتز و آیزنکوت،‌ دو تن از فرماندهان پیشین ارتش،‌ پاسخی به یک خواسته پوپولیستی است. اسرائیلی‌ها و در واقع مردم همه‌جا نه فقط اسرائیل، یک جور تمرکز قدرت را دوست دارند؛ چون به آنها حس بهتری می‌دهد. من، هیچ فایده خاصی در تشکیل این دولت نمی‌بینم. فکر می‌کنم آنها از خارج از دولت هم می‌توانند در صورت نیاز به نخست‌وزیر مشاوره بدهند. و به نظرم تشکیل این دولت ممکن است باعث به وجود آمدن انتظارات غیرواقعی از عملیات نظامی اسرائیل بشود. و آن وقت، اگر انتظاراتی که از قبل به وجود آمده پاسخ داده نشد،‌ ممکن است منجر به ضربه به مراتب بزرگ‌تری به فضای جامعه و روحیه مردم شود.
او درباره ادعای دولت نتانیاهو درباره نابودی کامل حماس و کشتن همه سرانش، و شکل دادن یک خاورمیانه جدید و این‌که آیا با نتانیاهو هم‌نظر است، گفت: من هیچ‌وقت نگفتم که همه اعضای حماس را می‌کشیم و کل این سازمان را نابود می‌کنیم. من این را نگفتم. هیچ‌وقت چنین ایده‌ای نداشتم و تصور نکردم و نمی‌کنم که چنین کاری،‌ شدنی و واقع‌بینانه باشد. نتانیاهو این حرف را می‌زند، که ناشی از استیصال خود اوست. آن هم به دلیل شوک و فشاری که نه تنها از طرف افکار عمومی اسرائیل،‌ بلکه بخصوص از طرف گروهی از حامیان خودش،‌ به او وارد شده معتقدم که بعضی از این دست صحبت‌ها، ادعاهایی هستند که باعث ایجاد انتظارات غیرواقع‌بینانه، برای دستیابی به نتایجی به شدت دور از دسترس می‌شوند. اولمرت افزود: نتانیاهو تمام شده است و دیگه بخشی از تاریخ شده. فعلاً به صورت رسمی به عنوان نخست‌وزیر کار می‌کند،‌ اما تا رفتنش،‌ فرصت خیلی کوتاهی مانده است.

تهدید و اخراج دانشگاهیان در آمریکا به‌خاطر حمایت از ملت مظلوم فلسطین
دانشگاهیان در آمریکا به‌خاطر حمایت از مردم فلسطین و اعلام انزجار از جنایات رژیم صهیونیستی، در معرض تهدید و اخراج قرار گرفتند.
در حالی که برخی شهرهای آمریکا شاهد تظاهرات حمایت از فلسطین است، هیچ حرکتی از سوی افکار عمومی این کشور در حمایت از اسرائیل دیده نمی‌شود. داشگاه‌ها نیز وضعیت مشابهی دارند.
در همین حال خبرگزاری فرانسه گزارش داد: با اینکه دولت ایالات متحده با قاطعیت و بدون هیچ ابهامی از اسرائیل پشتیبانی می‌کند، اما دانشجویان و استادان دانشگاه‌های این کشور در این مورد اتفاق نظر ندارند. در‌ هاروارد، استانفورد و دانشگاه نیویورک، بحث حماس و اسرائیل به‌شدت بالا گرفته و در شبکه‌های اجتماعی و محیط سیاسی- رسانه‌ای آمریکا توفان به پا کرده است. این موضوع حتی در برخی موارد بر آگهی‌های استخدام و تقاضاهای کار تأثیر گذاشته است.
درپی جنگ اخیر، نزدیک به سی انجمن دانشجویی دانشگاه هاروارد بیانیه‌ای را امضا کردند که باعث آغاز جنجال شد. این بیانیه «رژیم اسرائیل» را «تماماً مسئول خشونت‌ها» می‌داند و تأکید می‌کند که «خشونت اسرائیل حتی کوچک‌ترین جنبه‌های زندگی فلسطینیان را طی ۷۵ سال اخیر تحت تأثیر قرار داده است.»
در واکنش به این بیانیه تند، لاورنس سامرز رئیس پیشین دانشگاه هاروارد که زمانی نیز وزیر خزانه‌داری آمریکا بود، نوشت که «از سکوت مسئولان و مدیران هاروارد منزجر» شده است. او در شبکه «ایکس» نوشت که هاروارد «باید حداقل در قبال حملات تروریستی علیه دولت یهودی اسرائیل بیطرف بماند.» جیک اوکین‌کلاس، نماینده دموکرات ماساچوست هم که دانشجوی سابق هاروارد است، نوشت که «از دانشگاه خودش خجالت می‌کشد.
با اینکه مدیریت دانشگاه در این مورد واکنش نشان داده، اما منتقدان، بیانیه رسمی دانشگاه را محافظه‌کارانه و حتی بزدلانه دانسته‌اند. به همین دلیل خانم کلودین گِی، رئیس دانشگاه هاروارد ناچار شد در بیانیه دیگری تأکید کند که «بدون هیچ تردید، قساوت تروریست‌های حماس را محکوم» می‌کند.
همچنین به‌دنبال بالا گرفتن جنجال، فهرست انجمن‌های دانشجویی که بیانیه نخستین را امضا کرده بودند، از متن بیانیه حذف شد. حتی برخی از این اسامی همراه با عکس‌های امضاکنندگان روی یک صفحه ویدئویی، سوار بر یک خودرو در نزدیک دانشگاه نمایش داده شد. در زیر تصاویر، نوشته شده بود: «بزرگ‌ترین یهودستیزان هاروارد»! در نتیجه، برخی از انجمن‌های دانشجویی مجبور شدند امضای خود را پس بگیرند. اما ظاهراً، کار از کار گذشته، زیرا یک سرمایه‌دار آمریکایی به نام بیل آکرمان اعلام کرده که مدیران شرکت‌ها خواهان انتشار عمومی اسامی همه امضا‌کنندگان هستند، با این هدف که این افراد هیچ‌وقت در هیچ کجا استخدام نشوند.
در دانشگاه نیویورک (NYU)، رئیس انجمن دانشجویان رشته حقوق به عواقب همین تهدید گرفتار شده است. این زن جوان که قبلاً «مقاومت فلسطینیان» را تأیید کرده و اسرائیل را مسئول تلفات انسانی دانسته بود، پیشنهاد کاری را که از سوی دفتر وکالت معروف «وینستون و استراو» دریافت کرده بود، از دست داده است.
در کالیفرنیا، دانشگاه استانفورد نیز به نوبه خود هدف انتقادها و حملات زیادی قرار گرفته زیرا نصب یک بَنر طرفداری از فلسطین را با اتکاء به اصل آزادی بیان دانشجویان محکوم نکرده است.
همچنین گروهی از استادان دانشگاه جرج‌تاون (واشنگتن) در نامه‌ای خطاب به رئیس دانشگاه از «سکوت طولانی وی در قبال رنج فلسطینیان» شکایت کرده‌اند.

بی‌بی‌سی: شاید ارتش اسرائیل زمینگیر شود
«اسرائیل هیچ گزینه خوبی در زمینه حمله زمینی به غزه، در پیش روی خود ندارد». شبکه دولتی انگلیس در تحلیلی به قلم جاناتان بیل، خبرنگار امور دفاعی خود خاطرنشان کرد: به نظر می‌رسد اسرائیل برای تهاجم زمینی به غزه آماده می‌شود. اما اعزام نیروی زمینی به مناطق شهری پرجمعیت غزه عملیاتی پرخطر است. دامنه حمله زمینی احتمالی نیز هنوز مشخص نیست.
اسرائیل در اینکه به واکنش نیاز است متحد به نظر می‌رسد، اما در حالی که آنها منتظر دستور شروع جنگ هستند، زمان در حال سپری شدن است. هرچه نیروها بیشتر منتظر بمانند، حفظ آمادگی و روحیه دشوارتر خواهد بود. اسرائیل قبلاً حملات هوایی شدیدی را به اهداف مقامات نظامی و زیرساخت‌های حماس انجام داده است. در شش روز گذشته نیروی هوایی این کشور بیش از ۶۰۰۰ بمب بر روی غزه فرو ریخته است. از جهت مقایسه، متحدان ناتو در طول کل جنگ لیبی در سال ۲۰۱۱، تعداد ۷۷۰۰ بمب انداخته بودند.
اسرائیل در حال آموزش نیروهای نظامی در یک مرکز جنگ شهری چند میلیون دلاری در جنوب بوده که غزه کوچک نامیده می‌شود. نیروهای اسرائیل در آنجا یاد گرفته‌اند که چگونه در میان پیچ‌وخم ساختمان‌ها و تونل‌های فشرده بجنگند. گمان می‌رود حماس بیش از ۱۰۰۰ تونل ساخته است.
سرلشکر یاکوف آمیدرور- فرمانده سابق ارتش اسرائیل و مشاور امنیت ملی- تصدیق می‌کند که مبارزه با حماس سخت خواهد بود. او می‌گوید که حماس، تله‌های انفجاری و مواد منفجره دست‌ساز را در نقاط ورودی و در امتداد خیابان‌های باریک گذاشته است. اسرائیل معتقد است حماس حدود ۳۰ هزار نیرو دارد. سلاح‌های آنها شامل مسلسل، آرپی‌جی و موشک‌های ضدتانک است که برخی از آنها مانند کورنت و فاگوت روسی هستند. حماس همچنین هنوز شمار زیادی راکت‌ در اختیار دارد که آنها را به سمت اسرائیل شلیک می‌کند. یاکوف کاتز می‌گوید که حماس پهپادهای کوچک خود را نیز تولید کرده است- از جمله پهپادهای انتحاری. او می‌گوید حماس همچنین ممکن است ذخیره‌ای از موشک‌های زمین به هوای کوتاه‌برد داشته باشد.
اما چالش پیش روی اسرائیل، نبرد نزدیک در مناطق شهری پرجمعیت خواهد بود. آقای کاتز می‌گوید که سربازان اسرائیلی از رفتن به داخل تونل‌ها اجتناب می‌کنند مگر اینکه مجبور شوند، به‌ویژه به این دلیل که افراد حماس با آنها بهتر آشنا هستند.
سرنوشت گروگان‌هایی که از اسرائیل برده شده‌اند، هرگونه حمله زمینی را پیچیده می‌کند. سرلشکر گیلاد در مذاکراتی شرکت داشت که در نهایت منجر به آزادی یک سرباز اسرائیلی به نام گیلعاد شالیت شد که به مدت پنج سال از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۱ در بازداشت حماس بود. او در نهایت با بیش از ۱۰۰۰ اسیر فلسطینی مبادله شد.
سرلشکر گیلاد می‌گوید در حالی که ارتش باید سرنوشت گروگان‌ها را در نظر بگیرد، اگر کاری اساسی انجام ندهیم، ممکن است با مشکلات چالش‌برانگیزتری مواجه شویم.
آقای کاتز می‌گوید اسرائیل نمی‌خواهد غزه را دوباره اشغال کند و باید مراقب دو میلیون نفری که با آن دشمن هستند، باشد. اما، تاریخ اخیر نشان می‌دهد که تهاجمات به ندرت طبق برنامه پیش می‌روند. حتی پیشرفته‌ترین ارتش‌های جهان نیز به زودی زمینگیر می‌شوند- به آنچه برای ایالات متحده در عراق و افغانستان و اخیراً روسیه در اوکراین رخ داد، نگاه کنید.
ژنرال سر تام بکت از مؤسسه مطالعات استراتژیک می‌گوید: عملیات نظامی در داخل غزه، که تنها ۴۰ کیلومتر طول دارد، در آن مقیاس نیست، اما نتیجه چندان روشن نیست. در حقیقت، هیچ گزینه خوبی برای حمله زمینی اسرائیل به غزه وجود ندارد. در هر صورت، ضرورت سیاسی حماس و حمایت مردم از این مقاومت ادامه خواهد داشت. اسرائیل یا غزه را دوباره اشغال می‌کند تا آن را کنترل کند یا با عقب‌نشینی پس از یک حمله، میدان را به افرادی واگذار می‌کند که مقاومت، هستی آنهاست.