سرویس سیاسی ـ
روزنامه آرمان ملی در یادداشتی به بررسی برجام در دو دولت روحانی و رئیسی پرداخت و نوشت: «با وجود اینکه دو سال و اندی از پایان دولت دوازدهم حسن روحانی و روی کار آمدن دولت سیزدهم سیدابراهیم رئیسی می‌گذرد؛ اما هنوز احیای برجام مسئله‌ای است که لاینحل باقی مانده و این دولت نیز نتوانسته در خصوص آن اقدامی بکند. به همین جهت است که بسیاری معتقدند اگر این اختیار در اواخر دولت روحانی به وی و دستگاه سیاست خارجی‌اش داده می‌شد که مذاکرات را به سرانجام و سرمنزل مقصود برسانند اکنون شرایط به نحو دیگری بود و به لحاظ سیاسی و اقتصادی وضعیت دیگری را تجربه می‌کردیم.»
این روزنامه در ادامه نوشت: «حالا که بیش از دو سال و نیم از آن موقع می‌گذرد، نکته اینجا است که دولت رئیسی و مردان سیاست خارجی‌اش در حوزه برجام چه دستاوردی داشته‌اند و چرا زمانی‌که همه چیز برای رسیدن به توافق آماده بود، این اتفاق رخ نداد.»
ادعای نداشتن اختیار برای احیای برجام در دولت روحانی در شرایطی است که مدعیان اصلاحات به دنبال توافق بدون گرفتن تضمین، سرهم‌بندی شده و بدون تعیین تکلیف تحریم‌های پسابرجامی بودند و می‌خواستند خسارت محض دیگری را به کشور تحمیل کنند. آنها دقیقا در راستای خواست دشمن، در پی واگذاری توان موشکی و نفوذ ثبات‌ساز و امنیت‌آفرین ایران در منطقه بودند که کور خواندند. آن زمان تکلیف لغو مؤثر تحریم معلوم نشده بود، حریف راستی‌آزمایی مؤثر لغو تحریم را نمی‌پذیرفت و نسبت به عدم تکرار عهدشکنی تضمین نمی‌داد و البته مدعیان اصلاحات نیز به دنبال همین توافق سر‌هم‌بندی‌شده، نمایشی و در راستای منافع دشمنان بودند که مؤلفه‌های ناموسی انقلاب را نابود کند و به آمریکا امکان دهد به برجام برگردد و به مکانیسم ماشه (امکان بازگرداندن خودکار تحریم‌ها بدون نیاز به شورای امنیت) دسترسی یابد. از این‌رو، مدعیان اصلاحات که در نقش کارچاق‌کن‌های دولت بایدن عمل می‌کردند، اکنون هم بر طبل یک توافق فاقد ضمانت و بدون تعیین تکلیف تحریم می‌کوبند و از درخت کاج برجام، انتظار میوه دارند.
یادآور می‌شود چندی قبل تریتا پارسی از عناصر فعال در لابی ناپاک و نزدیک به اصلاح‌طلبان و غربگرایان اذعان کرد که دولت بایدن نه‌تنها حاضر نشده درباره عدم تکرار عهدشکنی در دولت بعد از خود تضمین بدهد، بلکه نپذیرفته بود که همین موضوع را لااقل در دوره خود تضمین کند!
مدعیان اصلاحات همچنین در دوره قبل با ایجاد جو روانی کاذب و کاستن تصنعی از قیمت دلار و سکه، به دنبال لغو نمایشی برخی تحریم‌ها و فاکتور کردن آن به عنوان امتیاز برای مردم بودند تا در انتخابات افکار عمومی را فریب دهند. فضاسازی این طیف با ادعای دروغین شکست تحریم در حالی بود که مقامات دولت بایدن صراحتا اعلام کرده بودند که تحریم‌های ضدایرانی را لغو نکرده‌اند.
وانگهی، در دو سال و نیم گذشته، دولت سیزدهم دیپلماسی خود را به غرب محدود نکرده و تعامل با همه کشورهای دنیا که استکباری نیستند و سعی بر دخالت در اقدامات و حکمرانی کشورهای دنیا به‌خصوص ایران را ندارند پیش برده است؛ از جمله پیمان شانگهای، بریکس و ارتباط با کشورهای مختلف دنیا نه آنکه دنیا را در آمریکا و اروپا محدود بداند و برای جلب نظر و رضایت آنان، توانمندی‌ها و فرصت‌های ملی را پای وعده‌های پوچ معطل بگذارد. در پایان نیز باید یادآور شد، این طیف زمانی که در انتخابات پیروز می‌شوند، صحبت از عدم اختیار و اجازه می‌کنند و زمانی که انتخاب نمی‌شوند از عدم وجود رقابت و محدود شدن صحبت می‌کنند. سؤال اینجاست که اگر می‌دانند اختیار ندارند چرا برای انتخاب شدن سر و دست می‌شکنند و در زمان کاندیداتوری شعار اقداماتی را می‌دهند که از تحقق آن اطمینان ندارند؟!