در این ستون، مهم‌ترین اخبار رسانه‌های مطرح جهان
در مورد ایران را مرور خواهیم کرد.

هیل: با وجود تحریم‌های گسترده دولت‌های اوباما، ترامپ و بایدن
ایران در توانمندی‌های هسته‌ای خود پیشرفت کرد
سرویس سیاسی-
پایگاه رسانه‌ای تحلیلی هیل (The Hill) در یادداشتی از گلی عامری سیاستمدار آمریکایی ایرانی‌تبار با عنوان «سیاست آمریکا در ایران نباید به این بستگی داشته باشد که کدام حزب در قدرت است» در روز 23 سپتامبر یکم مهرماه به بررسی اختلافات در آمریکا درباره ایران پرداخته است.
این پایگاه خبری عنوان می‌دارد: درواقع، اتحاد در ایالات متحده (اعم از جمهوری‌خواه و دموکرات) و کشورهای اروپایی در مقابله با روسیه ستودنی بوده و نتایجی را به همراه داشته است. ولی نمی‌توان از عدم وجود همان رفاقت(کامل) در رویارویی با ایران غافل ماند. حاکمیت در ایران به چیزی دست یافته‌اند که پوتین از آن غافل هست. استراتژی تفرقه بینداز و غلبه کن در دنیای غرب سودآور است.
هیل در ادامه می‌افزاید: بررسی روابط ایالات متحده و ایران از زمان انقلاب 1979 نشان می‌دهد که ایالات متحده سیاست بلندمدت ثابتی در مورد ایران نداشته است. ما یا سیاست جمهوری‌خواه در ایران داشته‌ایم یا دموکرات. همان‌طور که یکی از کارمندان کنگره می‌گوید، سیاست ایران بیشتر برای مصرف داخلی است و راهی برای دولت‌ها و اعضای کنگره برای نشان دادن فضیلت به رای‌دهندگان خود. جمهوری‌خواهان باید در مورد ایران سازش‌ناپذیر باشند و دموکرات‌ها باید مذاکرات را به هر قیمتی دنبال کنند. هیچ یک از دو طرف هنوز جامی را کسب نکرده‌اند.
این پایگاه آمریکایی همچنین اظهار می‌دارد: آخرین باری که شاهد چنین بن بست تبعی در ایالات متحده بودیم، پس از جنگ جهانی دوم بود. در سال 1945، یکی از سیاستمداران آمریکایی در آن دوران‌، سناتور آرتور واندنبرگ از میشیگان‌، رئیس‌جمهوری‌خواه کمیته روابط خارجی سنا و منتقد صریح دخالت بیشتر در اروپا، مسیر دو حزبی را انتخاب کرد. او پس از یک سخنرانی قدرتمند در مجلس سنا، همکاری با فرانکلین روزولت و هری ترومن را برای تأسیس ناتو، سازمان ملل، طرح مارشال و دکترین ترومن انتخاب کرد. بیانیه معروف وندنبرگ مبنی بر اینکه سیاست خارجی هر دو حزب «به سادگی به دنبال امنیت ملی قبل‌تر از مزیت حزبی است» و سیاست باید «در لبه متوقف شود» هنوز هم امروز طنین‌انداز است.
هیل مدعی است: طرفداری کنونی ما در مورد سیاست ایران موضع عجیبی است زیرا نظرسنجی گالوپ به طور مداوم نشان می‌دهد که نزدیک به 75 درصد از آمریکایی‌ها تولید تسلیحات هسته‌ای ایران را «تهدیدی حیاتی» برای ایالات متحده می‌دانند: نه یک تهدید مهم، بلکه یک تهدید حیاتی.
این رسانه در ادامه عنوان می‌دارد: اختلاف نظر‌بخشی طبیعی از سیاست‌گذاری دموکراتیک است. با این حال، وقتی جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها به طور علنی دعوا می‌کنند، در اصل، لباس‌های کثیف ما را در ملأ عام می‌شویند. یکی از بینندگان مهم، جمهوری اسلامی ایران است، دشمنی که جنگ را به عنوان نشانه‌ای از بی‌نظمی در خانه آمریکا تعبیر می‌کند، یک ضعف بزرگ در چشم یک دشمن. یکی از نمونه‌ها این است که دولت اوباما کنگره را از مذاکرات برای برجام دور نگه داشت است و 47 سناتور با ارسال نامه‌ای به مجلس ایران سعی در تضعیف رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا داشتند.
این رسانه مدعی است: در محیط سیاسی قطبی شده امروز، چشم‌انداز و پیامد هر سیاست واحد، خارجی یا داخلی، تاسف‌بار است. با این حال، ایران یک کشور گوشه نشین مانند کره شمالی نیست.
این رسانه آمریکایی مدعی شد: از سال 2000، ایران به دلیل دستیابی به فناوری هسته‌ای و دامن زدن به آشوب منطقه‌ای مورد تحریم و تحریم مجدد قرار گرفته است. هر دولت از زمان اوباما بین 60 تا 75 تحریم به همراه پنج اساسنامه کنگره، 12 فرمان اجرایی و چهار قطعنامه سازمان ملل اعمال کرده است. با این حال، ایران در توانمندی‌های هسته‌ای خود از این هم جلوتر است.
هیل مدعی است: برجام از ایران خواست غنی‌سازی خود را در سطح 3.67 درصد حفظ کند. اکنون 60 درصد غنی شده است و ادعا می‌کند که «به طور تصادفی» به 84 درصد رسیده است. قرار بود 5060 سانتریفیوژ داشته باشد و اکنون تقریبا 13000 سانتریفیوژ دارد. تنها یک مرکز غنی‌‌سازی داشت، اما دور از چشم آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، یکی دیگر از زیرزمین‌ها را ساخت که ادعا می‌شد یک مرکز تحقیقاتی است. آخرین گزارش سه ماهه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی با هشدار هولناکی همراه بود مبنی بر اینکه اقدامات ایران و شکست مذاکرات دوجانبه «به‌طور جدی بر توانایی آژانس برای تضمین ماهیت صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران تأثیر می‌گذارد».