ماجرای آخرین اعزام به جبهه (حدیث دشت عشق)
دانشجوی شهید فاضل صفیزاده 28 مهر سال 1345 در اهواز دیده به جهان گشود. وی پس از اخذ دیپلم در دانشگاه صنعتی نوشيروانی بابل پذیرفته شد. صفیزاده در دوران دفاع مقدس همراه دیگر رزمندگان راهی جبهه شد تا در نبرد با دشمن شرکت کند، سرانجام در تاریخ 5 دی سال 1365 در عملیات کربلای چهار به شهادت رسید. شهید فاضل صفیزاده در سن 20 سالگی در اروندرود شهد شیرین شهادت را نوشید و پیکر پاکش در قطعه 2 گلزار شهدای اهواز، ردیف 21 مزار 29 آرام گرفته است. عادل صفیزاده برادر شهید میگوید: «روز تولد فاضل مقارن با روز اول ماه مبارک رمضان و روز خاکسپاری پیکر پاکش نیز مصادف با روز اول ماه مبارک رمضان بود، پس از شهادت مفقود بود، آنقدر مادر مومنهاش گریست و به بیبی دوعالم حضرت زهرای مرضیه(س) که امالشهدا است متوسل شد تا بعد از سه ماه پیکر نورانیش را از جبهه آوردند. تلاوت آیات نورانی قرآن توسط شهید هر روز بعد از نماز صبح تا هنگام شهادت چه در خانه و چه در جبهه ترک نشد. در برخورد با پدر، مادر و خواهر و برادرانش ادب خاصی داشت و همانطور که از اخلاق نبوی(ص) است در چشمان کسی خیره نمیشد و سرش در هر حال پایین بود. آخرین باری که میخواست به جبهه برود به او گفتم دیگر حق نداری به جبهه بروی، نزد خانواده بمان! فاضل گفت: اصرار نکن چشم این آخرین باری است که به جبهه میروم، من نفهمیدم منظورش این بود که دیگر هنگام شهادتش است و برنمیگردد.»