به گزارش مهر، یکی از مسائل مهمی که در شرایط فعلی کشور را با خود درگیر کرده است، مسئله بیکاری کارجویان جوان و ناتوانی بنگاه‌‌ها در جذب صد‌ها هزار متقاضی شغل است. این مسئله آنقدر جدی است که بیکاری به عنوان یکی از بزرگ ترین مشکلات و دغدغه‌های خانواده‌‌ها به حساب می‌آید.دولت تدبیر و امید با درک این مسئله، حل معضل بیکاری را به عنوان یکی از بزرگ ترین وعده‌های خود مطرح و درباره آن سخن گفت. رئیس جمهور بیکاری را ام المفاسد خواند و شرایط فعلی بازار کار کشور را رنج آور تلقی کرد.
وی در قالب گزارش 100 روزه اول دولت تدبیر و امید نیز مواجه شدن دولت تدبیر و امید با بیکاری را یکی از مسائل جدی پیش روی خود و تیم همراهش دانست. در عین حال، واقعیت این است که در بخش اشتغال زایی و مهار نرخ بیکاری اغلب دولت‌های فعال در دهه‌های گذشته ناموفق بوده و مجموعه اقدامات نتوانسته در این زمینه راهگشا باشد.
دولت‌‌ها معمولا با وعده‌های بزرگی در این باره پا به عرصه فعالیت گذاشتند و حتی در قالب طرح‌های گوناگونی نیز میلیارد‌ها تومان منابع صرف ایجاد اشتغال شد؛ اما نتیجه آن شد که هنوز هزاران نیروی متقاضی کار در کشور وجود دارند و اشتغال به یکی از خواسته‌های اصلی مردم در سفرهای استانی دولت‌‌ها تبدیل شده است.
مردم در مواجه با مقامات عالی کشور، از بیکاری جوانان سخن می‌گویند و می‌خواهند هرچه سریع‌تر در این باره فکری بشود. آنها در دیدارهای یک سال گذشته با رئیس جمهور، نوشته‌هایی را در دستان خود گرفتند و از روحانی خواستند هر تلاشی که برای حل معضل بیکاری می‌تواند، انجام دهد.
کارشناسان می‌گویند اشتغال‌زایی موضوعی نیست که بتوان آن را به صورت جداگانه و در قالب یک پروژه در دولت‌‌ها تعریف و بدون در نظر گرفتن سایر شرایط اقتصادی و حتی سیاسی کشور اجرا کرد.
به عقیده کارشناسان بازار کار، اشتغال نتیجه مجموعه اقداماتی است که با بهره گیری از توان و ظرفیت‌های بخش‌های مختلف اقتصادی حاصل می‌شود. بنابراین نمی‌توان انتظار داشت در طول یک سال گذشته از فعالیت دولت تدبیر و امید که اقتصاد در رکود تورمی شدید به سر برده، فعالیت‌‌ها در بنگاه‌‌ها به حالت نیمه تعطیل بوده، بسیاری از واحد‌ها از کمبود نقدینگی و سرمایه در گردش رنج می‌برند، واردات کالاهای غیرضرور و بی رویه و تحریم‌‌ها همچنان ادامه دارد؛ هزاران شغل جدید در اقتصاد ایران ایجاد شده باشد.
مقامات ارشد دولتی می‌گویند تا قفل‌های بسته شده بر دست و پای اقتصاد ایران باز نشود، خبری از اشتغال زایی نخواهد بود. در واقع قرار گرفتن اقتصاد ایران در طول یکی دو دهه اخیر در شرایط نامناسب اقتصادی، باعث انباشت صد‌ها هزار تقاضای شغل در کشور شده است.طبق آخرین اعلام مرکز آمار ایران، تعداد بیکاران مطلق کشور 2 میلیون و 530 هزارنفر است، اما برخی مقامات ارشد دولت تدبیر و امید خبر از بیکاری 6 میلیون نفری نیز می‌دهند. هشدارهای فراوانی در طول یکسال گذشته در اینباره داده شده و بسیاری از مقامات دولت از احتمال وقوع بیکاری بزرگ در کشور ابراز نگرانی کرده اند.
برخی مقامات ارشد دولت مانند وزیر کشور به تازگی عنوان کرده‌اند در صورت ادامه شرایط فعلی، اقتصاد ایران در 7 سال آینده و در آستانه سال 1400 با 11 میلیون نیروی فارغ التحصیل دانشگاهی متقاضی کار روبرو خواهیم بود.مسئولان وزارت کار نیز عنوان کرده‌اند تعداد جمعیت فعال کشور از 22 میلیون نفر فعلی در سال 1400 به 35 میلیون نفر بالغ خواهند شد که این موضوع به صورت بالقوه 13 میلیون تقاضا برای شغل را به همراه خواهد داشت؛ بنابراین در یک دوره چند ساله اقتصاد کشور باید برای ورود میلیون‌‌ها نیروی جدید به بازار کار مهیا شود.