تو هم بگو

 

 

 

 

حبیب تا پاسي از شب دربارة حجاب، ایمان، تقوا، جهاد و... مطالعه می‌کرد و خلاصة آن را برايم می‌گفت. من هم گوش می‌دادم و حرف‌هایش را به‌دقت در ذهن می‌سپردم.

از شهيد و شهادت می‌گفت؛ از حضرت فاطمه و زينب (سلام‌الله علیها)، از اباعبدالله الحسين (علیه‌السلام) و از خدیجه کبری (سلام‌الله علیها).

از انقلاب می‌گفت و دربارة برخورد با منافقين، از آخرت و از دنياي فاني و ادامه می‌داد: «همسرم! در پی اين دنيا نباش. چرا که فاني‌ است، درحالی‌که ما دنياي باقي را پيش رو داريم. از شهادت نترس، ما می‌جنگیم و ان‌شاءالله پيروزمی‌شویم.

همسرم! تو هم به ديگران بگو که ما از آمريکا و از اسرائيل نمی‌ترسیم و حاضريم یک‌تنه مقابل تمام قدرت‌ها بجنگيم و بايستيم و هيچ احساس ضعف نکنيم، ولي از فساد جامعه، از بي‌حجابی‌ها و بي‌عفتی‌ها و از بي‌تفاوتی‌ها ننگ داريم. اگر خدای‌ناکرده این‌ها دامن‌گیر ملتي شوند آن را به نوکري قدرت‌های شيطاني درمی‌آورند و...»

او می‌گفت و من گوش می‌دادم. این روزها حرف‌هایی را که به ذهن سپرده‌ام مرور می‌کنم و به دیگران هم می‌گویم. 

خاطره‌ای از شهید حبیب‌الله علیدوست