جنایتکاران نمی‌توانند با بهره‌برداری از مفاهیم به ظاهر درست و زیر ماسک مبارزه و جنبش، علیه تمامیت جسمانی و روانی جامعه اغتشاش و شورش کرده و جای طلبکار و بدهکار را عوض کنند.

بدون تردید ناآرامی‌های اخیر بایستی در تیررس متصدیان حوزه اطلاعاتی و قضایی کشور قرار گیرد و مسئولان کشور اجازه ندهند عده‌ای اراذل اجاره‌ای و اغتشاشگر، خود را وارد صف دانشجویان، خبرنگاران، دانش‌آموزان و اقشار مختلف دیگر اجتماعی کرده و به آن رنگ و لعاب اعتراض مدنی داده و جان و مال و امنیت ملی خسارات غیرقابل جبرانی وارد کنند.

چندین سال است که افکار عمومی شاهد بهره‌برداری و کثرت تعریف و تفسیر از مفاهیمی چون «اعتراض» و «اغتشاش» هستند و البته که این تعاریف برآمده از صف‌بندی گروه‌ها و جناح‌های سیاسی رادیکال و بدخواهان نظام است؛ ‎به عبارت دیگر برخی طیف‌های سیاسی رادیکال بر مبنای اغراض و تمایلات سیاسی و جناحی خود و با حمایت و هدایت برخی رسانه‌ها و احزاب سیاسی داخل و خارج مفاهیم اعتراض و اغتشاش را به نفع خود مصادره به مطلوب و بازتعریف می‌کنند، درحالی که این مفاهیم در فرهنگ‌نامه‌های علوم سیاسی و جامعه‌شناسی تعاریف ثابت و مشخصی دارند. 

با توجه به این مسئله، تعریف این مفاهیم متأثر از فضای حاکم بر جامعه و جناح‌بندی‌های موجود است، اما نکته حائز اهمیت در رابطه با این مسئله سرنوشت قربانیان اعتراض‌ها یا اغتشاشات موجود در سطح جامعه است. بر مبنای تعریف ارائه شده سره از ناسره مشخص می‌گردد یا به عبارت دقیق‌تر جبهه حق و باطل معین می‌شود، همچنین مفهوم «جنایت» و «مبارزه» متأثر از همین تعریف صورت‌بندی می‌شود. در حالی که جنایت با تعریف آکادمیک یا عامیانه و با هر مرام سیاسی متاثر از فضای جامعه نیست، همچنین شکل‌ها و اقسام مختلف آن تاثیری بر دگرگونی تعریف ندارد، جنایت چیزی جز خشونت بی‌حد و حصر نسبت به تمامیت جسمی افراد نیست. طیف‌های سیاسی رادیکال و رسانه‌های ضد انقلاب با حق انگاریِ اغتشاشات و تطهیر آشوبگران درصدد آن هستند تا جایگاه شهادت و جنایت را تغییر داده و جنایتکار را به عنوان منجی و در صورت قصاص به عنوان شهید در اذهان عمومی معرفی کنند. 

در بعد جهانی، این تعریف متفاوت از جانی و شهید، حمایت آمریکا و اروپا و دشمنان قسم خورده این مرز و بوم را به همراه دارد که این مسئله فضا را برای امتیازگیری از ایران فراهم می‌کند. به عبارت دیگر مطالبه از ایران در فضای ملتهب سیاسی امکان بیشتری دارد، لذا پروژه تطهیر جنایتکاران با اهداف کشورهای مخالف کاملا سازگار بوده و توسط آنها برنامه‌ریزی، تأمین مالی و اجرا می‌شود. 

در بعد داخلی همه‌گیر شدن تعریف جریان اپوزیسیون و معاند از شهید و جنایتکار و جابه‌جایی این دو مفهوم، اجرای عدالت را دچار نقصان کرده و تشکیک مردم را به همراه دارد. به عبارت دیگر جایگاه شهید و جانی در اذهان عمومی تغییر کرده و این تغییر ناشی از تعریف ارائه شده توسط جریان اپوزیسیون و معاند می‌باشد؛ لذا امکان اینکه مردم به حکم صادر شده از جانب دستگاه قضایی شک کرده به وجود می‌آید و همین شک و تردید اقدامات اعتراضی یا اغتشاشات بعدی را فراهم می‌کند. با توجه به این مسئله حقانیت مجازات اغتشاشگران در گرو پذیرش تعریف ارائه شده از جنایتکار و مجرم است. بنابراین نقش رسانه‌های داخلی در روشنگری و مواجهه و مقابله با جریان اپوزیسیون و معاند و رسانه‌های وابسته به سرویس‌های بیگانه، اهمیت به‌سزایی داشته و تلاش شبانه‌روزی می‌طلبد.