مترجم: دکتر احمد دوست‌محمدی
نویسنده: دکتر جان‌دبلیو. وایتهد
ماده مسئولیت‌پذیری قانون اساسی -که در فصل 1، بند 9، ماده 7، بنیان نهاده شده است- ایجاب می‌کند که ادارات حکومتی در چهارچوب قانون اساسی به وظیفه خود عمل کنند. ماده مسئولیت‌پذیری قانون اساسی این کار را با دادن اختیارات به نمایندگان مردم در کنگره انجام می‌دهد تا از طریق حسابداری هزینه‌های ادارات حکومتی و نیز درخواست افشای کامل فعالیت‌های آنها، بدانند ادارات حکومتی واقعاً دارند چه کار می‌کنند. با این وجود به دلیل این که اداراتی همچون اداره امنیت ملی، با بودجه‌های «عملیات کثیف»1 (یا سرّی)، عمل می‌کنند، در مقابل کنگره پاسخگو نیستند.
نویسنده جیمز بمفورد،2 در کتاب خود، تحت عنوان مجموعه «اسرار»،3 اداره امنیت ملی آمریکا را همچون «یک شهر غریب و غیرقابل رؤیت که نظیر آن روی زمین یافت نمی‌شود»، تعریف می‌کند. شهری که بر فراز یک جاده کوتاه منشعب از بالتیمور- واشنگتن پارک وی، به طور خاص ساخته شده و تحت حفاظت دائم4 قرار دارد. «این اداره احتمالاً بزرگ‌ترین مجموعه‌ای از اسرار است که تا به حال احداث شده است.»
استفاده بمفورد از کلمه «احتمالاً» حائز اهمیت است، زیرا ‌اندازه کارکنان، بودجه و ساختمان‌های اداره امنیت ملی از عموم مردم مخفی نگه داشته می‌شود. کارشناسان اطلاعات تخمین می‌زنند که این اداره حدود 38000 نفر، با حقوق اولیه 50000 دلار برای ریاضی‌دان‌ها، محققان رایانه و مهندسان تازه وارد در استخدام دارد. نقش این اداره در اقدامات اطلاعاتی و بودجه کلان آن، همتای بیشتر شناخته‌شده‌اش یعنی اداره اطلاعات مرکزی (سیا)5 را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.
تارنمای اداره امنیت ملی معیارهای خودش را این‌گونه قید می‌کند: نه شمار کارکنان و نه‌اندازه بودجه این اداره را نمی‌توان آشکارا افشا کرد. با وجود این، چنان‌که اداره امنیت ملی/ اداره امنیت مرکزی،6 با معیار دلارهایی که هزینه می‌کند، فضاهایی که اشغال می‌کند و شمار کارکنان به عنوان یک شرکت نگریسته شود، در ردیف 10 درصد اول شرکت‌های فرچون 500(7) قرار می‌گیرد.
اداره امنیت ملی
اگر ‌اندازه اداره امنیت ملی وحشتناک به نظر می‌رسد، به این دلیل است که گستره عملیات آن، به ویژه آنجا که به فعالیت‌های دیده‌بانی داخلی مربوط می‌شود، نگران‌کننده است. این اداره در هر روز چیزی حدود 5 میلیون گزارش درباره اطلاعات موقعیت مکانی دستگاه‌های تلفن جمع‌آوری می‌کند. این اداره همچنین یک برنامه دیده‌بانی دارد که با آن، از طریق امواج رادیویی به وسایل دیجیتالی که به رایانه وصل نیستند، نفوذ می‌کند. این برنامه حداقل از 2008 فعال بوده و این اداره با این روش به حدود 100000 رایانه نفوذ کرده است. و بعدش هم نوبت می‌رسد به اکس کی اسکور،8 یک برنامه دیده‌بانی که «روزانه 7/1 میلیارد ایمیل، مکالمات تلفنی و دیگر انواع ارتباطات را رهگیری می‌کند» و «به حکومت اجازه می‌دهد نام شخص یا سؤالات دیگری را در برنامه وارد کرده و از طریق اقیانوسی از اطلاعات، به سمت تولید همه چیزهایی که در رایانه درباره یک شخص توسط خودش و دیگران وجود دارد و دیگر واژه‌های پژوهشی، تغییر جهت بدهد.»
مرکز اطلاعات یوتا9 قطب مرکزی تأسیسات گسترده جاسوسی اداره امنیت ملی آمریکاست که به منزله یک دفتر مرکزی و یک مخزن برای هر نوع اطلاعات قابل تصور- چه بی‌گناه، چه گناهکار، خصوصی یا عمومی- از جمله ارتباطات، معاملات و نظایر آن انجام وظیفه می‌کند. در واقع هر و همه چیزهایی که تاکنون گفته یا انجام داده‌اید، از جزئی‌ترین تا نفرت‌‌انگیزترین- از ارتباطات تلفنی، پست‌های فیسبوک، توئیت‌ها، جست‌وجو‌های گوگل، ایمیل‌ها، خرید از کتاب‌فروشی‌ها و خواربارفروشی‌ها، صورتحساب‌های بانکی، سوابق عوارض جاده‌ای هر روزه مسافران در تردد میان خانه و محل کار و غیره- توسط ابررایانه‌های مرکز اطلاعات یوتا و گروه‌هایی از ادارات دولتی ردگیری، جمع‌آوری، فهرست‌برداری و تجزیه و تحلیل می‌شود. این تأسیسات عظیم دو میلیارد دلاری چندین یوتابایت10 (یعنی 1024 بایت- تصورش را بکنید یک 1 و جلوی آن 24 صفر) اطلاعات درباره ارتباطات آمریکایی‌ها را کنترل می‌کند.
فراداده،11 عبارت است از یک مجموعه به طور باورنکردنی تهاجمی از اطلاعات درباره یک شخص. در واقع با دسترسی به فراداده یک فرد، می‌توان «دوستان و همکاران مردم را شناسایی کرد، در زمان خاصی کجا بوده‌اند را تشخیص داد، سر‌نخ‌هایی از وابستگی‌های مذهبی یا سیاسی به دست آورد و اطلاعات حساس، مانند تماس‌های عادی تلفنی با دفتر یک روان‌پزشک، پیام‌های آخر شب به یک هم‌خوابه غیرشرعی یا گفت‌وگوها با یک شریک توطئه‌گر را ردیابی کرد.» اداره امنیت ملی به طور خاص علاقه‌مند به فراداده بوده، اطلاعات راجع به ارتباطات اجتماعی آمریکایی‌ها را، «که می‌تواند همکاران آنها، موقعیت‌های مکانی آنها در اوقات خاص، هم‌سفرها و دیگر اطلاعات شخصی آنها را شناسایی کند»، جمع‌آوری می‌کند. همان‌طور که سارا واتسون12 در آتلانتیک13 نوشت «امروز، صرف گوگل کردن یک پرسش مراقبتی توسط والدین درباره بچه‌های‌شان، شما را در این مجموعه جمعیت‌شناختی جای می‌دهد، بدون توجه به این که آیا شما می‌خواهید به عنوان جزئی از این مجموعه باشید یا خیر.»
پانوشت‌ها:
1- Black Ops
2- James Bamford
3- Body of Secrets
4- 5- Central Intelligence Agency
6- ادارة امنیت مرکزی (Central Security Service)، در سال 1972 در وزارت دفاع آمریکا و به منظور ادغام اداره امنیت ملی و اداره عناصر سری نیروهای مسلح در حوزه‌های علائم اطلاعاتی، رمزشناسی و اتقان اطلاعاتی در سطوح تاکتیکی، تأسیس شد.
7- فرچون 500 (Fortune 500)، فهرستی از 500 تا از بزرگ‌ترین شرکت‌های آمریکایی از نظر درآمدزدایی است، که هر ساله توسط نشریه فرچون تهیه و منتشر می‌شود.
8- XKeyscore
9- Utah Data Center
10- Yottabyte
11- Metadata
12- Sara Watson
13- The Atlantic