این روزنامه با بیان اینکه بعید است توافقی در نیویورک حاصل شود نوشت: آمریکا سال‌هاست با لطایف‌الحیل از جمله خرابکاری، حمله سایبری و تحریم‌های کمرشکن اقتصادی می‌کوشد کار تولید سوخت هسته‌ای را در ایران کند سازد.اینک مذاکره کنندگان رویکردی جدید در پیش گرفته‌اند و با تلفیق یک دیپلماسی آبرومندانه(!) می‌کوشند مذاکرات را به پیش ببرند و ایران را وادار سازند در صنعت انرژی هسته‌ای‌اش همانند یک لوله‌کش وارد عمل شود. این ایده جدید پیشنهاد می‌دهد که ایران مانند یک لوله‌کش وارد کارخانه شود و بسیاری از لوله‌هایی که سانتریفیوژها را به یکدیگر متصل می‌سازد اعم از ماشین‌آلات عظیم‌الجثه که در یک پلکان مارپیچی به هم متصل شده است و به سوخت اورانیوم اجازه می‌دهد از یک ماشین به ماشینی دیگر هدایت شود را از کار بیندازد. با این شیوه ایرانی‌ها هم می‌توانند ادعا کنند(!) که تسلیم خواست غرب نشده‌اند که از آنها می‌خواهد به غیر از تعدادی محدود همه 19 هزار سانتریفیوژ خود را از کار بیندازد.
نیویورک تایمز افزود: این ماشین‌آلات منبع غرور ملی ایرانیان است.
نیویورک تایمز می‌نویسد: آیت‌الله خامنه‌ای رهبر عالی ایران تابستان امسال در یک سخنرانی، مشخصاً با ذکر جزئیات دقیق از نیاز ایران به 10 برابر شدن ظرفیت غنی‌سازی سخن گفت.
در همین حال آسوشیتدپرس در گزارشی نوشت: مذاکرات به دلیل مخالفت ایران با کاهش شدید تعداد و ظرفیت سانتریفیوژها، که می‌تواند اورانیوم را در سطوح مورد نیاز برای سوخت راکتور یا کاربرد در کلاهک اتمی غنی سازد، متوقف شده است. با این وجود دو دیپلمات گفته‌اند که پیشنهاد جدید به جای تمرکز بر کاهش تعداد قابل ملاحظه 19 هزار سانتریفیوژ فعلی، به برداشتن لوله‌های ارتباط آنها و قطع تغذیه اورانیوم خواهد پرداخت.
لس‌آنجلس تایمز در همین زمینه و در توضیح علت ارائه چنین پیشنهادی، به نقل از یک مقام آمریکایی نوشت: زمان بسیاری می‌برد که بتوان یک آبشار راه‌اندازی کرد و اتصال لوله‌ها به سانتریفیوژها به یکدیگر یک روند پرزحمت و زمان‌بر است. کارشناسان اعلام می‌کنند که ایده قطع اتصال میان سانتریفیوژها به شکل‌های مختلف در مذاکرات غرب با ایران در بیش از یک دهه گذشته وجود داشته است. بدین‌ترتیب ایران می‌تواند ادعا کند توافقی آبرومندانه را پذیرفته و مجبور نشده سانتریفیوژها را متلاشی کند(!)
اولی هاینونن و دیوید آلبرایت از کارشناسان هسته‌ای اعلام کرده‌اند که اتصال دوباره سانتریفیوژ می‌تواند زمان‌بر باشد اما این مسئله بستگی دارد به اینکه چگونه این سانتریفیوژها به هم متصل شوند و آیا تجهیزات مرتبط با آن نیز قطع شده و به انبار منتقل شده‌اند یا نه؟ قطع ساده اتصال می‌تواند در طول چند روز دوباره متصل شود اما روندهای دیگر ممکن است ماه‌ها طول بکشد.
پیشنهاد شعبده‌بازانه آمریکا در حقیقت ایجاد راه فرعی برای تحقق هدف پیشین در زمینه کاهش و تعلیق ظرفیت غنی‌سازی ایران و حفظ دکور مینیاتوری و ماکت‌گونه از آن است. آنها پیش از این خواستار کاهش سانتریفیوژهای ایران از 19 هزار دستگاه به 1500 دستگاه بودند که با مخالفت ایران مواجه شد.
تبدیل تأسیسات فردو به مرکز تحقیقاتی! از دیگر پیشنهادهای فریبکارانه دولت آمریکاست. در عین حال موضوع لغو تحریم‌ها نیز همچنان مسکوت مانده و آمریکایی‌ها به روال یک سال اخیر هیچ تمایلی برای این کار ندارند. آنها به تعهدات محدود در توافق ژنو و در حوزه‌هایی نظیر لغو تحریم‌های مربوط به فروش هواپیما و قطعات آن وفادار نماندند.
نکته قابل تأمل در پیشنهاد موذیانه اخیر آمریکا (قطع اتصالات سانتریفیوژها) این است که اوباما سال گذشته اذعان کرده بود آمریکا توانایی‌اش را ندارد، اگر نه مایل به اوراق کردن برنامه هسته‌ای ایران است به نظر می‌رسد پیشنهاد اخیر بازسازی همان آرزو در قالب ایده فریبکارانه است.