رسول عسکری - اینچئون کره جنوبی
تیم فوتبال امید با کسب نتایج ضعیف در بازی‌های آسیایی  حذف شد  تا پس از عدم راه یابی تیم نوجوانان از رسیدن به جام جهانی، دومین ناکامی تیم های پایه در چند روز اخیر برای فوتبال کشورمان رقم بخورد. ناکامی اینچئون در شرایطی رقم خورد که برای اولین بار در تاریخ ورزشی کشور تیم فوتبال امید در یک گروه 3 تیمی در کنار قدرت‌هایی چون ویتنام و قرقیزستان(!) سوم شد و نتوانست جزو یکی از دو تیم صعودکننده باشد. عدم همکاری باشگاه‌ها با تیم امید که مشکلات عدیده‌ای را در راه آماده‌سازی تیم ایجاد کرد، انتخاب اشتباه نلو وینگادا، نبود  مدیریت صحیح بر تیم، اختلاف و چند دستگی بین بازیکنان و رفتار غیراخلاقی  یک یا بعضی از اعضای کادر کناری تیم سبب شد تا تیم امید وداعی تلخ و زود هنگام با بازی‌های آسیایی داشته باشد. شکست 4 بر یک برابر ویتنام که برای تیم حریف نیز مانند یک خواب و رویا بود و تساوی یک - یک برابر تیم قرقیزستان دستاورد یک مربی پرتغالی بر روی نیمکت تیم امید بود. وینگادا درحالی تیم امید را دردست گرفت که او قبل از شروع مسابقات عنوان کرد با شناخت کامل به مشکلات تیمش و آگاهی از همکاری نکردن باشگاه‌ها با تیم امید، هدایت این تیم را بر عهده گرفته و با تدابیری که مد نظرش است، می‌تواند نتیجه لازم را با امیدها کسب کند.  اما آنچه ما دراینچئون دیدیم چیزی غیر از ادعاهای وینگادا بود. به گفته رئیس فدراسیون فوتبال این بازیکنان بهترین بازیکنان حال حاضر امید ایران بودند که برای این تیم دراینچئون به میدان رفتند و اگر تیم نتوانسته نتیجه دلخواه را کسب کند، به طور حتم مشکل از جای دیگری است که به وقتش باید به آن رسیدگی شود. اما در میان تمام اظهار نظرات کفاشیان، نکته تاسف برانگیز آنجا بود که رئیس همیشه خندان عنوان داشت: عملکرد وینگادا قابل قبول است و ما از کار وی راضی هستیم. بدون شک کسب نتایج ضعیف درهفدهمین دوره بازی‌های آسیایی اینچئون توسط تیم فوتبال امید ایران نتیجه بی‌توجهی مسئولان فدراسیون فوتبال ایران به فوتبال پایه و انتخاب نادرست برای رهبری این تیم‌هاست؛ موضوعی که اتفاقا از دید مدیران کمیته ملی المپیک نیز پنهان نمانده است.