مهم‌تر از جام جهانی (نکته ورزشی)
سید سعید مدنی
با ورود سرمربی جدید تیم ملی ایران، مرحله آماده سازی و تدارک این تیم برای حضور هر چه قوی‌تر و بهتر در آوردگاه جهانی فوتبال شروع شد. این تیم قرار است در اتریش اردو برپا کند و در آن کشور دو بازی دوستانه با تیم‌های سنگال و اروگوئه انجام دهد.
چند روز قبل از ورود کی روش، لیست نفرات دعوت شده به اردوی تیم ملی اعلام شد که شامل بازیکنان شاغل در لیگ داخلی بود و نکته مهم و قابل تامل اینکه تا آنجا که ما دیدیم و فهمیدیم، رد پای دلالی اخلالگر در آن دیده نمی‌شد، جریانی که در چند سال اخیر، در همه جای فوتبال ایران، از تیم ملی گرفته تا باشگاه‌ها و داوری و... رخنه کرده و تا آنجا که توانسته کاروبار فوتبال را به نفع منافع خود درآورده و همه چیز را به بازی گرفته است.
ما هم مثل هر ایرانی دیگری آرزو می‌کنیم و دست به دعا بر می‌داریم که در سایه تدبیر و تلاش مربیان و بازیکنان، تیم ملی کشورمان در قطر، خوش بدرخشد و بار دیگر با هنر وغیرت خود و کسب نتایج قابل قبول، دل مردم عزیز ایران را شاد کند. بدون تردید آنچه که مردم فهیم و اهالی صاحب تشخیص و هوشیار ورزش کشورمان در وهله اول از ملی‌پوشان خود- نه فقط در فوتبال، که در هر جا و هر رشته‌ای- انتظار دارند، این است که با توکل به خدا، تمام همت و توان و بضاعت خود را به کار بگیرند و در برابر حریفان، بی‌دغدغه و با تمام وجود ظاهر شوند و... بحث نتیجه، موضوعی است که در مراحل بعد مطرح می‌شود.
برخلاف رسانه‌ها و عناصری که در تحلیل‌های خود، مردم را به «هیچ» می‌گیرند و با عوام‌فریبی به دنبال منافع پست و مطامع حقیر خود هستند، اتفاقا مردم و اهالی ورزش همیشه نشان داده‌اند که مسائل را خوب می‌شناسند و خط و ربط‌ها را به خوبی تشخیص می‌دهند و بهترین و صادقانه‌ترین تحلیل‌ها را هم برای خود دارند و مطرح می‌کنند. لذا اهالی ورزش، خوب می‌دانند که طی سال‌های اخیر، جریانات مخرب و آلوده چه بر سر این فوتبال بخت برگشته آورده‌اند و چگونه تا توانسته‌اند از قبل آن، برای خود نان و نام کسب کرده‌اند.
بنابراین بدون توجه به القائات موذیانه و تبلیغات هدفدار، از تیم ملی و ملی‌پوشان خود همان‌قدر توقع دارند، که باید و شاید. آنها هیچ وقت از ورزشکاران خود- نه حالا که هیچ‌وقت و نه از فوتبال که از همه رشته‌ها- توقعات بلندپروازانه و انتظارات غیر منطقی ندارند. امیدواریم با وجود اتلاف وقت و هزینه قابل توجهی که صورت گرفته و ضرباتی که به دلیل بی‌صاحبی و بی‌سروسامانی فوتبال و مدیریت آن بر پیکر تیم ملی وارد آمده، با آرامشی که با جمع شدن بساط دلالی- حداقل در تیم ملی- حاکم شده، کادر فنی این تیم که قبلا هم کارنامه مثبتی در فوتبال ایران به ثبت رسانده و نشان داده کارش را به خوبی بلد است و اجازه دخالت به هیچ ناشسته روی فرصت‌طلبی را در کار خود نمی‌دهد، از فرصت در اختیار، بهترین استفاده را ببرد و ملی‌پوشان غیور کشورمان با حضور باانگیزه و همت خود، این انتظار علاقه‌مندان فهیم ورزش را- که اصلا هم توقعی غیرمنطقی نیست- برآورده سازند.
اما از مسابقات حساس و مهم تیم ملی فوتبال ایران در قطر که بگذریم، موضوع مهم‌تر و حساس‌تر، برآورده ساختن نیازی است که فوتبال بیمار ما به آن سخت محتاج است. این فوتبال به گواه مدیر و مسئول و تماشاگر و کارشناس و مربی و ورزشکار و همه اهالی و اجزای اصیل آن، سخت مریض است و به درمان و شفا احتیاج دارد. این کاری است که بیش و پیش از همه بر عهده مسئولان فوتبال است.
پیش از برگزاری انتخابات اخیر فدراسیون فوتبال، مکررا نوشتیم و تاکید کردیم که رئیس‌آینده این فدراسیون- هرکه باشد- دو راه و دو انتخاب بیشتر پیش رو ندارد، یکی اینکه، مدافع و حافظ وضع ناخوشایند کنونی فوتبال باشد و با رفتار خود، منافع نامشروع جریانات مخرب و دلالی آویزان را تامین کند و به فکر درمان دردهای مهلک فوتبال نباشد و خودش هم تا می‌تواند از مواهب مادی آن بهره ببرد و... راه و انتخاب دیگر اینکه، مصلحانه و شجاعانه به خدا توکل کند و با تدبیر و برنامه‌ریزی حساب شده به درمان زخم‌های کاری فوتبال- که از ناحیه طماعان سیری‌ناپذیر و جاهلان پر ادعا، بر جسم و جان آن نشسته- اقدام کند.
همه، خاصه در این ماه‌های اخیر با چشم سر دیدیم که در آستانه جام‌جهانی، چه وضعیت آشفته و نابسامانی بر کاروبار فوتبال ما حاکم است و دیدیم و می‌بینیم که این بی‌در و پیکری فقط به نفع فرصت‌طلبان است و مطلوب آنها. همین اوضاع نابسامان بر مدیریت فوتبال نیز حاکم است. تا روزی که این وضع در فوتبال به پایان نرسد، شش بار که هیچ، شصت دوره هم به جام جهانی صعود کنیم و سریع‌ترین صعود!! را هم داشته باشیم، کوچک‌ترین تاثیر مثبتی برای حرکت این رشته ورزشی در مسیر پیشرفت و بهتر و قوی‌تر شدن نخواهد داشت و فقط دنیا به کام منفعت جویان خواهد بود، کما اینکه همه داریم می‌بینیم که با وجود پنج دوره حضور در جام جهانی، فوتبال ما و دست‌اندرکاران آن هیچ درسی نیاموخته‌اند و سازوکار فوتبال و نحوه مدیریت آن به کلی، دور از استانداردهای شناخته شده است.
خلاصه سخن اینکه، حضور در جام جهانی اهمیت دارد، اما مهم‌تر از آن، اصلاح وضع کلی و ترمیم خرابی‌ها و درمان دردهای جانکاه فوتبال مستعد ایران است و در این زمینه همه باید به سهم خود وظیفه‌شان را انجام دهند، اما وظیفه مسئولان و مدیران، سخت‌تر و مهم‌تر است.