هزاران تونسی در میدان جمهوری پایتخت با گردهم آمدن و اعتراض، خواستار عزل رئیس‌جمهور این کشور از قدرت شدند. معترضین در بین شعارهای مختلف خود شعار
«نه به عادی ‌سازی روابط» نیز سر دادند.
خیزش ۱۴ ژانویه ۲۰۱۱ (24 دی 1389) در تونس که به سقوط «بن علی»، دیکتاتور سابق این کشور منجر شد، منشأ سلسله وقایعی در کشورهای مختلف عربی شد که نام «بهار عربی» یا «بیداری اسلامی» بر آن نهادند. اما جنبش‌هایی که خیلی سریع و انفجاری در جهان عرب شکل گرفته بودند، یک به یک یا منحرف شدند و یا متوقف و به نظر می‎رسید تنها کشوری که جنبش‌ در آن به انجامِ مطلوبی رسید تونس باشد که سرسلسله این جریان بود. البته این تصور چندان بی‌منطق به نظر نمی‌رسید؛ چرا که مقارن با آغاز جنگ‌های داخلی در برخی کشورهای عربی و کودتا در دیگر کشورهای عربی این کشور ثبات نسبی داشت. اما این ثبات گویا «دولت مستعجل» بود و خیلی زود ناکارآمدی دولت‌های پس از انقلاب، مردم تونس را ناراضی کرد و منشأ شورش‌هایی شد و همین منجر به برآمدن « قِیس سُعَیِّد» شد که کشور را به سمت دیکتاتوری بازگرداند.
روز یکشنبه، هزاران تونسی در میدان جمهوریِ شهر «تونس»، پایتخت تونس، با گردهم آمدن و اعتراض، خواستار عزل رئیس‌جمهور این کشور از قدرت شدند. در این تظاهرات شخصیت‌های برجسته سیاسی و حقوقی تونس به همراه تعدادی از نمایندگان پارلمان که به دستور قیس سعید، رئیس‌جمهور تونس منحل شد، شرکت داشتند. به گزارش ایسنا، معترضان در این تظاهرات شعارهایی از جمله: «مرگ بر کودتا»، «ای ملت بر دیکتاتوری قیس سعید به پاخیز» و «نه به عادی ‌سازی روابط» [با رژیم آپارتاید اسرائیل] سر دادند.
راهپیمایی از میدان جمهوری به سمت خیابان «حبیب بورقیبه» در پایتخت با حضور گسترده معترضان در میان تدابیر شدید امنیتی برگزار شد. «جوهر بن مبارک»، هماهنگ‌کننده ابتکار «شهروندان علیه کودتا» و یکی از رهبران جبهه نجات ملی در اظهاراتی به «عربی ۲۱» گفت: «سقوط کودتا مساوی با سقوط قیس سعید است.» گفتنی است، اوضاع سیاسی در تونس پس از اقدامات شبه کودتای قِیس سُعَیِّد، رئیس‌جمهور این کشور، و انحلال دولت و پارلمان و نیز انحلال شورای عالی قضایی همچنان متشنج است.