داستان «مبارزه با تروریسم» و گروه‌های تروریستی در دنیای امروز داستان غمبار و در عین حال مضحکی است که هیچ انسان عاقل و صاحب فکری را نسبت به اهداف و نیات این مبارزه نمایشی متقاعد نمی‌کند به ویژه وقتی می‌بینیم میدانداری این مبارزه با واشنگتن، پاریس و رژیم جنایتکار آل‌خلیفه است.
اما در مورد چرایی نمایشی بودن نشست پاریس در مبارزه با گروه تروریستی داعش باید به موارد زیر نیز اشاره کنیم؛
1- شرط نخست مبارزه با تروریسم، صداقت در مبارزه است. فرانسه و آمریکا که خود را میداندار این مبارزه می‌دانند؛ برای سال‌ها از گروه‌های تروریستی حمایت کرده و هم‌اکنون نیز از رژیم صهیونیستی به عنوان مصداق بارز تروریسم دولتی حمایت می‌کنند. اسناد متقن زیادی نیز وجود دارد که نشان می‌دهد آمریکا در تاسیس داعش و قدرت گرفتن آن دست داشته است. هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه سابق آمریکا در کتاب خاطراتش به وضوح تاکید می‌کند که واشنگتن نقش عمده‌ای در تاسیس گروه داعش داشته است. ادوارد اسنودن مامور سابق سازمان اطلاعات آمریکا نیز تاکید کرده است که سیا، ام‌آی6 و موساد در پروژه مشترکی به نام لانه زنبور زمینه شکل‌گیری داعش را فراهم کردند. آیا مضحک‌تر و پوچ‌تر از این می‌شود که خود یک گروه تروریستی را تشکیل ‌دهی و خود آن را حمایت کنی و خود نیز پرچم مبارزه با آن را بالا بگیری؟
2- دولت فرانسه در حالی داعیه مبارزه با تروریسم را دارد که خود بارها از نشست‌های تروریست‌های سوری در پاریس میزبانی کرده و با سلاح و دلار از آنها حمایت کرده و هنوز نیز این حمایت‌ها ادامه دارد. از سوی دیگر فرانسه سال‌هاست که میزبان گروهک تروریستی منافقین و سرکردگان جنایتکار آن در حومه پاریس است، گروهکی که بیش از 12هزار ایرانی اعم از زن و مرد و پیر و جوان را در این مرز و بوم به وحشیانه‌ترین شیوه‌ها به شهادت رسانده است.
3- بسیاری از دولت‌های حاضر در نشست پاریس اعم از عربستان، قطر، اردن و... خود حامی مالی و نظامی گروه‌های تروریستی در منطقه و به خصوص داعش بوده و هستند. چه کسی می‌تواند نقش عربستان و قطر را در این زمینه انکار کند؟ چه کسی می‌تواند انکار کند که بدون حمایت‌های مالی و نظامی کشورهای مرتجع منطقه امکان نداشت داعش اینچنین در عراق و سوریه قدرت بگیرد؟ پایگاه‌های آموزشی داعش در خاک اردن مگر قابل کتمان است؟ در این زمینه تنها کافی است سلاح‌های پیشرفته و ادوات زرهی و ماشین‌های پلاک شده داعش در عربستان رصد شود.
4- اختلاف بین کشورهای حاضر در نشست پاریس نیز از دیگر دلایل نمایشی و شکست زودهنگام این به اصطلاح ائتلاف است. فرانسه و آمریکا بر سر رهبری این ائتلاف رقابت پنهانی را شروع کرده‌اند. در همین زمینه یک دیپلمات ارشد فرانسوی گفته است: «ما باید حداقل مقداری استقلال برای خود قائل باشیم. نمی‌خواهیم که پیمانکار محض آمریکایی‌ها باشیم آنها باید مشخصا از ما درخواست کنند که در این اقدام مشارکت کنیم.» انگلیس هم موضع مشخصی در قبال اقدام نظامی احتمالی در سوریه بر ضد داعش نگرفته است. قطر، عربستان، اردن و ترکیه نیز در این زمینه با یکدیگر اختلاف دارند. به عنوان مثال عبدالله النسور نخست‌وزیر اردن روز شنبه 15 شهریورماه اعلام کرد اردن هیچ خصومتی با داعش نداشته و هرگز در ائتلافی که علیه این گروه شکل گرفته مشارکت نخواهد کرد.
5- سوال اینجاست که اگر واقعا جدیتی در مبارزه با داعش و تروریسم بود مدعیان دروغین چرا این‌قدر دیر به فکر افتاده‌اند؟ چرا در این سال‌ها که داعش شکل گرفت و قوت یافت و کار خود را توسعه داد و سربازگیری کرد از آمریکا و فرانسه خبری نبود؟ آیا نباید به نیت غرب در مبارزه با داعش همچون مبارزه این کشورها با القاعده و طالبان شک کرد؟ آیا داعش همچون القاعده ابزاری برای بسط دوباره هژمونی آمریکا در منطقه خاورمیانه نیست؟
6- نکته آخری که درباره معرکه‌گیری فرانسه در مبارزه با تروریسم و کنفرانس روز دوشنبه پاریس باید گفته شود این است که دولت فرانسه هنوز در حال و هوای قرن 19 است و تصور می‌کند که می‌تواند مثل سابق در تحولات منطقه نقش‌آفرینی کند. اولاند تلاش می‌کند با برگزاری این کنفرانس ابتکار عمل بین‌المللی در زمینه مبارزه با تروریسم را بر عهده بگیرد، اما وی در داخل کشور با مشکلات عدیده‌ای روبه‌رو است. براساس نتایج نظرسنجی جدید روزنامه لوفیگارو، 62 درصد فرانسوی‌ها از جمله یک چهارم از حامیان حزب سوسیالیست از فرانسوا اولاند رئیس‌جمهوری این کشور به عنوان منفورترین رئیس‌جمهور یاد کرده و خواستار استعفای وی هستند. نابسامانی اقتصاد فرانسه از جمله دلایل افزایش نارضایتی‌ها از عملکرد اولاند است. عملکرد اولاند در پست ریاست‌جمهوری فرانسه رضایت‌بخش نبوده و بحران اقتصادی این کشور همچنان ادامه دارد و همین امر موجب انتقاد اتحادیه اروپا از پاریس نیز شده است. حال منفورترین رئیس‌جمهور فرانسه با این اوضاع نابسامان چگونه بار مبارزه با تروریسم را باید به دوش بکشد؟ آیا این معرکه‌گیری راهی برای فرار از مشکلات و کسب وجهه نیست؟
سیدمحمد امین‌آبادی