همواره نفس خود را محاکمه می‌کند!

مومن در مراتب بالای ایمان، هر آنچه که به او می‌رسد را خیر و به صلاح خویش می‌بیند. در طریقت هرچه پیش سالک آید خیر اوست. این اثر حاصل بینش عمیق مومن در نسبت میان خالق و مخلوق است. در این مسیر اگر نقصی دید متوجه خویش می‌داند، و اگر کمالی مشاهده کرد به خالق برمی‌گرداند، به عبارت دیگر مومن در حوادث و سوانح، همواره خویش را محاکمه می‌کند که چه کرده‌ام ثمره‌اش چنین شد، نه اینکه چرا او با من چنین کرد؟ مومن همواره با نظر سوء به نفسش نگاه می‌کند، و نظر حسن به خدای متعال دارد.(1)

____________

1- کیش پارسایان، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی(ره)، ص58