روسیه می‌تواند از تجربه ایران استفاده کند و تحریم‌ها را دور بزند
سرویس سیاسی-
نشریه «فارین پالیسی» در مقاله‌ای با اشاره به بی‌اثر بودن سیاست اعمال تحریم‌ها و با تاکید بر نمونه ایران، اعلام کرده که اعمال تحریم‌ها بر مسکو، تأثیری بر سیاست‌ها و تصمیمات «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهور روسیه ندارد.
در مقاله فارین پالیسی آمده است: «ماشین اعمال تحریم‌ها از سوی آمریکا و اتحادیه اروپا با قدرت تمام در این زمینه فعال شده است و روسیه هدف اعمال تحریم‌ها و اقدامات تنبیهی متعددی قرار گرفته است، به طوری که در اندک زمانی، این کشور ایران را که متحمل بیشترین تحریم‌ها از سوی آمریکا و اتحادیه اروپا شده است، پشت سر گذاشت.
۲۴ کشور
هدف تحریم‌های آمریکا
تحریم‌ها برای دهه‌ها به‌طور تدریجی به‌عنوان ابزاری برای اعمال فشار مورد استفاده قرار گرفته‌اند و ایالات متحده اصلی‌ترین استفاده‌کننده این اقدامات قهری است. در حال حاضر، حداقل ۲۴ کشور هدف تحریم‌های ایالات متحده قرار گرفته‌اند، تحریم‌هایی که یا جزئی هستند و در مورد جنبه‌های خاصی از تجارت با نهادهای یک کشور اعمال می‌شوند، مانند مواردی همچون نیکاراگوئه و ونزوئلا و یا به طور کامل تجارت با یک کشور را قطع می‌کنند مانند آنچه در مورد ایران اتفاق می‌افتد.
تحریم‌های ایران که از سال ۱۹۷۹ (۱۳۵۷) اعمال شده است می‌تواند مثالی مناسب برای این مسئله باشد که تحریم‌ها اثری بر تغییر رفتار یک دولت ندارد.
ایران یاد گرفته
که چگونه تحریم‌ها را دور بزند
تحریم‌های ایران که توسط دولت «جیمی کارتر» رئیس‌جمهور وقت آمریکا به بهانه مسئله گروگان‌گیری اعمال شد، بعدها نیز به بهانه‌های دیگر از جمله مسائل مرتبط با حقوق بشر و همچنین مهمترین دستاویز آمریکا یعنی مسئله هسته‌ای ایران، با شدت و حدت بیشتری ادامه یافت به طوری که عملاً دسترسی این کشور به بخش‌های بانکی و مالی بین‌المللی قطع شده است.
تحریم‌های مذکور که در کمپین «فشار حداکثری» «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور سابق ایالات متحده، به اوج خود رسید، شکست خورده است. علی رغم همه این مسائل، تحریم‌ها کمک چندانی به تغییر رفتار و سیاست‌های کلی دولت ایران نکرده است. تهران یاد گرفته است که چگونه از تحریم‌ها به سلامت عبور کند و راه‌حل‌هایی برای پشت سر گذاشتن تحریم‌ها بیابد. روسیه نیز دارای بسیاری از نشانه‌های الگوی حکومت ایران است. روسیه همچنین یک قدرت بزرگ جهانی است و با هزینه دفاعی سالانه ۶۱.۷ میلیارد دلار تا سال ۲۰۲۰، به دومین ارتش بزرگ جهان می‌بالد. این کشور سلاح‌های خود را تولید می‌کند و مقادیر زیادی از جمله جت‌های جنگنده را به مشتریان سنتی صادر
می‌کند.
تحریم‌ها، هر چند که فراگیر و تند باشند، چنین جنگجوی نظامی مانند روسیه را به زانو در نمی‌آورد یا آن را از تجاوز بیشتر در اوکراین باز نمی‌دارد، و از ماجراجویی‌های احتمالی آن در اروپا جلوگیری نخواهد کرد.
تجربه ایران یعنی تحریم‌ها نمی‌تواند کشورها را متوقف کند
تجربه ایران هشداری است مبنی بر اینکه تحریم‌ها نمی‌تواند کشورها را متوقف کند به‌ویژه با توجه به خلأهای قانونی متعدد سیستم مالی بین‌المللی و کاهش کشش دلار آمریکا که به تدریج جای خود را به سایر ارزهای محلی می‌دهد.
تحریم‌ها ممکن است هنوز هم طرفدارانی داشته باشند که آنها را جایگزینی برای کارزارهای نظامی و جنگ‌های پرهزینه می‌دانند، اما حقیقت این است که با اضافه شدن کشورهای بیشتری به فهرست کشورهای تحریم‌شده، قدرت آنها از بین می‌رود، به این معنی که آنها در حال یادگیری این مسئله هستند که چگونه می‌توان تحت تحریم‌ها زندگی کرد و آنها را دور زد و این دانش را با سایرین نیز به اشتراک گذاشت.
در مورد روسیه، آنچه باید انجام شود تا اطمینان حاصل شود که ماجراجویی نظامی وحشتناک این کشور در اوکراین به پایان می‌رسد و خصومت آن اصلاح می‌شود، ساخت ترکیبی از دیپلماسی، طرد و اقدام قانونی است. در این زمینه، طرد با انزوا تفاوت اساسی دارد. عضویت روسیه در سازمان‌های بین‌المللی که به این کشور نفوذی می‌دهد که در حال حاضر در امور جهانی دارد، حقی است که باید از آن محروم شود. اخراج روسیه از شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد و شورای اروپا اولین گام‌های مؤثر در این راستا بود.
کشورهایی که موافق هستند اقدام روسیه در اوکراین قابل چشم‌پوشی نیست، باید مصونیت دیپلماتیک پوتین و سایر مقامات عالی رتبه را لغو کنند. عضویت در مجامع بین‌المللی و آزادی سفر به کشورهای مختلف امتیازاتی است که برای مقامات روسیه مشروعیت قابل توجهی دارد و اگر جهان هماهنگ عمل کند می‌توان مقامات روسیه را از این مزایا محروم کرد. اگر اعضای دولت روسیه طی مراحلی عناصر نامطلوب اعلام شوند، ممکن است در خارج از کشور با عواقب قضایی
مواجه شوند.
این‌ها برخی از گزینه‌هایی هستند که جامعه بین‌المللی می‌تواند برای سرزنش روسیه و اطمینان از خاموش شدن آتش جنگ در اوکراین قبل از اینکه چرخه‌های خونریزی در آینده را ایجاد کند، استفاده کند. اگر این بدیل‌ها با احتیاط اجرا شوند، کرملین متوجه هزینه‌های ادامه حمله به اوکراین خواهد شد. با این حال، نباید آنها را به عنوان یک عصای جادویی در نظر گرفت که می‌توان با تکان دادن آن به سرعت شرایط عادی را به جهان بازگرداند.»
شیکاگو تریبون: بایدن
باید توافق هسته‌ای ایران را احیا کند
روزنامه آمریکایی «شیکاگو تریبون» در مقدمه تحلیلی به نوشته «استیو چپمن» با عنوان «بایدن باید توافق هسته‌ای ایران را احیا کند» در اشاره به اقدام رئیس‌جمهور سابق آمریکا در خروج از برجام نوشت: دونالد ترامپ از منتقدان سرسخت توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵ ایران بود که در زمان باراک اوباما رئیس‌جمهور وقت آمریکا مذاکره شد.
در ادامه این گزارش در اشاره به لفاظی‌های ترامپ برای توجیه خروجش از توافق و اتهام‌زنی‌ها علیه برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز ایران آمده است: به همین دلیل، او در سال ۲۰۱۸ گفت «در مدت کوتاهی، دولت پیشرو حامی تروریسم در آستانه دستیابی به خطرناک‌ترین سلاح‌های جهان خواهد بود». او به عنوان رئیس‌جمهور دوشاخه را کشید و چه تفاوتی ایجاد کرد. روز پنجشنبه، گروهی متشکل از ۴۰ کارشناس تسلیحات هسته‌ای بیانیه‌ای صادر کردند که در آن تخمین زدند امروز تهران تنها به یک یا دو هفته نیاز دارد تا اورانیوم با درجه تسلیحاتی کافی برای ساخت بمب تولید کند. (در حالی که) طبق این توافق (برجام)، این مسئله یک سال زمان می‌برد.
شیکاگو تریبون سپس با اذعان به پایبندی ایران به مفاد برجام می‌نویسد، «منتقدان اوباما پیش‌بینی کرده بودند که ایران به تعهدات خود عمل نخواهد کرد- اما آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بارها تأیید کرد که ایران آنچه را که توافق ضروری می‌کرد انجام داده است. حتی زمانی که ترامپ از توافق کنار می‌کشید، نتوانست هیچ نقضی را شناسایی کند. دولت (آمریکا) خودش پایبندی ایران را تأیید کرده بود.»
به نوشته این رسانه آمریکایی، «با این حال، پس از اینکه ایالات متحده تعهد خود را زیر پا گذاشت، ایران نیز به همین ترتیب عمل کرد. از زمان خروج ترامپ، این کشور غنی‌‌سازی اورانیوم خود را افزایش داده، بازرسان بین‌المللی را از دسترسی به فیلم‌های نظارتی محروم کرده و سانتریفیوژهای پیشرفته نصب کرده که همه این‌ها نقض برجام است. این چیزی نبود که ترامپ وعده داده بود.
او به آمریکایی‌ها اطمینان داد که «ما با متحدان خود برای یافتن راه‌حلی واقعی، جامع و پایدار برای تهدید هسته‌ای ایران کار خواهیم کرد و ایران به زودی در برابر تحریم‌های جدید تسلیم خواهد شد». نباید برای کسی از فهمیدن اینکه او مزخرف می‌گفت، جای تعجبی باقی بماند.»
طبق این گزارش، آن متحدان شدیداً با خروج او مخالفت کردند. دولت‌های آلمان، فرانسه و انگلیس، طرف‌های توافق، در بیانیه‌ای مشترک با ابراز «تأسف و نگرانی» اعلام کردند: «ما بر تداوم پایبندی خود به برجام تأکید می‌کنیم». تحریم‌ها ایران را هم مجبور به عقب‌گرد و طلب بخشش نکرد.
در ادامه این گزارش در اشاره به استدلال‌های ادعایی در مخالفت با برجام آمده است: مخالفان این توافق گفتند که چون مفاد مختلف آن فقط ۱۰ یا ۱۵ سال دوام داشت، ایران در نهایت قادر به دستیابی به بمب خواهد بود. اما ترامپ فقط به این روند سرعت بخشید. انتقاد دیگر از این توافق این بود که ایران را از حمایت از گروه‌های تروریستی یا آزمایش موشک‌های جدید باز نمی‌دارد. حل یک مشکل به خوبی حل چند مشکل نیست، اما از حل هیچ‌یک بهتر است.
به نوشته شیکاگو تریبون، ترامپ فقط سیاستی را اتخاذ نکرد که شکست می‌خورد، او همچنین مانع هرگونه اصلاح توسط جانشین خود شد. در وهله اول، تصمیم ترامپ باعث دلسردی ایران از دستیابی به هرگونه توافقی با واشنگتن شد و آنها از خود پرسیدند «چرا با شرایط یک رئیس‌جمهور موافقت کنیم، اگر این احتمال وجود دارد که رئیس‌جمهور بعدی آن را پاره کند؟» ترامپ همچنین راه دیگری برای جلوگیری از احیای توافق ابداع کرد. یک سال پس از خروج او، دولت وی انتخاب کرد که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران را در فهرست سازمان‌های تروریستی خارجی قرار دهد- که تحریم‌های خاصی را ایجاد می‌کند که قبلاً مختص گروه‌های غیردولتی بود.
طبق این گزارش، «این در حال حاضر مانع اصلی توافق جدید است زیرا تهران اصرار دارد که این نامگذاری لغو شود. در غیر این صورت، ایران بیشتر از زمان پس از خروج ترامپ تحت تحریم‌ها قرار خواهد داشت. دولت بایدن تاکنون تمایلی به لغو این نامگذاری نشان نداده است. ظاهراً نمی‌خواهد به جمهوری‌خواهان فرصتی بدهد تا ادعا کنند نسبت به تروریسم نرم است.
اما جورج دابلیو بوش که هرگز متهم به نرمش در قبال تروریسم نشد، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را به‌عنوان یک گروه تروریستی ثبت نکرد زیرا دلیل قانع‌کننده‌ای برای این کار وجود نداشت.»
در انتهای این گزارش ذکر شده که «بایدن نباید اجازه دهد این اختلاف جلوی احیای توافقی را بگیرد که مانع از تبدیل شدن یک دشمن دیرینه به یک قدرت هسته‌ای شود.»
روایت پایگاه آمریکایی از ناکامی دیپلماتیک دولت آمریکا؛
اینترسپت: بایدن سزاوار سرزنش برای نابودی برجام است
پایگاه آمریکایی اینترسپت در مقاله‌ای با عنوان «بایدن سزاوار سرزنش برای نابودی برجام است» نوشت: «در یک کلیپ ویدیویی کوتاه که این هفته در سراسر جهان پخش شد، جو بایدن سخنرانی خود را در کارولینای شمالی با فراخوان به مردم آمریکا به منظور اتحاد به پایان رساند. سپس از تریبون دور شد و به نظر می‌رسید که برای دست دادن به هوا دست دراز می‌کند. این کلیپ بسیاری از مخالفان بایدن را خشنود کرد که ادعا می‌کنند رئیس‌جمهور ایالات متحده از زوال عقلی رنج می‌برد، هر چند دیگران این برداشت را از این ویدیو ندارند.
صرف نظر از اینکه این نشانه‌ای از ضعف ذهنی او بود یا نه، تصویر بایدن که به نظر می‌رسد با هیچ کس دست نمی‌دهد، استعاره مناسبی از شکست‌های دیپلماتیک بسیاری از دولت او از زمان روی کار آمدن است. در رأس این لیست، ناتوانی بایدن در دستیابی به هدف اساسی خود برای ورود مجدد به توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ با ایران قرار دارد. این طور دست دادن اینگونه به نظر می‌آید: گویی که بایدن خودش را آماده امضای توافق می‌داند، اما بدون هیچ‌کس در طرف دیگر. در حالی که سؤالاتی در مورد عملکرد مغز بایدن پس از چنین حوادثی وجود داشته است، آنچه واقعاً ممکن است رئیس‌جمهور را آزار دهد نبود شجاعت است.
در سال ۲۰۱۸، دونالد ترامپ با هدف تضعیف دستاورد دیپلماتیک کلیدی باراک اوباما، از توافق هسته‌ای ایران خارج شد. بایدن در ابتدا کارزار انتخاباتی خود را با تعهد به بازگشت به توافقی که برنامه هسته‌ای ایران را در ازای لغو تحریم‌ها تحت کنترل‌های سخت‌گیرانه قرار می‌دهد، آغاز کرد. این باید یک پیروزی آسان باشد و یک تصمیم خطرناک سیاست خارجی را که به هوس ترامپ گرفته شده بود، برگرداند. با این حال، با گذشت بیش از یک سال از ریاست جمهوری خود، بایدن به طور کامل در یافتن راه بازگشت به توافق شکست خورده است. بایدن به جای حفظ یکی از دستاوردهای دیپلماتیک مهم دولت اوباما، که در آن معاون رئیس‌جمهور بود، عملاً از موضع ترامپ حمایت می‌کند. توافق هسته‌ای اکنون در آستانه فروپاشی کامل است- و تقصیر آن دقیقاً متوجه بایدن است.
توافق هسته‌ای ایران به عنوان آخرین راه برای جلوگیری از یک بحران بزرگ دیگر در خاورمیانه در نظر گرفته شد. با توجه به توافقی که ایالات متحده با متحدانش امضا کرده بود و در نقضی آشکار ترامپ از آن خارج شد، دولت بایدن به راحتی می‌توانست پس از ورود به کاخ سفید به آن بازگردد.
در عوض ایالات متحده سردرگم شد. اکنون خطر شروع مجدد درگیری وجود دارد که دولت اوباما سرمایه دیپلماتیک و سیاسی قابل توجهی را برای جلوگیری از آن صرف کرده بود. قسمت غم‌انگیز ماجرا این بود که امکان جلوگیری از بروز چنین وضعیتی ممکن بود.
بایدن احتمالاً دست دادن با هوا را پس از سخنرانی خود در کارولینای شمالی درک نکرده باشد. اگر او نتواند ایالات متحده را به توافقی مطابق با تعهدات امضا شده خود در مورد توافق هسته‌ای ایران بازگرداند، تصویری از او که بی‌هدف در جست‌وجوی دستی برای دست دادن است، نمادی از ریاست جمهوری او می‌شود.»