عصبانیت ارگان سیا از ثبات قدم آیت‌الله صافی (ره)
ثبات قدم مرحوم آیت‌الله صافی گلپایگانی در صیانت از حریم اسلام و انقلاب اسلامی، ارگان رسمی سازمان سیا را عصبانی کرد.
وبسایت رادیو فردا در تحلیلی با عنوان «صافی گلپایگانی؛ اوج تعصب شیعی در جمهوری اسلامی» نوشت: نظرات (آیت الله) لطف‌الله صافی گلپایگانی درباره نظریه ولایت فقیه، به خوبی نشان‌دهنده باور او به تسلط فقیهان شیعه بر سیاست است. او از نظر مذهبی نه تنها سنتی‌ترین و متعصب‌ترین مرجع در میان مراجع کنونی تقلید شیعه به‌شمار می‌رفت، بلکه از نظر سیاسی به لایه‌های متعصب جمهوری اسلامی تعلق داشت.
صافی گلپایگانی را باید پیش از هر چیز، وارث میراث فکری و سیاسی آیت‌الله محمدرضا گلپایگانی (۱۲۷۸–۱۳۷۲) از مراجع تقلید مطرح شیعه در دوران کنونی دانست باقر گلپایگانی، فرزند آیت‌الله گلپایگانی گفته است وقتی اولین قانون اساسی جمهوری اسلامی نوشته شد، خمینی آن را به وسیله مهدی بازرگان و دیگر اعضای دولت نزد پدرش فرستاد تا او هم تأیید کند. اما پس از چند روز که اعضای دولت موقت نظر گلپایگانی در این زمینه را پرسیدند او گفت: «باید در قانون قید شود رئیس‌جمهور حتماً باید شیعه اثنی‌عشری نیز باشد». صافی گلپایگانی که در چنین مکتب سیاسی و فکری پرورش یافته بود، پیش از انقلاب به تبعیت از آیت‌الله گلپایگانی با هر نوع تفسیر جدید از وقایع اسلام مخالفت می‌کرد.
کتابی که او با عنوان «شهید آگاه» در رد کتاب «شهید جاوید» اثر نعمت‌الله صالحی نجف‌آبادی نوشت، نمونه بارز در این زمینه است. کتاب «شهید جاوید» که درباره علل قیام حسین [علیه السلام] امام سوم شیعیان است، تفسیری اندازه‌ای اسطوره‌زدا از واقعه کربلا به دست می‌دهد. صافی گلپایگانی همچنین در سرکوب بهاییان مشارکت داشت و کتاب «منتخب‌الاثر» را علیه بهائیت نوشت.
با وقوع انقلاب، صافی گلپایگانی در سال ۱۳۵۸ از استان مرکزی به عضویت در مجلس خبرگان قانون اساسی درآمد. او همچنین با حکم ]امام[خمینی عضو و سپس دبیر شورای نگهبان شد.
هرچند که عده‌ای از اصلاح‌طلبان تلاش می‌کنند تصویر دیگری از شورای نگهبان دهه شصت ارائه دهند، اما آن شورا نیز مثل شورای نگهبان کنونی نقش‌آفرین بود.
ارگان سازمان سیا که از رسانه‌های نقش‌آفرین در فتنه 88 به‌شمار می‌رود، در ادامه نوشت: صافی در بحبوحه اعتراضات پس از انتخابات سال ۸۸ که نوعی صف‌بندی و جبهه‌گیری جدید در جمهوری اسلامی بود، تمام قد از ]آیت‌الله[ خامنه‌ای دفاع کرد. او گفت: «خط مقام معظم رهبری، همان خط امام است و باید محکم و استوار در حفظ آن بایستیم و این خط تا قیامت پایدار بماند».
رادیو فردا در تحلیل خود، علیه احساس مسئولیت این مرجع والامقام در دفاع از اسلام و انقلاب عقده‌گشایی کرد که سلامت و صلابت ایشان را بیش از پیش آشکار می‌سازد.

اعتماد: جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها علیه ایران همصدا هستند
«تفاوت دموکرات‌ها با جمهوری‌خواهان»، یکی از گزاره‌های جعلی بود که دائما در طول چند سال گذشته که توسط مدعیان اصلاحات و اعتدالی تکرار می‌شد اما حالا روزنامه اصلاح‌طلب اعتماد می‌گوید: دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان درباره برجام و تشدید تحریم‌ها علیه ایران همصدا هستند.
این روزنامه در مطلبی با همین عنوان نوشت: برخی چهره‌های دموکرات برای نخستین‌بار از دولت جو بایدن خواسته‌اند که سیاست فشار حداکثری علیه تهران به شمول تحریم نفت را جدی‌تر پیگیری کند.
«باب منندز»، رئیس دموکرات کمیته روابط خارجی سنای آمریکا در جلسه‌ای در کنگره ضمن اعلام مخالفت با ادامه مذاکرات وین برای رفع تحریم‌های ایران، از دولت بایدن خواست که تحریم علیه ایران و شرکت‌هایی را که با این کشور تعامل دارند، تشدید کند. او در سخنرانی خود ضمن ابراز نارضایتی از افزایش واردات نفت ایران از سوی چین گفت: «چین در حال خریداری نفت ایران با تخفیف است. چین در سال گذشته، ۳۵۰ تا ۶۵۰ هزار بشکه نفت خام در روز از ایران خریداری کرده که معادل انتقال ۱۰ میلیارد دلار به ایران می‌شود که این در تناقض با تحریم‌های فعلی است.» منندز سپس با ابراز مخالفت با ادامه مذاکرات وین، از دولت بایدن خواست برای مقابله با برنامه هسته‌ای و موشکی و فعالیت‌های ایران در منطقه، سیاست جدیدی را در پیش بگیرد و اجرای تحریم‌ها علیه ایران و شرکت‌هایی که با این کشور تعامل دارند را تشدید کند. این سناتور دموکرات در این خصوص ادامه داد: «دولت (جو) بایدن باید تحریم‌ها علیه ایران را اجرا کند و شرکت‌های چینی که با ایران تعامل دارند را طوری هدف قرار دهد که متحمل هزینه‌های سنگینی شوند.» منندز درخواست خود را به دولت بایدن محدود نکرد و از طرف‌های مذاکره‌کننده و اتحادیه اروپا نیز خواست تا تحریم‌هایی را علیه جمهوری اسلامی ایران وضع کنند و در این‌باره گفت: «ما گروه ۱+۵ را‌ترغیب می‌کنیم تا براساس پارامترهای برجام، مکانیسم ماشه برای اجرای تحریم‌ها علیه ایران را فعال کنند.» ما از اتحادیه اروپا می‌خواهیم که تحریم‌های قبل برجام را مجدداً علیه ایران وضع کند.» این اولین تلاش یک سناتور آمریکایی برای اعمال فشار به دولت بایدن برای تحت فشار قرار دادن جمهوری اسلامی ایران نیست و دیگر نمایندگان کنگره نیز اقدامات مشابهی را در این زمینه انجام داده‌اند به‌طوری که اخیرا ۱۰ سناتور جمهوری‌خواه‌، خواهان اجرای تحریم‌ها علیه نفتکش‌های حامل نفت ایران و خریداران نفت ایران شدند.

فرار از مسئولیت دولت سابق و تشکیل دولت سایه با روحانی!
در حالی که روزنامه شرق، دورهمی روحانی و جهانگیری و خاتمی و ناطق نوری و باهنر و لاریجانی را «تشکیل دولت سایه» از سوی اصلاح‌طلبان می‌خواند، روزنامه آفتاب یزد به نکوهش این اقدام پرداخت.
شرق درباره جلسات چهره‌های سیاسی مذکور نوشت: چندی پیش که خبر دیدار سیدمحمد خاتمی، علی‌اکبر ناطق‌نوری، حسن روحانی و سید‌حسن خمینی به گوش رسید، همه گمانه‌زنی‌ها به این سمت رفت که آیا این جمع و البته دیگر اصلاح‌طلبان بنای ترمیم تشکیلاتی خود و احیانا برنامه‌ریزی برای انتخابات‌های آینده را دارند یا خیر که جواد امام، از نزدیکان خاتمی، گفت این دیدارها صرفا دیدوبازدید است و نباید آنها را انتخاباتی دانست. حالا اما سید‌محمود علیزاده‌طباطبایی، از اعضای حزب کارگزاران سازندگی، می‌گوید قرار است این جلسات به تشکیل دولت در سایه ختم شود: «آقای روحانی در روزهای اخیر با آقایان ناطق‌نوری، خاتمی، باهنر و لاریجانی جلساتی داشته است. سران اصلاحات می‌خواهند جمهوریت نظام را احیا کنند. اسحاق جهانگیری هم در جلسات روحانی با سران اصلاحات حضور دارد و همفکری می‌کند. همتی و اسحاق جهانگیری با کارگزاران در ارتباط هستند و موضوعاتی را در زمینه‌های مختلف مورد بحث و بررسی قرار می‌دهند». او همچنین خبر از دیدارهای اخیر محسن هاشمی‌رفسنجانی با روحانی و لاریجانی داده و گفته است که به‌زودی سید‌حسین مرعشی نیز جلسه‌ای را با آقای روحانی خواهد داشت و احزاب همگی دولت در سایه هستند. جلسات مشترکی را در‌خصوص تشکیل دولت در سایه داشته‌ایم و صحبت‌هایی شده است. این فعال سیاسی درباره تشکیل دولت در سایه از سوی اصلاح‌طلبان گفته است: «احزاب اصلاح‌طلب درصدد تشکیل دولت در سایه هستند. احزاب برنامه‌ریزی می‌کنند تا دولت را از دست گروهی که بر مسند کار هستند، بگیرند.
اما روزنامه آفتاب یزد با نگاه انتقادی به ماجرا، در سرمقاله خود یادآور شد: شواهد و قرائن می‌گوید اصلاح‌طلبان با همراهی اعتدالگرایان یا همان اصولگرایان بریده از این جریان به دنبال طراحی مسیری برای بازگشت حداقلی به قدرت هستند.تا اینجای کار مشکلی و مانعی نیست.این خاصیت جریان‌ها و احزاب سیاسی است که تلاش می‌کنند به طرق مختلف قدرت را در ید خود داشته باشند تا بتوانند تفکرات خود را جاری و ساری نمایند.هر چند که ما با ابتذال سیاسی مواجه هستیم. به نظر می‌رسد اگر بناست اصلاح‌طلبان برای بازگشت به قدرت طراحی داشته باشند باید تکلیف چند موضوع مهم را ابتدا روشن کنند.مثلا یکی از این موضوعات که کماکان درباره آن توضیحی داده نشده عملکرد دولت تدبیر و امید است.در واقع هنوز مشخص نشده سهم اصلاح‌طلبان در نتایج ضعیف این دولت چقدر بوده و آیا باید منتظر عذرخواهی و توضیح این جریان بود یا خیر؟
یکی دیگر از موضوعات گنگ که باید تکلیف آن نیز روشن شود نوع همکاری و تعامل اصلاح‌طلبان با اعتدالگرایان است. نمی‌شود در زمان تقسیم کیک قدرت خوب وخوش بود و زمانی که اوضاع بر هم خورد زیر میز زد.بالاخره ائتلاف با اصولگرایان میانه آری یا خیر؟
از این دست ابهامات فراوان است که باید در باره آن توضیح داده شود. هرچند که در میان تمام این مسائل ما با یک مسئله بسیار بسیار مهم‌تر هم مواجه است و آن سرشدگی مردم در برابر جریان‌های سیاسی و فعالان این حوزه هستیم.جامعه آنقدر اباطیل از این جماعت شنیده و سرش کلاه رفته که حاضر نیست تن به ایده‌ها و طرح‌های اینها دهد.

خودنمایی عجولانه مجمع حامیان روحانی
بیانیه طلبکارانه «مجمع روحانیون» و «مجمع محققین» در حالی صادر شد که آنها در طول 8 سال گذشته، حامی ناکارآمدی‌های دولت روحانی بودند و باید نام آنها را «مجمع حامیان روحانی» نامید.
این تحلیل را روزنامه فرهیختگان منتشر کرد و افزود: این جریان با کوشش‌های عجولانه، شلخته و بی‌تمرکز خود، ایفاگر نقشی کتمان‌ناپذیر در «به ابتذال‌کشیده‌شدن هرگونه کنشگری در سپهر سیاسی ایران» هستند. افرادی که اتفاقا کوچک‌ترین قرابتی با طرز فکر، اولویت‌ و دغدغه‌های مردم کوچه ‌و بازار نداشته و ندارند.
این جریان در سال 92 که مشکلات اقتصادی کشور بعد از تنگ‌تر شدن حلقه تحریم‌ها به اوج خود رسیده بود، چهره‌ای را به‌عنوان نماینده نهایی معرفی کرد که خود را حقوقدان و فهم‌کننده «زبان دنیا» می‌دانست. یکی از بدیهی‌ترین مزیت‌های آلترناتیو، آن است که مرزگذاری مشخصی با مسببان وضعیت نامناسب موجود داشته باشد. اصلی بدیهی که این روزها شاهد فهم‌نشدن آن از سوی برخی افراد و جریانات هستیم. بدیهیاتی که فهم نشدن آن ممکن است منجر به خطاهای ادراکی بزرگی برای مدعیان سیاست‌ورزی شود. مثال واضح فهم غلط از اصل بدیهی وجوب مرزگذاری، کوشش حامیان و یا کارگزاران دولت روحانی با آن کارنامه عجیب در عرصه حکمرانی، برای مطرح کردن خود به‌عنوان آلترناتیو دولت سیزدهم است. جریاناتی مثل مجمع روحانیون مبارز و مجمعی که خود را محققین و مدرسین حوزه علمیه قم نامگذاری کرده‌اند و در کمتر از 6 ماه از زمان تحویل دولت دوازدهم روی اختلال در حافظه جمعی ایرانیان حساب باز کرده‌اند؛ درصورتی که به اذعان اکثر پایش‌های صورت گرفته در سطح جامعه، آسیب‌های ناشی از هشت سال مدیریت بی‌برنامه و ناکارآمد دولت متبوعشان همچنان از جدی‌ترین عوامل ضربه دیدن اعتماد عمومی به نهاد دولت و ایجاد شکاف میان مردم و حاکمیت محسوب می‌شود. نکته دیگر آنکه اگر جریان‌های جایگزین یا همان آلترناتیوها در سال‌های گذشته، در ماه‌های پایانی دولت‌ها خود را در معرض دید عمومی قرار می‌دادند، جریانات فعلی که تلاش می‌کنند به‌عنوان آلترناتیوی برای دولت سیزدهم «کمی جدی گرفته شوند»، کنشگری‌هایی شلخته و بی‌تمرکز، آن هم در مقطعی که هنوز 6 ماه از آغاز به‌کار دولت جدید نگذشته است، داشته‌اند تا شاید شاهد اقبال بخش‌هایی از جامعه باشند. خطای محاسباتی این افراد و جریانات در انتخاب زمان شروع کنشگری‌های نسبتا سیاسی خود در مقابل دولت مستقر، نه‌تنها از سوی مردم جدی گرفته نمی‌شود، بلکه در نهایت، موجب دستمایه شوخی و مورد استهزا قرار گرفتن این جریانات از سوی مردم خواهد بود. لازم است به ساکتان روزهای سیاه دهه ۹۰ و کنشگران سیاسی این روزها توصیه کرد با عجله خود، برای دیده‌شدن مبارزه کنند تا درنهایت کوشش‌های عجولانه و شلخته‌شان، موجب وهن کنشگری‌های سیاسی نشوند.