جابر ابن عبدالله انصاری گفت: رسول خدا(ص) فاطمه‌زهرا(س) را دید که لباس و عبایی از پشم شتر بر تن کرده، دستاس (آسیاب‌دستی) می‌کند. حضرت با دیدن این صحنه اشک از چشمان مبارکش جاری شد و گفت: ای فاطمه‌جان! بر تلخی و ناگواری‌های دنیا صبر کن تا به نعمت‌های آخرت نائل گردی و شیرین‌کام شوی. آنگاه این آیه شریفه نازل شد: ولسوف یعطیک ربک فترضی «خداوند به زودی در سرای آخرت آنقدر به تو عطا می‌کند که راضی و خشنود شوی.»