حمید ابوطالبی نوشت: دکتر روحانی درخصوص موضوع آمریکا اظهار داشت: «الف؛ برای دیدار با اوباما برنامه‌ای ندارم. ب؛ آمریکا در مذاکرات هسته‌ای مشکل اصلی ما است. ج؛ آمریکا در مبارزه با تروریسم جدی نیست. د؛ آمریکا در اعمال تحریم‌های غیرقانونی و خلاف حقوق بشر به ملت ایران ظلم می‌کند».
ابوطالبی اضافه کرد: این محورها نشان داد که در زمینه دوجانبه، هسته‌ای، منطقه‌ای، بین‌المللی، تلاش‌های دو طرف برای اعتمادسازی چندان موفق نبوده و هنوز راه درازی در پیش است.
معاون سیاسی دفتر رئیس‌جمهور تصریح کرد: این چهار محور نشان داد که برای اعتمادسازی باید گام‌های دیگری را هم برداشت و از اروپا تا روسیه و چین را به‌گونه‌ای جدی‌تر مد نظر قرار داد.
وی افزود: روحانی که خود سکان هدایت دیپلماسی را در این دریای طوفانی در دست دارد، می‌بایست گاهی تند براند و زمانی کند؛ تا کشتی از این امواج سهمگین عبور نماید.
ابوطالبی گفت: در جاییکه هدایت رهبری و سکان‌داری رئیس‌جمهور و حمایت ملت وجود دارد، نه مذاکره با آمریکا باید عده‌ای را دلواپس کند و نه پرخاش به آمریکا کسی را دلاور.
آنچه باید از آقای ابوطالبی پرسید، دو سوال می‌باشد. 1- آیا باید منتقدانی را که بر غیرقابل اعتماد بودن آمریکا تاکید می‌کنند، بزدل و ترسو خواند؟ 2- اگر آمریکا آن‌قدر در عرصه اعتمادسازی مستکبرانه و لجوجانه رفتار کرد که با گروکشی غیرقانونی از میزبانی مقر سازمان ملل، برای نماینده ویژه رئیس‌جمهور در دفتر نمایندگی ایران (آقای ابوطالبی) ویزا صادر نکرد - که اکنون بالغ بر 7 ماه است کشور ما نماینده‌ای در سازمان ملل ندارد - آنگاه تا کجا  باید به اعتمادسازی امیدوار بود؟ آیا نفس همین کار توهین به دولت جمهوری اسلامی و شخص رئیس‌جمهور نیست که در شعارهای انتخاباتی برای احیای اعتبار پاسپورت ایران در جهان تاکید می‌کرد؟!