«مردم» برنده امتحان انتخابات
ادامه فصل دوّم: از شنبه پس از انتخابات
تا نماز جمعه 29 خرداد
افتخار به رقابت در چهارچوب نظام اسلامی| نظام اسلامی نشان دارد می‌دهد که مردم‌سالارىِ واقعی در او حکم‌فرما است. مردم می‌آیند می‌نشینند پای صحبت نامزدهای مختلف، گوش می‌کنند، بعد در حدود شاید 10 روز، 15 روز در خیابان‌ها حضور فعّال دارند. این به نظر من خیلی مسئله مهمّی است. ما باید به این شب‌های گوناگون و متعدّدی که در خیابان‌های تهران و بعضی از شهرستان‌های دیگر مردم جمع می‌شدند و بعضی از این نامزد، بعضی از آن نامزد حمایت می‌کردند، شعار می‌دادند و هیچ‌گونه درگیری بین این‌ها وجود نداشت، افتخار بکنیم؛ این خیلی چیز مهمّی است. مردم ما اینند؛ اختلاف سلیقه هم دارند، نظرات مختلفی هم نسبت به نامزدهای مختلف دارند، امّا با همدیگر هم کار می‌کنند... آن کسانی که اجتماع می‌کنند برای حمایت از یک نامزد، با آن کسانی که اجتماع می‌کنند برای حمایت از نامزد دیگر، هر دو ملّت ایران‌اند، گروه‌هایی از مردمند. (26 خرداد 1388)
کشور مدیون حضور حماسی مردم است | بعد از 30 سال ملّت ما پابندی‌شان به نظام جمهوری اسلامی آن‌چنان است که این‌جور با شور و شوق وارد صحنه می‌شوند... این افتخاری است برای کشور؛ ما این را مخدوش نکنیم، این را خراب نکنیم، این مال مردم است. همین رأی‌دهندگان از دو طرف، هم طرف آن کسانی که رأی دادند به نامزد منتخب، هم آن کسانی که رأی ندادند به نامزد منتخب و به دیگری رأی دادند، همه‌شان در ایجاد این حماسه بزرگ سهیم بودند. ما این وحدت را، این نگاه کلان را، نگاه یکسان را فراموش نکنیم و این را از دست ملّت نگیریم. همه سهیمند؛ آن کسی که به آقای دکتر احمدی‌نژاد رأی داده، او هم سهیم است؛ آن کسی که به آقای مهندس موسوی رأی داده، یا به آقای کروبی رأی داده، یا به آقای رضایی رأی داده، آنها هم همه در ایجاد این حماسه بزرگ سهیمند و کشور مدیون آنها است و نظام حقیقتاً مدیون این حضور حماسی مردم است. (26 خرداد 1388)
همدیگر را عصبانی نکنید | من به مردم عزیزمان هم عرض می‌کنم: دو جناح و دو گروه، همدیگر را عصبانی نکنند؛ نه آن کسانی که نامزد مورد علاقه‌شان پیروز شده، جوری حرف بزنند، جوری رفتار کنند که آن طرف مقابل را عصبانی کند، جریحه‌دار کند؛ نه آن کسانی که نامزد مورد علاقه‌شان رأی نیاورده، جوری حرف بزنند، جوری اقدام کنند که آن طرف را عصبانی کند؛ نه، همه یک جهت مشترک دارید که آن عبارت است از حضور در این صحنه انتخابات و دفاع از نظام اسلامی. این اساس قضیّه است. (26 خرداد 1388)
یک دنیا تشکّر از مردم | در این قضیّه انتخابات، خطاب به شما مردم عزیز عرض می‌کنم که هرچه با مبالغه صحبت بکنم، زیاد نیست؛ حتّی اگر بوی تملّق هم بدهد، ایرادی ندارد. کار بزرگی کردید. انتخابات ۲۲ خرداد یک نمایش عظیمی بود از احساس مسئولیّت ملّت ما برای سرنوشت کشور؛ نمایش عظیمی بود از روح مشارکت‌جوی مردم در اداره کشورشان؛ نمایش عظیمی بود از دل‌بستگی مردم به نظام شان. (29 خرداد 1388)
مردم بیگانه به‌حساب نمی‌آیند | در این مناظره‌ها و در این گفت‌وگوها و در این گفتارهای تلویزیونی، همه شفّاف و راحت حرف زدند، حرف دلشان را بر زبان آوردند، یک سیلابی از نقد و انتقاد به راه افتاد و همه مجبور شدند پاسخگویی کنند. به آنها انتقاد شد، آنها در مقام پاسخگویی برآمدند و از خودشان دفاع کردند. مواضع افراد و مواضع گروه‌ها بدون ابهام، بدون پیچیده‌گویی، عریان، در مقابل چشم مردم قرار گرفت؛ سیاست‌هایشان چیست، برنامه‌هایشان چیست، پابندی‌هایشان کدام است، تا چه حد است؛ این‌ها در مقابل چشم مردم قرار گرفت و مردم توانستند قضاوت کنند. مردم احساس کردند که در نظام اسلامی بیگانه به‌حساب نمی‌آیند، نظام کشور اندرونی و بیرونی ندارد. همه چیز در مقابل مردم آشکار، همه نظرات در مقابل مردم بیان شد و معلوم شد رأی مردم ناشی از همین دقّت‌ها و تأمّلات خواهد بود. رأی مردم زینتی نیست. حقّ انتخاب حقیقتاً متعلّق به مردم است؛ مردم می‌خواهند آگاهانه، هشیارانه انتخاب کنند. (29 خرداد 1388)
خطّ انقلاب 40 میلیون رأی دارد | رقابت‌ها تمام شد. همه کسانی که به این چهار نامزد رأی دادند، مأجورند؛ ان‌شاءالله اجر الهی دارند. همه‌شان در درون جبهه انقلابند، متعلّق به نظامند؛ اگر با قصد قربت رأی داده باشند، عبادت هم کرده‌اند. خطّ انقلاب، 40 میلیون رأی دارد؛ نه 24 و نیم میلیون که رأی به رئیس‌جمهور منتخب است. 40 میلیون به خطّ انقلاب رأی دادند. (29 خرداد 1388)
جمهوری اسلامی اهل خیانت به مردم نیست | مردم اطمینان دارند؛ امّا برخی از طرف‌داران نامزدها هم اطمینان داشته باشند که جمهوری اسلامی اهل خیانت در آراء مردم نیست. سازوکارهای قانونی انتخابات در کشور ما اجازه تقلّب نمی‌دهد. این را هرکسی که دست‌اندرکار مسائل انتخابات هست و از مسائل انتخابات آگاه است، تصدیق می‌کند؛ آن‌هم در حدّ 11 میلیون تفاوت! (29 خرداد 1388)
فصل سوّم: از شنبه 30 خرداد
تا مراسم تنفیذ در 12 مرداد 1388
اغتشاشگران کیستند؟ | دو دسته، یک دسته به یک نامزد، یک دسته به یک نامزد دیگر رأی دادند؛ اکثریّت و اقلّیّتی هست؛ قواعدی هست. آن کسانی که نامزدشان رأی نیاورده، طبیعی است افسرده باشند، اوقاتشان تلخ باشد؛ امّا این معنایش اغتشاش نیست؛ این‌ها اغتشاشگر نیستند. اغتشاشگر یک عدّه معدودی هستند؛ همان‌هایی که بودجه تصویب‌شده بعضی از دولت‌های غربی را برای ایجاد اختلاف در داخل ایران مصرف می‌کنند، آنها اغتشاشگرند. در رسانه‌های آمریکایی و اروپایی _ که غالباً تحت سلطه صهیونیست‌هایند و از بن دندان دشمن ملّت ایران و دشمن اسلام و دشمن نظام جمهوری اسلامی‌اند_ این‌جور وانمود می‌کنند که جمعی از ملّت ایران اغتشاشگرند. (15 تیر 1388)
سلایق مختلف است امّا مردم از دشمنان کناره می‌گیرند | در همین قضایای اخیر، در این انتخابات و حوادثی که بعد از انتخابات به‌وجود آوردند، نقش ملّت را شما مشاهده کردید. سلایق مختلفی در عرصه زندگی اجتماعی در میان ملّت وجود دارد؛ حرفشان را می‌زنند، هرکدام نظرشان را بیان می‌کنند؛ امّا آنجایی که احساس می‌کنند که پای دشمنی با نظام در میان است، آنجایی که احساس می‌کنند دستی دارد حرکتی را برای ضربه زدن به نظام اداره می‌کند، مدیریّت می‌کند، مردم از آنها کناره می‌گیرند؛ ولو او همان شعاری را بدهد که این آحاد مردم به آن شعار معتقد هم باشند؛ می‌بینند که او بدخواه است، خودشان را کنار می‌کشانند. (29 تیر 1388)
مردم از برهم‌زنندگان امنیّت منزجرند | اشتباه است اگر کسی خیال کند که یک گروه معدود، آن‌هم در تهران، فرض بفرمایید به ظرف زباله شهرداری تعرّض می‌کند _ زورش به او می‌رسد _ یا فرض کنید به اموال مردم _ به موتورسیکلت‌شان، به ماشین‌شان، به بانک‌شان، به دکّان‌شان _ تعرّض می‌کند، این مردمند؛ نه، مردم نیستند. بله، بلندگوی استکباری وقتی می‌خواهد از این‌ها حمایت کند، می‌گوید مردم. این‌ها مردمند!؟ مردم آن میلیون‌هایی هستند که تا این اغتشاشگران را، این مفسدین را در صحنه می‌بینند، کنار می‌کشند و آنها را با نفرت نگاه می‌کنند؛ برهم‌زنندگان امنیّت عمومی را، آرامش اجتماعی را با انزجار نگاه می‌کنند. (29 تیر 1388)
انتخابات نشان اعتماد متقابل مردم و نظام | اینکه در این انتخابات، عرصه برای گفت‌وگو کردن، برای ورود افراد با گرایش‌های مختلف، برای به صحنه آوردن و روی دایره ریختن نظرات گوناگون، باز شد، این نشانه اعتمادبه‌نفس نظام است و نشانه این است که نظام اسلامی به مردم خود اعتماد دارد؛ به مردم اعتماد می‌کند. متقابلاً مردم هم به نظام اعتماد کردند، آمدند آراء خودشان را در صندوق‌ها ریختند. اگر اعتماد به نظام نباشد، این توجّه مردمی، این اقبال مردمی، وجود نخواهد داشت. این کسانی که دم از بی‌اعتمادی مردم می‌زنند _ اگر این سخن از روی غرض نباشد، از روی غفلت است _ کدام اعتماد از این بالاتر که مردم می‌آیند در عرصه انتخابات وارد می‌شوند، به نظام‌شان، به دولت‌شان اعتماد می‌کنند، رأی خود را به آنها می‌سپارند و منتظر می‌مانند که نتیجه این رأی‌گیری را از آنها بشنوند؟ این اعتماد بالای مردم است... این سرمایه اصلی نظام اسلامی است. (12 مرداد 1388)
مردم برنده امتحان | به نظر من مردم در این امتحان برنده شدند؛ نمره قبولی گرفتند. حضور عظیم مردم، یک امتحان عظیمی بود که آنها را سرافراز کرد. بسیاری از آحاد مردم، از جریان‌های سیاسی، طبق وظیفه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شان عمل کردند. بعضی از خواص هم البتّه مردود شدند. این انتخابات بعضی‌ها را مردود کرد. برخی از جوانان ما که باصداقت، باسلامت وارد میدان وظیفه می‌شوند، به‌رغم هوشیاری‌هایشان، در مواردی اشتباه کردند. بسیاری از جوانان این کشور هم با همان ایمان، با همان صداقت، حرکت درستی کردند؛ به کسی اعتقاد پیدا کردند، به او رأی دادند؛ یا آن‌کس رأی آورد یا نیاورد. ملاک این نیست؛ ملاک این است که انسان عقیده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای پیدا کند، هوشیارانه، از روی احساس وظیفه، احساس تکلیف، وارد میدان این عمل سیاسی و حرکت سیاسی بشود. بعد هم همه تسلیم قانون باشند. اکثر قاطع ملّت ما _ از جوان‌ها، از نخبگان، از توده عظیم مردم _ در این ردیف قرار گرفته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند و در این امتحان مقبول
شده‌اند. یک عدّه هم البتّه فریب خوردند.
(12 مرداد 1388)
به کمک آسیبدیدگان حوادث پس از انتخابات بشتابید | ملّت همه با یکدیگر برادرند. ازجمله کارهایی که باید انجام بگیرد، این است که در این حوادث اخیر عدّه‌ای آسیب دیدند _ آسیب‌های مالی، آسیب‌های جانی، احیاناً آسیب‌های آبرویی _ مسئولین کشور باید به کمک آنها بشتابند. آسیبدیدگان باید مورد حمایت قرار بگیرند. آسیب‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زنندگان باید شناسایی بشوند، مورد مؤاخذه قرار بگیرند؛ هر کی باشند. (12 مرداد 1388)