ایران در رسانه‌های جهان
سرویس سیاسی-
رسانه‌های بین‌المللی و منطقه‌ای روزانه اخبار و تحلیل‌های مختلفی را درباره ایران منتشر می‌کنند. ترجمه گلچینی از این گزارشات و تحلیل‌ها به معنای تایید محتوای آنها نبوده و صرفاً برای آشنایی مخاطبان با فضای رسانه‌های خارجی درباره کشورمان است.
پایگاه اینترسپت:
آمریکا مانع نزدیکی عربستان و ایران است
پایگاه «اینترسپت» در مطلبی نوشته است: مقامات ایرانی اخیراً بیانیه توافق با عربستان را تکرار کردند. حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه ایران هفته گذشته در یک نشست خبری گفت: گفت‌وگوی ایران و عربستان در مسیر درستی قرار دارد. «دو طرف این موافقت نامه‌ها را در زمان مناسب اعلام خواهند کرد. ما از ادامه مذاکرات و نتایجی که به نفع هر دو طرف و منطقه است، استقبال می‌کنیم.» اظهاراتی از این دست طی چهار سال قبل، زمانی که به نظر می‌رسید دو کشور دائماً در آستانه یک درگیری آشکار قرار گرفته اند، بی‌سابقه بوده است.
رابطه دولت ترامپ با عربستان سعودی بسیار دوستانه بود در حالی که بی‌وقفه با ایران دشمنی می‌کرد. دولت عربستان سعودی از روابط نزدیک با ترامپ و خانواده‌اش برخوردار بود و اغلب خریدهای تسلیحاتی و سایر معاملات اقتصادی برجسته را ترتیب می‌داد که باعث افزایش سرمایه سیاسی ترامپ در داخل شد.
در مورد ایران قصه برعکس بود. ترامپ به جای ادامه مسیر دیپلماتیک با ایران که توسط رئیس‌جمهور قبلی خود تعیین شده بود، برای خوشحال کردن دولت اسرائیل و حمایت خاموش از رژیم‌های عربی خلیج‌فارس توافق هسته‌ای 2015 را لغو و شدیدترین تحریم‌ها را که تا آنروز بی‌سابقه بود علیه ایران اعمال نمود.
پتانسیل دستیابی به موفقیت عربستان و ایران نشان می‌دهد که چک سفید آمریکا چقدر مانع پیشرفت در منطقه شده است. در حالی که ایرانیان و سعودی‌ها مذاکرات پنهان دوره‌ای تحت رهبری ترامپ را دنبال می‌کردند، سرعت اینکار فقط با انتخاب جو بایدن و اقدام آشکار او در دورکردن نیروهای نظامی آمریکایی از منطقه، افزایش یافت.
تریتا پارسی، بنیانگذار و نائب رئیس‌اجرایی اتاق فکر موسسه کوئینسی برای دولتمردان، از چک سفیدی که ایالات متحده به متحدان خود در خاورمیانه داده است، انتقاد کرد و آن را به عنوان نیرویی توصیف کرد که مانع از تحریک احزاب می‌شود. دیپلماسی لازم برای حل مشکلات آنها که اکنون با خروج آمریکا از منطقه توسط بایدن تسریع شده است، همزمان با مذاکرات صلح میان قدرت‌های رقیب در ترکیه و امارات متحده عربی بوده است.
به عبارت دیگر، غیبت فزاینده ایالات متحده در خاورمیانه، به عنوان هژمون نظامی، امکان ایجاد نظمی پایدار را ایجاد می‌کند که کشورها به تنهایی مذاکره می‌کنند.
پارسی ادامه دارد: «این بدان معنا نیست که خروج آمریکا از منطقه همه مشکلات آن را حل می‌کند، اما این ایده که اگر ما منطقه را ترک کنیم، هرج و مرج به طور خودکار ایجاد می‌شود و حضور ایالات متحده تنها چیزی است که از مدنیت و دموکراسی دفاع می‌کند، درست نیست.» وی افزود: «ارائه چک سفید، به رفتارهای بی‌ثبات‌کننده از طرف شرکای آمریکایی دامن زده است. شواهد کاملاً واضح است، نه اینکه با عقب‌نشینی آمریکا همه چیز فوق‌العاده باشد، بلکه کشورهای منطقه دارای اختیار هستند و سعی می‌کنند مشکلات خود را به صورت دیپلماتیک حل کنند، و فوراً به اقدام نظامی روی نیاورند.»
بلومبرگ: ایالات متحده
«پلن بی» در مورد سلاح‌های هسته‌ای ایران ندارد
اما اسرائیل اینکار را انجام می‌دهد
«الی لیک»، روزنامه‌نگار و تحلیل‌گر نشریه آمریکایی «بلومبرگ» در یادداشتی تحلیلی نوشت: توافق سال 2015 مرده است و تهران از تهدیدهای مبهم کاخ سفید نمی‌ترسد.
به نظر می‌رسد دولت بایدن سرانجام پاسخ «نه» را از ایران خواهد شنید. تابستان امسال، آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا اعلام کرد که در مورد پیشنهاد او برای بازگشت مجدد برجام، صبر او بی‌نهایت نیست. این هفته بلینکن کمی جلوتر رفت و گفت: «ما برای مقابله با چالشی که ایران ایجاد می‌کند، به هر گزینه‌ای نگاه خواهیم کرد.»
این فرمول یک تصور کلاسیک واشنگتن برای چشم انداز عملیات نظامی است. باراک اوباما، رئیس‌جمهور سابق آمریکا، در حین مذاکرات دولتش با ایران از نسخه «همه گزینه‌ها روی میز است» استفاده می‌کرد. این به معنای آرام کردن متحدان ایالات متحده مانند اسرائیل و عربستان سعودی است که نگرانند ایالات متحده مایل نیست در صورت نزدیک شدن ایران به یک قدرت هسته‌ای، از جنگ اقتصادی خود علیه تهران با موشک‌های کروز و حملات سایبری حمایت نکند. این به این معنی است که به ایران یادآوری کند که ایالات متحده مایل است از نیروی نظامی خود برای جلوگیری از دستیابی به سلاح هسته‌ای استفاده کند.
این هدف تغییر لفاظی دولت بایدن است. واقعیت اما نگران‌کننده‌تر است. متحدان و دشمنان به اقدامات آمریکا بیشتر از سخنان مقامات آن توجه می‌کنند. آشکارترین عمل در این زمینه خروج بایدن و تسلیم شدن در برابر طالبان در افغانستان است. در آن اقدام بی‌عیب و نقص، جهان شاهد یک ابرقدرت بود که توسط گروهی از بنیادگرایان تحقیر شد؛ که چرا دو رئیس‌جمهور اخیر آن چند هزار سرباز در کشوری نمی‌گذارند تا از یک دولت منتخب دفاع کنند. اگر ایالات متحده از ارتش خود برای جلوگیری از چنین تحقیری استفاده نمی‌کند، آیا برای جنگ جدیدی را برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای خطر خواهد کرد؟
دلیل دوم که بلینکن در مورد «هر گزینه» صحبت نمی‌کند، این است که دولت هنوز معتقد است توافق هسته‌ای 2015 جاه‌طلبی‌های هسته‌ای ایران را خنثی کرده است. راب مالی، فرستاده ویژه کاخ سفید در مورد مسائل ایران گفته است: «البته، ما باید خود را برای جهانی آماده کنیم، که در آن ایران هیچ محدودیتی در برنامه هسته‌ای خود ندارد و باید گزینه‌هایی را برای مقابله با آن در نظر بگیریم.»
اظهار نظر مالی افشا‌کننده است. این نماینده همچون اوباما، توافق هسته‌ای 2015 را به عنوان یک ارزیابی معنادار بر جاه‌طلبی‌های هسته‌ای ایران ارائه می‌دهد. و در حالی که آن توافق محدودیت‌های شدیدی را بر روی کمیت و کیفیت اورانیوم که ایران می‌تواند غنی‌سازی کند، اعمال می‌کند ، بیشتر این محدودیت‌ها بین سال‌های 2025 تا 2030 منقضی می‌شود، نشان داد که ایران تا چه حد عناصر نظامی برنامه خود را در جریان مذاکرات با دولت اوباما و پنج کشور دیگر پنهان کرده بود.
در نتیجه، توافق هسته‌ای سال 2015 تنها مربوط به سایت‌های هسته‌ای است که ایران اعلام کرده بود و نه آنهایی که سالها از جامعه بین‌المللی پنهان کرده بود. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در حال حاضر به دنبال دسترسی بازرسان خود به سه محل شناسایی شده توسط عملیات اسرائیل است. ایرانیان چوب لای چرخ این تحقیقات گذاشته‌اند.
بنابراین، در بهترین حالت، توافق 2015 محدودیتی جزئی و موقتی بر برنامه هسته‌ای ایران است. خبر خوب برای بلینکن، بایدن و مالی این است که راه دیگری برای محدود کردن جاه‌طلبی‌های هسته‌ای ایران وجود دارد و در واقع، چندین سال است که در حال اجرا است. موساد یک جنگ اطلاعاتی بسیار خرابکارانه و ترور علیه برنامه هسته‌ای ایران را با موفقیت واقعی به راه انداخته است. یوسی کوهن، که در تابستان از سمت ریاست موساد کناره‌گیری کرد، این هفته در یک کنفرانسی مربوط به جروزالم پست اظهاراتی بشکل غیررسمی عنوان کرد و گفت: ایران «به دلیل تلاش طولانی مدت برخی نیروها در جهان» «حتی به دستیابی به سلاح هسته‌ای نزدیک نیست». منظور کوهن این است که اگرچه ایران توانایی غنی‌سازی اورانیوم را برای تولید سلاح از خود نشان داده، اما اسرائیل توانایی این را داشته که این سطح این غنی‌سازی را کاهش دهد. بخشی از این موفقیت به دلیل هماهنگی نزدیک سازمان اطلاعات مرکزی با موساد در دولت ترامپ است. اگر بایدن در مورد طرح بی در صورت شکست دیپلماسی ایران جدی است، باید به جاسوسان خود دستور دهد که این مشارکت را تقویت کنند. البته خرابکاری و ترور چاره کار نیست. حتی بهترین عملیات اطلاعاتی مستعد خطای انسانی است. اما آنها حداقل گزینه‌های بهتری هستند تا اینکه برای گفت‌وگوهای مبهم و توافق هسته‌ای ضعیف، به انتظار هضم حکومت ایران متعصب بنشینیم.
پولیتیکو: آخرین روزهای توافق ایران؟
نشریۀ «پولیتیکو» چاپ واشینگتن، در مطلبی نوشت: دولت بایدن معتقد است توافق هسته‌ای ایران در آستانه مرگ است.
آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده، دیروز در جمع همتایان اسرائیلی و اماراتی خود گفت: «زمان تنگ است» تا اینکه تهران بتواند دوباره به برجام 2015 برگردد.
بلینکن گفت: ایالات متحده «طی 9 ماه گذشته کاملاً آشکار کرده است که ما آماده هستیم. اگر ایران همین کار را انجام دهد ما نیز با پایبندی کامل به برجام بازمی گردیم.» بلینکن ادامه داد: اما «آنچه ما از تهران می‌بینیم یا شاید دقیق تر، نمی‌بینیم نشان می‌دهد که آنها راغب به اینکار نیستند». «و زمان تنگ است... زیرا ما به نقطه‌ای نزدیک می‌شویم که بازگشت به برجام به خودی خود حاوی منافع برجام نیست.»
این اظهارنظرها نشان می‌دهد که صبر و شکیبایی در تیم بایدن بسیار کم شده است. یک دستیار ارشد دموکرات در سنا گفت که دولت هنوز پرچم سفید را پشت درهای بسته به اهتزاز در نمی‌آورد، اما مقامات علائمی از ناامیدی را نشان می‌دهند.»
از زمان روی کار آمدن رئیس‌جمهور جدید ایران در ماه اوت، جمهوری اسلامی از صحبت درباره بازگشت مجدد به برجام خودداری کرد. تیم جدید ایران می‌گوید «به زودی» بر میز مذاکره می‌نشینند، اما هیچ نشانه‌ای برای ادامه آن ارائه نکرده‌اند. انریکو مورا نماینده اتحادیه اروپا در امور ایران، به تهران سفر کرد تا مذاکرات توافق هسته‌ای را آغاز کند. هنوز هیچ اطلاعاتی در مورد نتایج مذاکرات وی در دست نیست. رابرت مالی هم در این رابطه گفته است که دولت در صورت شکست مذاکرات برای طرح بالقوه بی برنامه‌ریزی می‌کند. یکی از احتمالات این بود که واشنگتن و تهران می‌توانند یک توافق کاملا جداگانه با پارامترهای متفاوت از توافق کنونی را امضا کنند. مورد دیگر مجموعه‌ای از پاسخ‌های تنبیهی با هماهنگی متحدان اروپایی بود، اگرچه مالی به طور دقیق توضیح نداد که آنها چه خواهند بود. هر روز که می‌گذرد، به نظر می‌رسد که دولت مجبور است یکی از این گزینه‌ها را اجرا کند. هفته گذشته، ند پرایس سخنگوی وزارت امور خارجه گفت: «آینده توافق» به ایرانیان بستگی دارد».