ایران در رسانه‌های جهان
سرویس سیاسی-
رسانه‌های بین‌المللی و منطقه‌ای روزانه اخبار و تحلیل‌های مختلفی را درباره ایران منتشر می‌کنند. ترجمه گلچینی از این گزارشات و تحلیل‌ها به معنای تایید محتوای آنها نبوده و صرفاً برای آشنایی مخاطبان با فضای رسانه‌های خارجی درباره کشورمان است.
ایندیپندنت: توهمات جو بایدن
هرگونه شانس توافق بین واشنگتن و تهران را
از بین می‌برد
روزنامه صبح لندن «ایندیپندنت» در مطلبی نوشت: در حالیکه دولت جو بایدن، مشغول التیام بخشیدن به زخم‌های سیاسی ناشی از خروج خود از افغانستان است، اینک با بحران احتمالی دیگری در جنوب غرب آسیا روبرو است: بحرانی به نام برنامه هسته‌ای ایران.
این روزنامه انگلیسی در ادامه نوشت: در سیاست خارجی ایالات متحده تنش‌هایی وجود دارد که بیشتر از اینکه بر مبنای واقعیت باشد بر اساس تخیلات و توهمات است. تفکر آرزومندانه برنامه‌ریزان جنگ، ایالات متحده را به این باور نادرست کشانده‌اند که دولت کابل که توسط آمریکا حمایت می‌شود، طالبان را دست کم برای مدتی متوقف خواهد کرد و همین نوع تفکر دولت بایدن را در بن‌بست کنونی با ایران قرار داد.
در ادامه این گزارش آمده است: شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در وین گردهم آمده و در مورد ایران به دلیل عدم اجازه به بازرسان برای دسترسی به ثبت فعالیت‌های تأسیسات هسته‌ای، تصمیم‌گیری می‌کند. ایران هشدار داده است که هرگونه محکومیت می‌تواند پایان مذاکرات برای احیای توافق 2015 را به همراه داشته باشد، توافقی که برای آن کوشش فراوانی صورت گرفت و هدف آن محدود کردن برنامه هسته‌ای ایران بود.
رافائل گروسی، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، روز یکشنبه برای ملاقات با مقامات ایران در آخرین تلاش برای دستیابی به توافق و دوری از بحث‌های تفرقه‌آمیز در وین، به تهران سفر کرد. دو طرف توافق کردند که حداقل بازرسان آژانس برای سرویس تجهیزات و تعویض کارت‌های حافظه دوربین‌های نظارتی در تاسیسات هسته‌ای، به ایران سفر کنند. اما این ایالات متحده است که به طور عمده مسئول بحران کنونی است. دولت دونالد ترامپ در سال 2018 از توافق هسته‌ای خارج شد و کمپین تحریم‌های «فشار حداکثری» و زورگویی را آغاز کرد تا ایران را مجبور به بازگشت به میز مذاکره و تلاش برای دستیابی به «توافق بهتر» کند و هشدارها را نادیده گرفت. ایران و رهبران معتمدترین متحدان آمریکا مانند فرانسه، انگلستان و آلمان گفتند که این طرح گرهی از مشکلات باز نخواهد کرد.
جای تعجب نیست که طرحی که توسط بقایای گروه‌های فکری واشنگتن طراحی شده بود نتوانست ایران را به زانو در آورد. در عوض، تهران را بر آن داشت تا برنامه هسته‌ای و مانورهای خود را در خاورمیانه افزایش دهد. اما بایدن در وعده‌های انتخاباتی خود بازگشت به برجام را سرلوحه کار خود قرار داد. هنگامی که وی در بیستم ژانویه به قدرت به راحتی می‌توانست برخی از تحریم‌های ترامپ را به عنوان یک حرکت مبتنی بر حسن نیت یک طرفه لغو کند و به ایران مهلت سی یا حتی شصت روزه برای بازگشت به تعهدات بدهد. اما همان تفکر نادرست بار دیگر تکرار شد.
ظاهرا دولت بایدن فریب این خیال را می‌خورد که ایران به دنبال یک توافق است و آمریکایی‌ها می‌توانند از «اهرم» ایجاد شده توسط تحریم‌ها، برای تحت فشار قرار دادن ایران برای دستیابی به یک «توافق بهتر» یا حداقل تعهدی که ترامپ در دستیابی به آن ناکام ماند استفاده کنند؛ و برای مذاکرات «بعدی» بر برنامه موشکی ایران و حمایت از گروه‌های مسلح در خاورمیانه تمرکز کنند.
در حقیقت، تحریم‌ها که تا امروز ادامه یافته و باعث شده تا ایرانیان دسترسی بازرسان به تأسیسات هسته‌ای خود را کاهش دهند، یک اهرم فشار نیست، بلکه یک سم دیپلماتیک است. عملاً تحریم‌ها از هرگونه کاهش تنش جلوگیری می‌کند. علاوه‌بر این، ایران موفق شده تا تحریم‌ها را به شکل موفقیت آمیزی دور بزند و صادرات نفت ایران هم در حال افزایش است و تولید فولاد این کشور در سال جاری با سرعت بیشتری افزایش یافته است. بر اساس گزارش بلومبرگ، نیز ساخت بنادر جدید، راه آهن و تأسیسات انرژی هم در حال انجام است.
بارها به دولت آمریکا هشدار داده شده است که زمان برای احیای توافق در حال پایان‌پذیرفتن است. احتمالا یک تیم متفاوت مسئولیت مذاکرات تهران را بر عهده خواهد گرفت. ایران می‌تواند تهدیدهایی را برای افزایش غنی‌سازی اورانیوم دنبال کند.
اما تقریباً هشت ماه از دوران ریاست‌جمهوری بایدن می‌گذرد و دولت ایالات متحده باید بفهمد که چه می‌خواهد و در واقع می‌خواهد به چه چیزی برسد. او نمی‌تواند با اتخاذ موضعی سخت در برابر ایران و در عین احیای توافق، جمهوری خواهان را راضی نگه دارد. در حالی که وی در حضور نخست‌وزیر جدید اسرائیل هشدار داد که « آماده هستیم که به گزینه‌های دیگر روی آوریم»، او نمی‌تواند با این نوع مواضع، تنش‌ها را در خاورمیانه آرام کند.
میخائیل اولیانوف، سفیر روسیه در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، این موضوع را به روشنی بیان کرد و سعی کرد هرگونه میل متوهمانه برای ائتلاف مجدد ضد ایران از بین ببرد. وی روز جمعه در توئیتی نوشت: «اگر پیش‌نویس هر قطعنامه‌ای علیه ایران در هیئت اجرایی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ارائه شود، روسیه به آن رأی منفی می‌دهد.» و نیز افزود «هیچ توهمی نباید وجود داشته باشد.»
سی بی‌اس نیوز:
آیا ایران به میز مذاکره هسته‌ای باز می‌گردد؟
شبکه خبری «سی‌بی‌اس نیوز» در مطلبی به قلم روزنامه نگار کانادایی« الیزابت پالمر» نوشت: رئیس‌جمهور جدید ایران تابستان امسال روی کار آمد و این نشان داد که دولتش به میز مذاکرات هسته‌ای باز می‌گردد. ابراهیم رئیسی در سخنرانی افتتاحیه خود گفت دولتش از «مشارکت هوشمندانه» و «یک طرح دیپلماتیک» حمایت می‌کند که منجر به لغو تحریم‌های آمریکا علیه کشورش می‌شود. اما در حالی که رئیسی اظهار داشت که می‌خواهد مذاکرات بر سر توافق از سر گرفته شود، همچنین نشان داد که عجله‌ای هم برای این کار ندارد. ایران می‌خواهد تحریم‌ها برداشته شوند اما نه به هر قیمتی.
مشخص نیست که آیا دولت جدید، تحت نظر رئیسی، همان مذاکره کنندگان قبلی را برای دور جدید مذاکرات به وین می‌فرستد یا یک تیم کاملاً جدید تعیین می‌کند. اما ممکن است رئیسی مسئولیت پرونده هسته‌ای ایران را از وزارت خارجه به شورای امنیت ملی این کشور منتقل کند. در نتیجه اگر مذاکرات از سر گرفته شود، پیشرفت احتمالاً کند خواهد بود. اگر شورای امنیت ملی ایران مسئولیت اولیه پرونده هسته‌ای را بر عهده بگیرد، مذاکرات پیچیده‌تر می‌شود و پیشرفت کندتر می‌شود؛ زیرا هر مسئله تاکتیکی باید از سازوکار ایجاد اجماع در تهران بگذرد.
در این بین دولت ایران چین را به عنوان حامی و شریکی می‌بیند که می‌تواند بر آن تکیه کند.» اعتقاد بر این است که چین بزرگ‌ترین خریدار نفت ایران است که از نظر فنی همچنان تحت تحریم‌های آمریکا قرار دارد. فروش نفت به ایران این قدرت را خواهد داد تا پول نقد مورد نیاز برای پرداخت حقوق کارمندان دولت و حفظ عملکرد کشور را فراهم آورد.
الجماینر:
ایا چین به ایران امتیاز دیگری خواهد داد؟
وبگاه صهیونیستی «الجماینر» در مطلبی به قلم «جیمز ام دورسی» پژوهشگر دانشگله سنگاپور نوشت: مقامات ایرانی امیدوارند که شاید عضویت در سازمان همکاری شانگهای به آنها در مقابله با تأثیر تحریم‌های شدید آمریکا کمک کند. علی اکبر ولایتی، مشاور امور بین‌الملل رهبر ایران، به دولت رئیسی توصیه کرده است که به سمت شرق به سمت چین، روسیه و هند نگاه کند و اظهار داشت که آنها می‌توانند «به پیشرفت اقتصاد ما کمک کنند».
به طور مشابه، مشخص نیست که این عضویت می‌تواند روابط فعلی ایران را با دیگر اعضای پیمان شانگهای بهبود بخشد. چین و روسیه در گذشته تمایلی به پذیرش عضویت کامل ایران نداشتند زیرا نمی‌خواستند روابط متعادل خود را با ایران و مخالفانش بر هم بزنند. اما اکنون وضعیت متفاوت شده است.