ایران در رسانه‌های جهان
سرویس سیاسی-
رسانه‌های بین‌المللی و منطقه‌ای روزانه اخبار و تحلیل‌های مختلفی را درباره ایران منتشر می‌کنند. ترجمه گلچینی از این گزارشات و تحلیل‌ها به معنای تایید محتوای آنها نبوده و صرفاً برای آشنایی مخاطبان با فضای رسانه‌های خارجی درباره کشورمان است.
موسسه نیروی دریایی آمریکا:
ناوگان دریایی ارتش ایران به دنبال سفرهای طولانی‌تر
وبگاه «موسسه نیروی دریایی ایالات متحده» در مطلبی به قلم «سام لاگرون» کارشناس نظامی آمریکایی نوشت: در حالی که رهبران ایران متعهد به انجام عملیات دریایی بین‌المللی بیشتر هستند، دو کشتی نیروی دریایی این کشور که تابستان امسال سواحل غربی آفریقا و دریای بالتیک را زیر پا گذاشته بودند، به خانه بازگشتند. بهنام بن طالبلو، پژوهشگر ارشد ایران گفت مکران اگرچه برچسب «کشتی جنگی» دارد، به یک نفتکش تبدیل شده که با سوختی که دارد می‌تواند ناوگان را بدون تماس با بندر فعال نگه دارد و امکان عملیات بیشتر در آینده را فراهم می‌آورد. وی افزود: «ما دیگر نمی‌توانیم ناوگان نفتکش ایران و کشتی‌های متعارف دریایی این کشور را چیزی جداگانه از هم تلقی کنیم. همان‌طور که مکران نشان می‌دهد، یکی می‌تواند چند برابر دیگری قدرت داشته باشد.»
جیمز کراسکا، استاد حقوق بین‌المللی دریانوردی در آکادمی‌نیروی دریایی ایالات متحده، در ماه ژوئن به یو.اس.ان.آی نیوز گفت که این کشتی دارای مصونیت حاکمیتی است و مشمول قوانین قضایی هیچ ایالتی در آمریکا نیست. وی گفت: «اگرچه این یک کشتی جنگی است، اما در هنگام درگیری مسلحانه از حقوق رزمی‌برخوردار نیست، زیرا به‌عنوان دستیار نیروی دریایی عمل کرده و بنابراین نمی‌تواند بطور قانونی اقدام به حمله نماید.» «اما مانند نیروهای دریایی ایالات متحده، می‌تواند طیف وسیعی از مأموریت‌های پشتیبانی دریایی را انجام داده و تحت مصونیت حاکمیتی محافظت شود.»
به گفته یو.اس.ان.آی نیوز، این دو از طریق دریای مدیترانه و کانال سوئز به خاورمیانه بازگشتند. طالبلو در این رابطه به یو.اس.ان.آی نیوز گفت: «ما می‌توانیم انتظار تعداد بیشتری از این سفرها و داکینگ‌های پر حاشیه و مهم را داشته باشیم.» در حالی که توان دریایی ایران هنوز تا رقابت با دیگر قدرت‌های متعارف دریایی فاصله زیادی دارد، این کشور به دنبال افزایش قابلیت‌های نیروی دریایی خود از طریق سفرهای طولانی‌مدت با هدف تغییر تصور نیروی دریایی خود است.»
نشنال اینترست: مراقب توسعه
موشک‌های بالستیک ایران باشید
مجله «نشنال اینترست» در مطلبی به قلم «کایل میزوکامی» کارشناس مسائل دفاعی و امنیت ملی نوشت: برنامه موشک‌های بالستیک ایران از یک ضرورت در زمان جنگ به‌عنوان یک سلاح استراتژیک آغاز شد و به سوی برنامه هسته‌ای حرکت کرد. ایران، همچون کره شمالی، نمونه اثبات شده از خطرات‌اشاعه موشک‌های بالستیک است و حتی تجارت موشک‌های کوتاه برد مانند اسکاد می‌تواند منجر به توسعه سلاح‌های بسیار خطرناک‌تری شود.
نیاز زمان جنگ به موشک‌های بالستیک و همچنین دشمنی تاریخی ایران با اسرائیل، ایران را به سمت توسعه صنعت موشکی سوق داد. اولین موشک‌های ایران، کپی موشک‌های اسکاد بودند. موشک شهاب1 بر اساس موشک اسکاد.بی ساخته شد. «طرح تهدید هسته‌ای» (که در جهت جلوگیری از حملات و حوادث فاجعه‌بار ناشی از سلاح‌های کشتار جمعی و به‌ویژه هسته‌ای فعالیت می‌کند)، تخمین می‌زند که ایران هم اکنون دارای دویست تا سیصد از این موشک است. شهاب 1 با سوخت مایع می‌تواند یک کلاهک دو هزار پوندی با مواد منفجره یا شیمیایی با سرعت واکنش بسیار بالا را تا ارتفاع 186 مایل حمل کند، اما همچون
اسکاد.بی، از دقت کافی برخوردار نیست. تنها نیمی‌از کلاهک‌های شهاب1 در فاصله نیم مایلی هدف فرود می‌آیند و مابقی حتی دورتر فرود می‌آیند. نسخه دیگر موشک شهاب2 است که دارای برد 310 مایل است. هر دو نسخه به احتمال زیاد به نفع نسل جدید موشک‌های سوخت جامد حذف می‌شوند.
موشک سوم، شهاب 3، در واقع نوعی از موشک نودونگ1 کره شمالی است. «طرح تهدید هسته‌ای» اعلام می‌کند که حداکثر برد آن 621 مایل است که از برد نودونگ1 کمتر است. در عین حال مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی اظهار می‌دارد که برد نودونگ1، 932 مایل است، اما برد شهاب 3 را 1242 مایل ارزیابی می‌کند که پیشرفت قابل توجهی است. اولین آزمایش شهاب3 توسط ایران در سال 1998 انجام شد و این موشک در سال 2003 عملیاتی اعلام شد.
توسعه موشکی ایران با استقرار موشک میان برد سجیل یک جهش عظیم را رقم زد. برخلاف موشک‌های قبلی سوخت مایع، سجیل با سوخت جامد نیازی به سوخت‌گیری قبل از پرتاب ندارد و می‌تواند آماده شلیک باشد. موشک سجیل در میدان همچنین نیازی به کاروان خودروهای سوخت رسان ندارد که توسط نیروهای دشمن قابل تشخیص باشد. تصور می‌شود که تخصص سوخت جامد ایران در نتیجه انتقال فناوری در اواخر دهه 1980 از چین وارد شده است.
در این میان، ایران ناوگان موشک‌های کوتاه برد یا میدان جنگ کوتاه برد بالستیک خود را به روز کرده است. جدیدترین موشک تهران، ذوالفقار نیز بر اساس فناوری سوخت جامد چین ساخته شده است. ذوالفقار می‌تواند یک کلاهک انفجاری یا مهمات هزار پوندی را حمل کند. برد این موشک 434 تا 466 مایل است. در حالی که کلاهک کوچکتری نسبت به شهاب 1 و 2 دارد، ذوالفقار بسیار دقیق‌تر است و برد بیشتری دارد و جایگزین مناسبی برای موشک‌های قدیمی‌تر با سوخت مایع می‌باشد.
ایران در حال حاضر موشک بالستیک قاره پیما ندارد. آیا موشک‌های تهران می‌توانند روزی به واشنگتن برسند؟ کره شمالی نشان داده است که حتی یک کشور مصمم با امکانات محدود می‌تواند یک برنامه موشکی معتبر بسازد. «برنامه تهدید هسته‌ای» موشک‌های شهاب 5 و 6 را به‌عنوان موشک‌های بالستیک قاره پیما لیست می‌کند، اما به‌نظر می‌رسد این اسامی‌نه به موشک‌های عملیاتی بلکه به اهداف طراحی ظاهری اختصاص داده شده‌اند. همچنین بر اساس برجام، ایران موافقت کرده است که توسعه سلاح‌های هسته‌ای خود را متوقف کند. ازسرگیری تحقیق و توسعه موشک‌های بالستیک قاره پیما می‌تواند به معنای افزایش جاه طلبی‌های هسته‌ای ایران باشد، چیزی که این کشور را در مسیر برخورد با ایالات متحده قرار خواهد داد.
جروزالم پست: آژانس
مذاکرات را نجات می‌دهد؟
روزنامه صهیونیستی «جروزالم پست» در مطلبی به قلم «یونا جرمی‌باب» کارشناس و تحلیلگر مسائل اطلاعاتی، تروریستی و حقوقی نوشت: ثبات بازگشته و به‌نظر تهدید هسته‌ای ایران به الگویی طولانی، اما امیدوار‌کننده در مذاکرات برای دستیابی به توافق تبدیل شده است. سفر اضطراری رافائل گروسی، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی‌به ایران، بحران هسته‌ای قریب‌الوقوع را از آن وضعیت بد نجات داد، و یا اینکه، این امید می‌رود که غرب با این پیام، هیپنوتیزم شده و به خوشنودی و رضایت از خود برسد.
رافائل گروسی از سوی مقامات اطلاعاتی اسرائیل به‌عنوان یکی از مهم‌ترین مقامات بین‌المللی برای رسیدگی به مسئله هسته‌ای ایران مورد احترام زیادی است. بنابراین تماشای او به هنگام پشتک زدن‌های عاقلانه در تلاش برای ارائه یک نتیجه موفقیت‌آمیز، در حالی که خود او اعتراف می‌کرد به هیچ یک از اهداف عمیق خود دست نیافته است، دردناک بود. ایران می‌خواست از محکومیت علنی شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و ارجاع منفی به شورای امنیت سازمان ملل در مورد برنامه تسلیحات هسته‌ای خود جلوگیری کند.
اما همان‌طور که آهارون زیوی فرکش، رئیس پیشین سازمان ضد اطلاعات ارتش اسرائیل «آمان» در کنفرانسی در روز یکشنبه اشاره کرد، تهران تقریباً همیشه چشم انداز و استراتژی بلندمدت بهتری نسبت به رقبای خود دارد. جمهوری اسلامی ماه‌ها در قبال تعهدات هسته‌ای خود در برجام در مقابل آمریکا و دیگر قدرت‌های جهانی سر خم نکرده و رفتارهای تهاجمی‌از خود بروز داده است. اما به محض بروز فرصتی برای آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، همه چیز اساساًً بخشیده شد.
سه سال و نیم پس از آنکه موساد عمق کامل برنامه تسلیحات هسته‌ای ایران را فاش کرد و دو سال پس از آنکه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای پاسخگویی به ایران فشار آورد، ایران هیچ چیزی ارائه نداده است. جمهوری اسلامی غنی‌سازی اورانیوم 60 درصدی را متوقف نکرده و جهش‌های متعدد بیش از 5 درصد مجاز در برجام داشته است.
گروسی صادقانه اعتراف کرد که پاسخی ندارد، اما می‌گوید نکته اصلی این است که «ارتباط» با دولت جدید ایران برقرار شده است و این در نهایت به تصمیمات گسترده‌تری می‌انجامد. در حقیقت، این ممکن است نقطه عطفی باشد که منجر به بازگشت ایالات متحده و ایران به برجام شود. دولت بایدن به احتمال زیاد آماده خواهد بود تا در مورد سانتریفیوژهای پیشرفته اورانیوم و برخی مسائل دیگر به ایران امتیازات بیشتری بدهد. اما تمایل سریع آژانس بین‌المللی انرژی اتمی‌و غرب برای بخشیدن همه چیز و شروع مجدد، پیام روشنی به ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهور جدید ایران می‌فرستد که سیاست ریسک، در اینجا عمل می‌کند.