مسعود اکبری
امام صادق(ع) به «داود بن ‌سرحان» می‌فرمایند:«ای داود! برخی از مکارم اخلاق به برخی دیگر وابسته است و با هم ارتباط دارد که اینها را خدا تقسیم می‌کند؛ گاهی این صفات در مردی وجود دارد و در پسرش نیست یا گاهی در برده‌ای وجود دارد و در اربابش نیست. از جمله‌ آنها است: راستگویی و صداقت با مردم در عمل، و بخشیدن به فقیری که درخواستی دارد و نیکی کردن در مقابل خوبی‌های دیگران».
«راستگویی و صداقت با مردم در عمل» و به عبارتی «صِدقُ النّاس» مقوله بسیار مهمی‌ است که همواره در نظام جمهوری اسلامی ایران به آن تأکید شده و ما مصادیق بسیار زیادی از این رفتار را پس از انقلاب اسلامی در مقامات و مسئولان در دستگاه‌ها و نهادهای مختلف مشاهده کرده‌ایم.
یکی از جلوه‌های «صِدقُ النّاس» در مسئولین، دارابودن روحیه «مردمی بودن» است. به عبارت دیگر، سبک زندگی مردمی، رفتار بی‌تکلف، دوری از اشرافی‌گری و پرهیز از نگاه از بالا به پایین به مردم از جلوه‌های مردمی بودن و از ویژگی‌های یک مقام مسئول در ‌تراز جمهوری اسلامی است.
رهبر معظم انقلاب- 6 شهریور 1400- در نخستین دیدار رئیس‌جمهور و اعضای هیئت دولت سیزدهم فرمودند: «مردمی بودن مقوله‌ گسترده‌ای است و جلوه‌هایی دارد. یک جلوه همین رفتن میان مردم و شنیدن بی‌واسطه از مردم است».
در هفته‌های اخیر، سفرهای استانی آیت‌الله رئیسی و هیئت دولت به استان‌های خوزستان و سیستان و بلوچستان و دیدارهای مردمی رئیس‌جمهور و اعضای کابینه، بازتاب بسیار مثبتی در افکار عمومی داشته است.
همزمان با این مسئله، طیف تندرو اصلاح‌طلب به‌دلیل آلودگی شدید به رفتار قبیله‌ای و مقدم شمردن منافع حزبی بر منافع ملی، با هجمه به دولت، دیدارهای مردمی را زیر سوال برده و آن را مصداق پوپولیسم(مردم‌فریبی» و حرکات نمایشی و تشریفاتی قلمداد کرد.
در همین رابطه یکی از روزنامه‌های زنجیره‌ای در هفته‌های گذشته در مطلبی نوشته بود: «عکس گرفتن با کارکنان غسالخانه بهشت ‌زهرا، نیمه‌شب به وزارتخانه رفتن وزرا و روز پنجشنبه جلسه دولت را تشکیل دادن مصداق اقدامات تشریفاتی و نمایشی است».
در یک نمونه دیگر یکی از فعالین مدعی اصلاحات در روزهای گذشته در واکنش به سفرهای استانی رئیس‌جمهور و هیئت دولت گفت: «مدیری که اطلاع ندارد و می‌خواهد به‌صورت میدانی کسب اطلاع کند مدیر نیست اگر هم اطلاع دارد و می‌رود و هزینه گزاف روی دست مردم و بیت‌المال می‌گذارد در علم مدیریت، محبوبیتی ندارد».
یکی دیگر از فعالین مدعی اصلاحات که سابقه وزارت در دولت‌های گذشته را نیز داشته است در روزهای گذشته گفته بود: «واقعیت این است که نباید رفتاری از خود نشان دهند که بیشتر پوپولیستی باشد. اینکه به یک‌باره تصمیم می‌گیرند به خوزستان سفر کنند، صرف سفر نمی‌تواند در بلندمدت پاسخگوی نیازهای کشور باشد. رئیس‌جمهور بهتر است در ابتدا به فکر اصلاح و تشکیل ساختارهای جدید و کارآمد باشد. ممکن است بر اساس برنامه ایشان در جایی حضور داشته باشند اما چنین اقداماتی دردی از مردم دوا نخواهد کرد».
یکی از کارویژه‌های طیف تندروی مدعی اصلاحات این است که با عملیات رسانه‌ای، ویژگی‌های مثبت را منفی نمایش می‌دهد. برای مثال ساده‌زیستی مسئولان را مصداق «ریاکاری» و «بی‌عرضگی» جا می‌زند و سفرهای استانی و بازدید میدانی را مصداق «بی‌اطلاعی از امور کشور» و «مردم‌فریبی» معرفی می‌کند.
همین طیف «دولتمردِ ‌تراز» و به عبارتی «ژنرال‌های عرصه سیاست» را افرادی می‌داند که سرمایه چندصد میلیاردی دارند، در خانه هزار و چندصد متری سکونت دارند و خود یا اعضای خانواده آنها عضو چندین شرکت اقتصادی خصوصی هستند و به زعم این جماعت، به میان مردم نمی‌روند تا وقت خود و مردم را تلف نمی‌کنند.
از نگاه افراطیون مدعی اصلاحات، سفرهای استانی، نمایشی و مصداق مردم فریبی است، اما اگر مقام ارشد دولتی به مردم بگوید که «من هم صبح جمعه از سهمیه‌بندی و قیمت جدید بنزین مطلع شدم» این اظهارنظر مصداق تخصص و مدیریت و صداقت با مردم است!
بر همین اساس اگر وزیر خارجه یک روز بگوید که «هدف از برجام لغو کامل تحریم‌هاست» و روز دیگر بگوید «هدف از برجام اصلا اقتصادی نبود» نشانه صداقت با مردم و توجه به منافع ملی است!
واقعیت این است که خوی‌ اشرافی‌گری و نگاه ارباب- رعیتی به مردم، یکی از مصادیق بارز رفتار افراطیون مدعی اصلاحات است. برای همین است که این جماعت، مدیران نجومی‌بگیر را «ذخایر نظام» جا زده و مفسدان دانه‌درشت اقتصادی را «کارآفرین برتر» معرفی می‌کند.
در ماه‌ها و هفته‌های اخیر افراطیون اصلاح‌طلب ژست کارشناس به خود گرفته و نسخه حکومت‌داری می‌پیچند. این در حالی است که وضع موجود نتیجه عملکرد همین جماعت است، طیفی که به روحیاتی از جمله «مردم‌گریزی» و «اشرافی‌گری» آلوده است.
«خبر خوب» برای مردم و «خبر بد» برای آلوده شده‌ها به رفتار قبیله‌ای این است که دولت سیزدهم فصل جدیدی از دولت داری را آغاز کرده است. دولت داری بر مبنای سبک زندگی مردمی، رفتار بی‌تکلف، دوری از ‌اشرافی‌گری و پرهیز از نگاه از بالا به پایین به مردم.
به فضل الهی این سبک دولت‌داری، به توفیق روزافزون مردم و رسوایی روزافزون مدعیان اصلاحات و اعتدال منجر خواهد شد؛ ان‌شاءالله.