رئیس ‌پیشین انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران درخصوص ۸ سال فقدان خدمات صنفی به سینماگران در دولت تدبیر و امید که با نمایش بازگشایی خانه سینما در سال ۱۳۹۲ همراه بود گفت: خانه سینما در طول حیات خود به جای تلاش برای احقاق حقوق اصناف، بیشتر درگیر ماجراجویی‌های سیاسی و بیانیه دادن‌های حزبی بود! این نهاد هیچ گاه از حقوق سینماگران دفاع نکرد، بحث تعاونی مسکن سینماگران را جدی نگرفت و تدبیری برای تأمین امنیت شغلی و بیمه بیکاری نداشت.
سعید مستغاثی در گفت‌وگو با سینماپرس افزود: مسئله صنف در سینمای ایران پس از سال‌ها هنوز درست درک نشده! به نحوی که برخی افراد وقتی عنوان صنف می‌آید از آن درک حزبی دارند.
وی در همین راستا ادامه داد: تجربه ثابت کرده در این سال‌ها چه کسانی که رئیس ‌اصناف خانه سینما بودند یا رئیس‌ و مدیرعامل این نهاد همگی نگاه باندی و گروهی و حزبی داشتند و هیچ قدم مثبتی در راستای انجام امور صنفی انجام ندادند.
مستغاثی سپس با بیان اینکه صنف‌های سینمایی رسماً توسط دولت به وجود آمدند و این نقض غرض است اظهار داشت: اصولاً صنف در تقابل با کارفرمای دولتی یا خصوصی به وجود می‌آید که بتواند حقوق اعضایش را استیفا کند اما صنفی که توسط دولت تأسیس می‌شود اصلاً دیگر صنف نیست!
این سینماگر در همین راستا خاطرنشان کرد: آپارتاید صنفی همیشه در این نهاد وجود داشته و دارد چرا که صنوف از درون خود اهالی سینما نجوشیده و بیرون نیامده‌اند. این دولت و کارفرماها بودند که اصناف را اداره می‌کردند. قضیه صنوف در خانه سینما مانند این است که در یک اتحادیه کارگری روسای کارخانه در کنار کارگران حضور داشته باشند، خوب مشخص است که همه چیز به نفع روسا خواهد شد!
وی متذکر شد: شکل مضحکی از صنف امروز در خانه سینما وجود دارد که روسای صنف، کارفرماها هستند! در همین هیئت‌مدیره خانه سینما یا مدیرعامل آن جست‌وجو کنید که در این سال‌ها چند تهیه‌کننده حضور داشته‌اند؟ خوب حضور این‌ها از اساس ‌اشتباه است.
مستغاثی در همین راستا تأکید کرد: از سوی دیگر صنف رانت می‌آورد و این باعث درگیری و جنجال در اصناف سینمایی شده؛ در این سال‌ها صنوف مختلف ده‌ها بار انشعاب زدند که از جمله آنها می‌توان به صنوف بازیگران و تهیه‌کنندگان ‌اشاره کرد که در این صنوف همیشه دعواهای باندی و سلیقه‌ای وجود داشته و دارد.