دکتر محسن پرویز، نویسنده و منتقد ادبی به تسنیم گفت: در مجموع باید بگویم که در حوزه نشر و مسائل مرتبط با آن عملاً برنامه‌ریزی ما تعطیل بوده است و برنامه خاصی نداشته‌ایم. کارهایی که تأثیرگذار باشد و ما را به آینده امیدوار کند یا حداقل ما را در شرایط موجود نگاه دارد، انجام نشده است. اگر گاه در مقاطع زمانی شاهد اتفاقات مثبت هستیم، بدون تأثیر مجریان دولتی بوده و ارتباطی با آنها پیدا نمی‌کند. ممکن است برخی آثار خوب هم در این مدت منتشر شده باشد، اما اینکه چقدر برای جبران خسارت نویسندگانی که از شرایط کرونا متضرر شدند، برنامه‌ریزی شده باشد، چیز خاصی ندیده‌ایم. شاید کسانی مدعی شوند که ما در این مدت این کارها را انجام داده‌ایم، اما این طرح و برنامه‌ها جدید نبوده، همان برنامه‌های سابق است که به شکل دیگری مورد اجرا قرار گرفته و با تحولات جلو نرفته است.نتیجه آن نیز عملاً ضرر و زیان ناشران و نویسندگان بوده است.
وی افزود: بسیاری از این مشکلات می‌توانست ایجاد نشود، می‌توانست جبران شود، می‌توانست تدبیری اندیشیده شود تا جلوی خیلی از آنها گرفته شود. کسانی که به عنوان ناشر و کتابفروش کار می‌کنند، باید بتوانند از گذران زندگی خود برآیند و بتوانند گردش مالی کافی در سیستم ایجاد کنند. وقتی قیمت کاغذ به یکباره بالا می‌رود و ظرف مدت چند سال قیمت 10 برابر می‌شود، توان اقتصادی ناشر را کاهش می‌دهد و توان او برای چاپ کتاب به یک‌دهم می‌رسد؛ چون سرمایه در گردش او که 10 برابر نشده است. اگر ناشری هم کتاب‌های چاپ قدیمی خود را به قیمت جدید عرضه کند، تنها می‌تواند در شرایط فعلی 20 تا 30 درصد فعالیت قبلی خود را داشته باشد.
پرویز ادامه داد: کسانی که بنیه مالی کافی ندارند، مجبور به تعطیلی واحد خود می‌شوند یا مجبورند برای ادامه کار متوسل به روش‌های دیگری شوند که این‌ها هرکدام آثار سوء فرهنگی در پی خواهد داشت و در آینده تأثیرات خود را نشان خواهد داد. اینکه برویم به سمت و سویی که مؤلف برای چاپ کتابش باید در پرداخت هزینه کتاب مشارکت داشته باشد، به این معنا است که توان بخشی از افراد توانمند و دانشمند جامعه از این طریق به هرز رود و جامعه نتواند از آن برخوردار شود. مشکلات این حوزه زیاد است و دولتی که بعداً سر کار خواهد آمد، یک معضل بزرگی پیش رو خواهد داشت و باید تلاش کند تا بتواند به گونه‌ای جبران کند که شرایط 12 سال پیش بازگردد.