عقب‌نشینی آمریکا از بزرگترین پایگاه نظامی خود در افغانستان
برخی منابع خبری می‌گویند، آمریکایی‌ها یکی از بزرگترین پایگاه‌های نظامی خود در افغانستان را تخلیه و از آن عقب‌نشینی کرده‌اند.
مقامات نظامی آمریکا می‌گویند از یکی از بزرگترین پایگاه‌های خود که در قندهار (جنوب افغانستان) قرار دارد عقب‌نشینی کرده‌اند. در این باره یک مقام نظامی آمریکایی به «ان بی‌سی نیوز» گفته، پایگاه هوایی قندهار اوایل هفته جاری به نیروهای نظامی افغانستان واگذار شد و نظامیان آمریکا از این پایگاه خارج شده‌اند.
پایگاه هوایی قندهار در جنوب افغانستان یکی از بزرگترین مقرهای نظامیان خارجی آمریکاست و در گذشته میزبان 26 هزار نظامی خارجی و آمریکایی بود. آمریکایی‌ها می‌گویند، این پایگاه بزرگ نظامی در سال 2014 نیز به «مرکز اصلی مشاوره و آموزش نظامیان افغان در منطقه جنوب این کشور» تبدیل شده بود.
خبرگزاری فارس هم در واکنش به این خبر نوشته، در ماه گذشته و پس از اعلام خروج نظامیان خارجی، پایگاه هوایی قندهار مورد حمله راکتی قرار گرفته که در این حادثه به کسی آسیبی وارد نشد. رئیس‌جمهور جدید آمریکا اعلام کرده که تمام نظامیان این کشور تا 11 سپتامبر (20 شهریور) از افغانستان خارج خواهند شد و پس از 20 سال واشنگتن به جنگ افغانستان همزمان با تشدید خشونت و ناامنی پایان خواهد داد.
گفتنی است، آمریکایی‌ها از زمان اشغال این کشور که با شعار مبارزه با تروریسم و تامین امنیت و از سال 2001 صورت گرفت تاکنون؛ نه تنها باعث مرگ صدها هزار افغان شده‌اند، بلکه باعث تقویت قاچاق مواد مخدر در این کشور نیز شده‌اند. دست‌کم2300 نظامی آمریکایی نیز در این کشور کشته و 20 هزار نفر نیز در این مدت زخمی شده‌اند. همچنین از سال 2009 میلادی بیش از 100 هزار شهروند افغان نیز در طولانی‌ترین جنگ آمریکا کشته و زخمی شدند. این یعنی، آمریکایی‌ها پس از 20 سال اشغالگری و تحمیل هزینه‌های سنگین بر مردم افغانستان و آمریکا، دست از پا دراز‌تر در حال عقب‌نشینی از افغانستان هستند و ناامنی‌ها نیز در این کشور، به شدت افزایش یافته است. غرب به رهبریِ آمریکا برای هزیمت القاعده وارد افغانستان شد –حدأقل به ظاهر– اما آیا واقعاً این لشکرکشی عظیم با هزینه‌های گزافش به نتیجه رسید و القاعده نابود شد؟ القاعده نابود نشد که هیچ، همپیمانش طالبان وقیح‌تر از گذشته در افغانستان فعال است و پای تروریست‌های داعشی نیز به این کشور باز شده است. دولتِ مرکزی افغانستان نیز که سال‌هاست از جلسه مذاکره‌ای با اشغالگران به جلسه دیگری در تردد است، در تأمین امنیت جان شهروندانش شکست خورده است. طبیعی است وقتی دولتی اقتدار نداشته باشد، بازوی دپلماتیک آن نیز بیتمکین خواهد بود.